Zwolle – Inmiddels zijn ze niet meer bij elkaar weg te denken: Niels van der Laan (36) & Jeroen Woe (36). Ze leerden elkaar in 2000 kennen op de Kleinkunstacademie, waar hun samenwerking groeide vanaf het eerste moment dat ze elkaar zagen. Nu zijn ze naast collega’s ook nog steeds de beste vrienden en zien ze elkaar bijna dagelijks. Gezapig, zo noemen ze het zelf.
Dit jaar staan Niels en Jeroen, na een jaar theaterpauze, in het theater met hun zesde voorstelling: Pesetas. Een vlijmscherpe, muzikale voorstelling waarin wordt ingegaan op het meest gedraaide muziekstuk ter wereld. Het stuk dat in 2013 dagelijks bijna een miljard keer per dag te horen was. Is het Bohemian Raphsody van Queen of toch Hotel California van The Eagles? Misschien is het zelfs wel Stairway to Heaven van Led Zeppelin. Je komt het op 9 mei in theater De Spiegel (Zwolle) te weten.
De mannen hebben vorige week de première van de voorstelling achter de rug in Stadsschouwburg Utrecht. En dat is toch anders na een reeks van try-outs. Niels: “Het is toch altijd spannend. We nemen ons altijd voor om het niet meer spannend te vinden. Maar dat lukt niet. Maar uiteindelijk was het wel wat we hoopten. Het ging zoals het moest. Het is ook wel lekker dat we nu gewoon kunnen spelen.” Jeroen: “We hebben nu gewoon een vrijheid in het spelen gevonden dat we elkaar weer kunnen verrassen. Op zo’n première is het net te spannend om een afslagje te nemen, wat net niet precies werkt zoals je hoopt. Dan is het zonde. Je durft minder. Dat heeft voor- en nadelen. Er gaat niets mis, maar je levert in wat het bijzonder maakt.”
Alles draait in Pesetas om nostalgie en het verlangen naar vroeger. Vroeger was het geweldig en bovenal eenvoudiger, maar dit kent ook een keerzijde. Niels: “We wilden een voorstelling maken over terugkijken en het gevaar daarvan. En het verhaal kleiend kwamen we op het verhaal dat we nu vertellen over de componist Francisco Tárrega. En die leefde in de tijd dat de peseta werd ingevoerd. Daar was destijds net zoveel weerstand voor als nu met de gulden of de euro. Dat vonden we eigenlijk precies de kern vatten. Dat je denkt: ‘Ach peseta’s, wat leuk zeg, die waren er vroeger’. Maar zij gingen met spandoeken de straat op om hem weg te jagen.”
Het virtuoze duo verwoordt de hang naar nostalgie briljant in een musicalparodie over de vooruitgang van een Finse fabriek. Je mag terugkijken, maar niet terug willen. Want als je omkijkt, dan zie je hetzelfde, waardoor je in herhaling valt. Beter is het vooruit te gaan. Jeroen: “Eigenlijk is dat het verlangen om terug te gaan naar een tijd vanuit de politiek. Trump is daar toch het helderste voorbeeld van. Die zegt: Let’s make America great again. Dat speelde heel erg in de tijd dat we begonnen met deze voorstelling. Maar het is zo nondescript, want wanneer was dat dan? En wat is great? Dat is heel slim gedaan feitelijk. En wij willen heel graag een voorstelling maken van wat is dat dan dat terug? Maar vooral ook dat terug willen is ook van alle tijden. Het gaat meer om het verzet tegen verandering wat je in jezelf voelt. Dat is gewoon even wennen, maar het wordt wel beter.”
Van der Laan en Woe hebben er in deze voorstelling bewust voor gekozen de kritische noot minder specifiek en minder letterlijk te maken, in plaats daarvan maken ze het poëtischer. Niels: “Dat was een heel bewuste keuze. We willen meer een patroon laten zien, dan dat we zeggen ‘Deze man, of dit tv programma, of deze singer-songwriter is fout’.” En daarmee beseffen ze zich dat dit bij het publiek vraagtekens op kan leveren. “Het is geen concrete, harde satire. Dus dan weet je, als je daar voor komt, of vanuit de Kwis, dat je gaat denken ‘Hee, wat is er aan de hand’.”
Het jaar dat Niels en Jeroen niet in het theater te zien waren gaf de mogelijkheid om de vormgeving en de muziek voor Pesetas naar eigen wens in te vullen. Dit heeft tot resultaat dat er optimaal gebruik wordt gemaakt van hun eigen muzikale skills. Jeroen: “Daar hadden we nou wel een keer zin in. We dachten, we willen wel een keer uitpakken. Alleen, dan heb je mensen nodig. En daar hadden we geen zin in, want we vinden het wel gezellig met z’n tweetjes. Toen bedachten we dit. Als we nou onze eigen band kunnen zijn op de een of andere manier, dan kunnen we muzikaal veel meer kanten op ineens.” Niels: “We kunnen nu gewoon helemaal onze eigen muziek gaan schrijven, inspelen en we kunnen gewoon een hele muziektheatervoorstelling voor een ensemble van 15 mensen gaan schrijven.”
