’t Zal vast wel eens gebeurd zijn dat ik in mijn verhaaltjes gesproken heb over de weinige affiniteit die ik met sport heb. Ik herinner me in ieder geval nog het relaas van mijn eerste avonden bij een gymnastiekclub. ’t Was simpel gezegd geen succes.
Eenmaal op de middelbare school begonnen al snel m’n hormonen op te spelen en ineens was daar mijn interesse voor de korfbalsport. Want dat was een gemengde sport, nietwaar? Dus toog ik naar korfbalclub Sparta die toen de speelvelden gebruikte die aan de Haersterveerweg lagen, daar waar nu groepsaccommodatie De Pelikaan is gevestigd.
Dat ik daarheen ging kwam, denk ik nu, vooral omdat een klasgenoot van de lagere school mij zeer enthousiast over die club vertelde. En ik vermoed dat ik hoopte net zo enthousiast en sportief te worden als hij was.
Maar alras bleek ook deze sport niet voor mij weggelegd. Er moet wel bij verteld worden dat de oude regels van voor 1981 nog geldig waren. Toen bestond bijvoorbeeld het speelveld uit drie vakken. Het verdedigingsvak, het aanvalsvak en daartussen lag het middenvak. Het enige nut van dat middenvak was dat de bal uitsluitend via spelers in dat vak van de verdediging naar de aanval, of andersom, mocht worden gespeeld. Een totaal overbodig vak dat dus niet voor niets is afgeschaft.
Zelf had ik trouwens het gevoel dat ik, gezien mijn slechte prestaties bij voortduring in dat middenvak vertoefde. Toen ontdekte ik ook nog dat, als je in het aanvalsvak de bal in de korf wilde gooien om een doelpunt te maken, dat niet mocht als er een verdediger van de tegenpartij voor je stond. Die moest dan wel zijn of haar hand in de lucht gestoken hebben. “Hoe zot wil je het hebben,” dacht ik destijds en nu nog.
’t Is een open deur, ik weet het, maar toen ik me heel goed realiseerde dat ik aan het proberen was de bal in een mand zonder bodem te gooien, was mijn lust tot sporten vergaan.
Daarbij kwam dat de ‘lust’ die mij in die sport had aangetrokken, nergens te bekennen was. Het puberende jongetje van toen is zijn heil langs andere wegen gaan zoeken.
Later leerde ik dat korfbal vooral een Nederlandse sport is, wereldberoemd word je er niet mee. Met het schrijven van deze verhaaltjes trouwens ook niet.
