Hoe blijf je goed voor jezelf zorgen, als je naaste borderline heeft? En hoe kun je nu het beste met hem of haar omgaan? Familieleden en andere naastbetrokkenen die meer willen weten over borderline en actief aan de slag willen beter met hun situatie om te leren gaan, kunnen terecht bij de ondersteuningsgroep Borderline.
Maandag 31 maart start deze cursus in Zwolle. Aanmelden kan via het cursuscentrum Preventie 038 – 426 9 522 of preventie@riaggzwolle.nl.Tijdens de cursus komen verschillende onderwerpen aan bod: informatie over borderline (onder andere over symptomen, medicatie, opname), hoe blijf ik goed voor mezelf zorgen, hoe om te gaan met crisissituaties, communicatie en het aangeven van eigen grenzen.
De deelnemers hebben allemaal hun eigen verhaal, maar hebben één ding gemeen: zij hebben te maken met iemand in hun directe omgeving die een borderline persoonlijkheidsstoornis heeft. Tijdens de cursus is er daarom voldoende gelegenheid om ervaringen en praktische tips uit te wisselen. De ondersteuningsgroep wordt begeleid door professionals die ruime ervaring hebben met borderline.
Voorafgaand aan de cursus vindt een kennismakingsgesprek plaats met één van de cursusbegeleiders om samen na te gaan of de cursus aansluit bij uw vragen/problemen. De cursus bestaat uit 6 wekelijkse bijeenkomsten van 19.00 tot 21.00 uur – locatie: RIAGG Zwolle, Burgemeester Roelenweg 9.
Interesse?
Voor informatie of opgave kunt u contact opnemen met het cursusbureau van de sector Preventie van de RIAGG Zwolle, tel: 038 – 426 9 522 of een e-mail sturen naar: preventie@riaggzwolle.nl. Meer info op www.riaggzwolle.nl.
heel goed…..
Zijn veel misvattingen over borderline. Heb gemerkt dat het superleuke mensen kunnen zijn! 🙂
Jemig, was je beeld zo beperkt dan? :'(
broodnodig en verplichte betrokkenheid voor met name partners en ex-partners ook
Nota bene zo’n 300.000 wordt nu gezegd mensen met borderlinesyndroom. Velen omstanders die ik met name ken klagen allen over de uitsluiting in gesprekken en behandeling als een kind of partner in behandeling is en in gesprekken loopt. Het gevolg is toch niet zo moeilijk te raden? Met name als kinderen zijn te verwachten of ter sprake barst het van problemen onder andere in familierecht. Beste ggz heb het daar ook eens over. In belang van de vele kinderen wie onterecht de vaders werden afgenomen in vele gevallen. En die waarschuwingen om als therapeut er niet in mee te gaan in handel en wandel stonden allang in gedegen studies ook. Waarom werden omstanders dan buitengesloten. Onder het mom -keuzevrijheid clietéle-? Nota bene kenmerk is wanneer partners de grens aangeven dat de borderliner ook zonder reden ineens weg is en je ziet ze nooit meer terug. Met daarna onware en verdraaide verhalen, onterechte zwartmakerij met grote problemen bij de rechter terwijl die kenmerken allang bekend bleken in gedegen studie.
Lees ik hier dat het best aardige mensen zijn. In periodes is dat ook zo, alleen het werkt niet zo langer dat dan dat etiketje maar excuus moet blijven voor het handelen, daarin ligt dan ook een grote vergissing. Waarheidsvinding invoeren en meldplicht voor alle hulpverleners ook. En gelukkig gaat dat ook gebeuren in belang van kinderen en kinderrechten op eigen ouders, beide in eerste instantie. Oudevrvervreemding meest vadervervreemding is gewoonweg kindermishandeling ook in vele van zulke zaken zeker….
Meneer ten Koppenol. u bent behoorlijk op de hoogte, maar wat zou u verandert willen zien? De stoornis op zichzelf hoor je steeds meer, maar gedegen onderzoek om het vast te stellen is er wel, maar niet voldoende in een rechtzaak als het gaat om voogdijschap? Komt dit doordat in veel gevallen de borderline stoornis pas later aan de orde is en er vaak eerstwel een “gelukkige tijd” in de relatie geweest is?
Hoe staat het momenteel met de bewijslast bij de rechter bij bijvoorbeeld voogdijschap, moet ik dan denken aan doktersverklaringen en hulpverlingsrapporten?
