Drie weken geleden waren de dames 1 van ZAC Basketbal ook in Tubbergen. Dankzij een tomeloze inzet wist ZAC toen met drie punten te winnen. Zaterdagavond opnieuw in Tubbergen, maar nu waren we in de eerste helft te beroerd om het ene been voor het andere te zetten. Dat kostte ZAC de overwinning. Het werd 63-60. En dan te bedenken dat ZAC in de laatste minuut van de wedstrijd nog 6 vrije worpen mocht nemen. De dames misten ze, op één na, allemaal.
Er is nog een groot verschil met drie weken geleden. Toen had Landstede Bassketbal ZAC twee scheidrechters die de meiden van Eurosped en ZAC lekker lieten ballen. Heerlijk. Geen gezeur, geen wanklank. Zaterdagavond hadden de basketbaldames er twee die dachten dat ZAC voor hen kwamen. Helemaal uit Zwolle (en een Urker delegatie die nog drie kwartier langer in de auto moet). Niet om lekker een wedstrijd te spelen maar om te genieten van de leiding. Het leverde de coach van de tegenstander bijna een technische fout op.
Verslag: Jan Verhoeff:
Vanwege het blessureleed in het team hebben we vanavond “oud gediende” Annemiek Greven weer in de gelederen. We kunnen vanavond in ieder geval met 8 spelers aan de slag. In het begin van de wedstrijd gaat het gelijk op. Er is wel een groot verschil tussen de twee teams. Wij ogen moe en niet geconcentreerd en Eurosped zit er vanaf het begin bovenop. Ze bestrijden ons met een felle man to man press. Wij hebben daar veel moeite mee. Bij een stand van 9-7 beginnen wij de grip op de wedstrijd te verliezen. de zevende minuut staan we in een time out om tegen elkaar te zeggen dat er meer beleving en bezieling in moet. Helaas, het is tegen dovemans oren gezegd. Eerst wordt naar de bal gekeken dan pas naar de tegenstander. Met name in de verdedigingsrebound worden we afgetroefd. De “lange” mensen bij ons laten de aanvallers voor zich komen. In Na een kwart staan we met 22-14 achter.
In het tweede kwart loopt Eurosped naar een voorsprong van 30-16. We realiseren ons heel even dat dit zo niet kan en komen terug tot 30-24. Opnieuw verslappen we, geen concentratie, geen inzet en bij rust staan we achter met 41-28. We hebben dan al een paar minuten in een zone verdediging gestaan om de aandacht op wat andere zaken te richten dan alleen te balen dat de aanval niks oplevert. In de rust ben ik degene die de vragen stelt. Met name wat er moet gaan gebeuren om het tij te keren. Van een van de spelers krijg ik de opmerking dat de organisatie van de aanval niet deugt. Over het gebrek aan inzet, slecht rebounden en vechtlust hoor ik niets.
In de tweede helft wordt het verschil in het derde kwart niet groter. We verdedigen iets beter in de man to man defense. Het derde kwart weten we ook te winnen, zij het slechts met twee punten, 57-46. Ik geef nog een keer aan dat we er in moeten blijven geloven en niet de “koppies” moeten laten hangen. 11 punten is niet onoverbrugbaar uiteindelijk. En zowaar, onder aanvoering van een scorende Marlies Verhoeff beginnen we aan de inhaalrace. In de zesde minuut van het vierde kwart scoort Eurosped het laatste punt van de wedstrijd, 63-55. In de negende minuut zijn we tot 4 punten genaderd, 63-59.
Dan begint het meest vreselijke wat je als team en coach kan overkomen. We krijgen in de laatste minuut twee vrij worpen, mis. Vervolgens wordt er een fout tegen ons gemaakt, weer twee vrije worpen, mis. Dan wordt er een opzettelijke fout tegen ons gemaakt. Twee vrije worpen en zijkant dus. Een vrije worp raak, 63-60. Time out. Ik besluit om te gaan voor de driepunter. Bal zijkant, innemen, schot mis. Geen rebound. Het blijft 63-60. Eurosped speelt de laatste aanval uit.
Ik heb me na de wedstrijd boos gemaakt over de laatste minuut. 5 van de 6 vrije worpen mis. Een unieke kans om een hele slechte wedstrijd toch nog in winst om te zetten. We moeten ons echter veel meer schamen voor de eerste helft. En dat niet alleen, we moeten er veel meer van willen leren. Spelers die het verschil moeten maken brengen niks extra’s. Marlies Verhoeff moet in de aanval bijna alleen de kar trekken. Zij is de enige die het gevecht in de bucket aangaat. Er is niemand die basket gericht speelt. We gaan wel de bucket in maar het doel is onduidelijk. We hebben vanavond de kans op de derde plek laten liggen. Die is voorlopig voor Eurosped.
Aanstaande zaterdag spelen we de laatste wedstrijd van 2011. Thuis tegen Twente Buzzards. Ben benieuwd of we wat geleerd hebben van de wedstrijd van afgelopen zaterdag.
Scores Marlies Verhoeff 30, Annamarie Altay 10, Lincy Brummelhuis 9.
Jan Verhoeff
