Zwolle – Het auditorium van gebouw De St@art te Apeldoorn vormt vrijdagavond een uitstekende ambiance voor de eindstrijd van het ‘Zwolse’ Ovatie Cabaretfestival (OCF). Wouter Monden, Theo van Duren en Thijs Kemperink gaan in Apeldoorn een artistieke eindstrijd aan om de bronzen Ovatie Cabarettrofee met bijbehorende geldprijs van € 2000. Daarvoor moeten zij eerst de mening van een driehoofdige vakjury ondergaan maar met name de gunst van het publiek weten te verwerven. Want bij het OCF bepaalt alleen het publiek wie de beste cabaretier is.
Wouter Monden bijt – door loting bepaald – het spits af. Het overdenken van je eigen begrafenis lijkt niet bepaald een onderwerp om het publiek aan het lachen te krijgen. Desondanks weet de jonge Amsterdammer het publiek menige lach te ontlokken en het tot denken aan te zetten. De switch van begrafenissfeer naar losse, luchtige lol is dan ook groot. Dat is duidelijk aan het publiek te merken. Tukker Thijs Kemperink pakt meteen de aandacht door zijn energieke, natuurlijke houding. Als hij zijn opkomst met een onverwacht verrassende, oorverdovende en uiterst ritmische drumsolo ondersteunt, heeft hij de toeschouwers meteen op zijn hand. Op kundige wijze speelt hij met zijn levensverhaal en het publiek. Het is niet alleen zijn accent, maar ook zijn innemendheid die hem onwillekeurig aan zijn streekgenoot Herman Finkers doet denken.
Na de pauze treedt Theo van Duren in het strijdperk. Deze 50+ Brabantse rookmagiër zet de wereld op bijzonder grappige wijze op zijn kop. Hij staat drinkend en rokend aan een statafel. Maar ondanks zijn prettige accent en vlotte verhaaltrant weet hij niet zo’n rookgordijn op te trekken dat zijn beide concurrenten daarachter verdwijnen. Integendeel het publiek kiest in ruime meerderheid voor de man uit Twente.
Voordat presentator en cabaretier Ramon Kool de uitslag bekend maakt, houdt het muzikale duo Vonder & Bloom de spanning er bij cabaretiers en publiek nog even in. De ontlading volgt als Ramon de uitslag bekend maakt. Kemperink springt letterlijk een gat in de lucht en er ontsnapt hem een ongecontroleerde kreet. Tegelijkertijd barst er een staande ovatie los waardoor het publiek onbewust de naam van trofee en festival onderstreept.
