Zwolle – Prachtig voorjaarsweer was het zaterdag op sportpark de Weide Steen waar het vlaggenschip van WVF om 14.50 uur aftrapte tegen ASC’62 uit Dalfsen. Voor de wedstrijd begon was er een indrukwekkende minuut stilte ter nagedachtenis aan Dick Jans, afgelopen week op 90-jarige leeftijd overleden en de laatst levende oprichter van WVF in 1937.
Vlak voor de aftrap nog een tegenvaller voor WVF toen bleek dat Robbert Jan Stals niet fit genoeg was om te kunnen spelen. Voor hem speelde Jort van de Belt als rechterverdediger. Centraal achterin, naast de weer voortreffelijk spelende Dion Reijnen, net als de afgelopen anderhalve wedstrijd, Sieme ten Broeke. Na de eerste vijf minuten stond er weer een inmiddels vertrouwde 0-1 op het bord, het begint een slechte gewoonte te worden dat WVF zich de kaas van het brood laat eten in de beginfase. Bijna stond het een minuut later al 0-2 toen Sieme zich verslikte in wat een breedtepass had moeten zijn, waardoor de spits van ASC vrij doorgang richting het doel had, maar gelukkig redde Mike Te Wiele deze keer bekwaam. WVF trok via de uitstekend spelende Peter van de Streek de stand vijf minuten later alweer gelijk, toen de scheidsrechter van dienst de onterecht voor buitenspel vlaggende Dalfser grensrechter negeerde en Peter de stand na een mooie pass van Martijn Ruijsch gelijktrok. Vervolgens liet WVF er geen gras over groeien wie de betere ploeg van de twee was, de actieve Marc van de Vegte (spelend vanaf de rechterkant) was twee keer de aangever en had ook zelf best een goal mogen maken toen hij vlak voor rust één op één voor de keeper werd gezet. Maar geen van de gecreëerde kansen konden worden verzilverd. Ruststand daardoor: 1-1.
In de tweede helft weer hetzelfde beeld, binnen vijf minuten een scherpe counter van ASC en WVF keek weer tegen een achterstand aan. Deze keer duurde het iets langer, maar ook nu wist WVF de stand via wederom van de Streek gelijk te trekken. Een mooie lob over de uitkomende keeper na een pass van Jari Bezembinder. WVF bleef de optisch betere ploeg, raakt via van de Streek twee keer de paal, de laatste keer na een mooie voorzet van de ingevallen Muhitin Yükselen. Uit het niets was het in de eindfase echter weer ASC dat op voorsprong kwam en toch de volle buit mee dacht te kunnen nemen. WVF paste nog een laatste wissel toe en bracht Kristian Bril binnen de lijnen als rechtsback. Bij één van de laatste aanvallen was het deze Bril die de bal na een aantal klutssituaties over de lijn weet te koppen en zo een punt voor zijn ploeg verdient. Een verdiend punt, al had er meer ingezeten, gezien de kansenverhoudingen. Voor de vele toeschouwers een aangename middag, mooi weer, een strijdende thuisploeg en zes doelpunten. Op naar de volgende wedstrijd, volgende week uit in Enter tegen Vooruit.
duidelijk geschreven door een wvf-er want ASC??62 was overduidelijke het dominante teefje in deze hondenverstandshouding zeg maar….
Als je een hond bij de staart pakt gaat ‘ie blaffen.