Het draait in Pesetas over een proces van vooruitgang. Of ze zelf nog een droom te verwezenlijken hebben? Niels: “We hebben niet een concrete droom. Maar het loopt wel parallel met deze eigen voorstelling. In de zin van dat wij dachten ‘Wat willen wij nou nog doen’, hoe kunnen wij onszelf nog vernieuwen in plaats van denken ‘Nou dit kunnen we’. We hebben ons voor ons doen behoorlijk vernieuwd door een meer poëtische, muzikale voorstelling te maken. We hebben niet concreet een droom van we zouden nog wel een maand in het Opera House in Sydney willen spelen. We hebben ons eigen televisieprogramma, volle zalen en we hebben nu ook Carré afgevinkt.”
Het beste laat het verhaal zich omschrijven door het in het theater te zien. Of, zoals het aloude spreekwoord zegt: “Wilt men naer ietsch mietersch toe, kiesch voor Van der Laan en Woe”. Pesetas is een muzikale tijdreis die je leidt van het hier en nu naar de negentiende eeuw waarin de Spaanse gitarist Francisco Tárrega leefde. Voor je het weet, bevind je je in Finland waar een fabrieksmedewerker alles probeert om eland voor zijn gezin op tafel te zetten.
Kaarten voor de voorstelling Pesetas van Van der Laan & Woe kunnen gekocht worden via www.zwolsetheaters.nl Of kijk op www.vanderlaanenwoe.nl voor de volledige speellijst.
Tekst, muziek en spel Pesetas: Niels van der Laan en Jeroen Woe
Regie: Lidwien Roothaan
Van der Laan & Woe zijn bekend van het theater. Ze wonnen in 2005 de Wim Sonneveldprijs, kregen de Neerlands Hoop cabaretprijs voor hun show Superlatief en werd de show Buutvrij genomineerd voor de Poelifinario. Naast het theater zijn ze ook bekend van het satirische tv-programma De Kwis, de quiz die ze samen met Joep van Deudekom en Rob Urgert presenteren. Niels is te horen als voice-over van het tv-programma Rambam en Jeroen is in het theater te zien bij Het Nieuwe Lied, een collectief van vijftien Nederlandstalige theaterzangers.
Zijn erg goed. Heb ze al eens eerder in De Spiegel gezien.
Op tv in “De Kwis” ook altijd scherp op de actualiteiten en hun verzorgen altijd het muzikale deel.
Wens de jongens “alle succes”!
Pesetas is een fijne, muzikale show. En heerlijk anders dan voorgaande shows Buutvrij en Alles Eromheen. Maar er bestaat wel een risico dat je zingend en veel te vrolijk het theater uit loopt. De liedjes zijn catchy en de melodieën blijven graag hangen!
Wat een geweldige aanbeveling Ellen!
Heb je een voorpremiere gezien; ze beginnen toch volgende week woensdag pas?
9 mei 20:00 dus pas… zou je zeggen. Er is al wat uitverkocht. O.a. Gouden Rank en nog 6 voor 1e Rang. Het scheelt dat we dat toch niet willen. Maar het is verder al lastig om bij elkaar te zitten als je met 2 personen komt… laat staan met meer dus…..
Wij zijn dus lang niet de enigen die ze steengoed vinden Ellen!
Ik heb de try-out gezien (en de show zelf op de dag dat ik dit interview afnam) en een van de nummers, geschreven door Jeroen Woe, ken ik van Het Nieuwe Lied, omdat hij deze hier al heeft uitgeprobeerd. Ze zijn eigenlijk het hele jaar al bezig, maar sinds 29 januari is de show officieel echt af.
Mijn advies, vooraan zie je alles gebeuren, maar een paar rangen naar achteren geeft een mooier overzicht. Ga wel ergens in het midden zitten of iets meer naar rechts.
Bedankt voor de tips Ellen….MOET ook gelijk achter een mede-geïnteresseerde aan. Want er waren niet heel veel kaarten meer.
‘vroeger was alles beter’, schrik ik van. De klote zooi die ons Hollanders hebben uitgehaald in Indonesie enzo is echt niet tof. We hebben een Koen tunnel, en standbeelden voor Jan P Koen. Kijk maar ff de informatie op youtube, goede documantaires van de BBC. En tsja, dat leren wij niet bij geschiedenis.
Nederland herschrijft net zo goed geschiedenis als de Polen momenteel doen.
Jan P Koen was op jacht naar geld middels de handel in sperijen. Ging met grof geweld
aan de gang. Echt , gewoon met een boot van Holland naar een Indonesch eiland varen,
de hele bevolking vermoorden, en slaven van zo’n ander Indonesich eilandje daar dwingen
om sprecerijen te verbouwen.
Ik snap ook wel dat ’t de grauwe eeuw genoemd wordt.
We moeten het verleden met rust laten. Net zoals het verleden ons ook met rust laat.
De Graaien-eeuw?
Maar daarom worden namen van verscheidende instellingen toch veranderd? Nederland probeert zo goed mogelijk om te gaan met het koloniaal verleden. En ben je überhaupt naar Pretas gegaan? Want dit onderwerp komt niet aan bod en de voorstelling ontkracht juist ‘vroeger was alles beter’. Lees het interview maar even door of ga ergens anders trollen.