Handen uit de mouwen in Oeganda

Zwolle – Twee weken lang werkervaring opdoen in Oeganda. Een spannende en unieke kans, die veertien studenten MMZ en SMD van Landstede dan ook met beide handen aangrepen. Samen met docenten Sanne Boxum en Ceciel Korsmit vertrekken ze op 17 januari 2015 naar communities in het zuiden van het land in Centraal-Afrika, net onder de evenaar.

Studente Anneke met docente Ceciel Korsmit 

‘Het idee is ontstaan bij collega Sanne’, vertelt docent Ceciel. ‘Zij is als expeditieleidster voor Worldmapping in Oeganda en Zuid-Afrika geweest en het leek haar een geweldige ervaring voor onze studenten als wereldburgers. De directie was het met haar eens.’ Studenten werden geselecteerd op basis van een motivatiebrief. ‘Uiteindelijk meldden twintig studenten zich aan, waarvan uiteindelijk veertien zijn overgebleven: twee van de opleiding Sociaal Maatschappelijk Dienstverlening en de anderen zijn tweede- en derdejaars studenten van de opleiding Medewerker Maatschappelijke Zorg’

‘Gedurende zes bijeenkomsten bereiden we ons voor op de reis’, vertelt student Anneke. ‘We verdiepen ons in de cultuur en de gewoontes. De Oegandese bevolking is vriendelijk, ze ontvangen je met open armen en er is een cultuur van muziek en dansen. Verder kijken we wat we wel en niet mee moeten nemen, welke vaccinaties er nodig zijn en hoe we er naar toe leven.’ Ceciel vult aan: ‘De voorbereiding is geïntegreerd in Loopbaan en Burgerschap. We zoeken uit wat voor land het is, hoe de economie in elkaar zit, en we hebben het over praktische dingen zoals veiligheid. Wat draag je op je lijf, wat doe je in je rugzak. Waar je goed op moet letten is eten en drinken. De hygiëne is niet te vergelijken met Europa. We moeten er heel goed op letten dat we elke dag de malariatabletten nemen op een vast moment. ’s Avonds lange broeken aan tegen de muggen en de tentjes hebben geïmpregneerde klamboes. In de voorbereiding staan we vooral stil bij de leerervaringen die studenten opdoen. We hebben het over verwachtingen, wensen, angsten en hoe deze ervaring je vormt als student, werknemer en burger. Aan alles wordt gedacht.’

Het project krijgt subsidie van de organisatie Wereldsupporter. ‘Daarvoor moeten we een aantal dingen doen’, vertelt Ceciel. ‘Onderdeel is bijvoorbeeld bloggen om bekendheid te geven aan wat je als jongere doet voor de wereldmaatschappij. Ook op de site van Worldmapping houden we een blog bij (www.worldmapping.nl).’ De reis kost natuurlijk geld. ‘Iedereen heeft op een of andere manier geld ingezameld, individueel of gezamenlijk’, vertelt Anneke. ‘Sommigen hebben taarten, cakes en loempia’s gebakken en verkocht. Anderen deden mee aan een sponsorloop. Ik heb afgelopen zomer keihard gewerkt.’

Anneke heeft er zin in. ‘Ik heb voor de opleiding SMD gekozen om iets voor anderen te kunnen betekenen. En dat is ook de reden waarom ik deze reis wil maken. Het is volgens mij heel leerzaam om te ervaren hoe de mensen daar leven en wat ze nodig hebben. We gaan ons er nuttig maken en de handen uit de mouwen steken.’ Het reisgezelschap gaat naar Masaka, ongeveer drie uur ten zuiden van Entebbe, waar ze landen. ‘We gaan naar verschillende projecten in de communities, waar we in tentjes slapen’, vertelt Ceciel. ‘We doen mee aan activiteiten georganiseerd door Be More, waarvan Worldmapping onderdeel is. Be More ondersteunt structurele ontwikkelingsprojecten in Afrika en Azië waar we bij aan kunnen sluiten. Je hebt medische- en bouwprojecten, maar wij doen mee met de sociale projecten, zoals preventie- en voorlichtingsprojecten over aids en HIV. Het gaat niet altijd om materiële zaken, ze zijn ook blij met een potje voetbal of gezamenlijk muziek maken. Verder lopen we mee met een Nederlandse vrouw die een meet- en weegproject heeft opgezet voor ondervoede kinderen. Die worden enkele jaren lang gevolgd om ze weer goed op de rit te krijgen. Dan gaan we op scootertjes die kinderen opzoeken.’

‘Misschien is het confronterend’, zegt Anneke. ‘Maar we hebben tijdens de voorbereiding heel duidelijk gesteld dat we niet alle last op onze schouders moeten nemen. Je doet wat je kunt, meer kan je niet doen. En verder kunnen we met elkaar praten over de ervaringen. Ik kende niemand van de groep, maar we hebben inmiddels al een band opgebouwd. Volgens mij worden het twee onvergetelijke weken.’

In de voorbereidingen is ook de uitbraak van Ebola uitvoerig aan de orde geweest. Uit actuele rapportages van Wordmapping en de Wereld Gezondheidsorganisatie blijkt dat Oeganda veilig is om naartoe te gaan. Het ligt duizenden kilometers verwijderd van de getroffen zone. De school blijft de rapportages op de voet volgen maar waarschuwt voor onnodige angst. Zoals het er nu uitziet is Oeganda en het gebied er omheen gewoon veilig.