Is het in de praktijk inderdaad nog steeds zo dat de moeder van het kind vaak sterker in haar recht staat als de vader? En dat er vaak eerst extreme conflicten moeten gebeuren voordat de rechter de moeder uit de ouderlijke macht zet en het kind bij een jeugdzorg instelling plaatst terwijl het kind vaak bij de vader “beter af”is?
Meneer John dan kunt u denken aan de redenen die men ervoor gooide als instanties c.q. hulpverleners ook, dat men het niet -hun taak vond- c.q. het -pastte niet in het beleid- en dergelijke uitdrukkingen. Overigens de verantwoording daarna nemen deden ze niet en doen ze nog steeds niet toch tenzij er nog veel ernstiger zaken aan de orde zijn, onder andere dode kinderen daarna…..
Let wel dan is eerst de zaak bij een familierechter geweest die dat had moeten weten ook.
In belang van het kind.
Tja, in een rechtzaak gaat het in eerste instantie om het -belang kind- en dat betekende in Nederland belang -moeder kind- terwijl bij duizenden dat dus NIET het belang blijkt.
Uit onder andere de grote problemen daarna, begeleiding in opvoeding, uithuisplaatsingen etc. Je gaat toch eerst geen gezag geven zonder onderzoek terwijl je allang weet en kunt weten welke risico’s er nu aantoonbaar aan kleven?
Dat doen ze HIER dus wel.
De vraag is mag dat? Nee, in BW staat iets geheel anders ook dat deze mensen deskundigen zeggen immers het is een ernstige geestesstoornis, geen gezag mogen/kunnen hebben zowiezo al niet.
Je kan ook zeggen overtreden ze de wet daarmede dan?
Ja dus. Alleen dat zullen ze niet makkellijk toegeven natuurlijk.
Wat dat betreft is een kenmerk verschuiling ook zichtbaar steeds meer onder hulpverleners, rechters en noem maar op. Ook omstanders, zoals ouders, die een verbergende rol gaan spelen en daarmee JUIST dat gedrag in stand houden van een eigen kind ook.
Meest moeder in die zaken dan. Gevolg. Toch overduidelijk.
Ellende nog meer voor het kind.
Om de situatie bij gezinnen met problemen in ogenschouw te nemen stuurt men huppelk*tjes die net van de opleiding af komen, en die bij wijze van spreken z?lf nog met de duim in de mond rond lopen, om jou te gaan vertellen wat je fout doet in de opvoeding van kinderen en in je huishouding.
Dezen luisteren nauwelijks en als ze dat al doen, dan op zeer selectieve wijze.
Ze pikken net die paar dingen eruit waarmee ze dat soort gezinnen onder druk zetten en afhankelijk proberen te maken.
Men schroomt ook niet om eigen fouten te verdoezelen of leugens te gebruiken.
Het ontbreekt hen aan levenservaring en aan medemenselijkheid.
Wat in de (vaak achterhaalde) opleiding geleerd is is heilig ook al druist het tegen alle gevoel in.
Als er iemand binnen zo’n gezin een borderliner is dan weigert men botweg om die diagnose te stellen en met een adequate behandeling te beginnen.
Want men giet je liever vol met allerhande verkeerde medicijnen om je maar onder de plak te kunnen houden.
En als je hulp nodig hebt… dan alleen tijdens kantooruren, want inzet en betrokkenheid kent men niet.
Beloftes worden niet nagekomen of eenzijdig opgelegd zonder jouw instemming.
Dat is die medewerkers aan te rekenen, maar vooral ook de wetgever.
De wetten hieromtrent zitten zo slecht in elkaar, dat er soms nauwelijks mee te werken valt.
Maar het is ook lekker je te kunnen verschuilen achter dergelijke haperende wetgeving….
Het gezin van de vermoorde Savannah had 22!!! instanties over de vloer en iedereen schoof zijn/haar eigen verantwoordelijkheid van zich af.
John; je leest wat je wilt lezen. Ik noem iets positiefs en jij maakt er iets negatiefs van. Is niet nodig. 😉
ellende kweken en in stand houden ook.
Een heel erg fout uitgangspunt in de zogenoemde curussen is dit.
Ten eerste dat hulpverlening ggz al die jaren al betrokkenheid afhield en houdt van omstanders en naasten. Zodra zo iemand met BL dat wenst dan wordt gewoonweg aan die wens voldaan, in reguliere ggz etc. Met andere woorden dan begint het gedonder al.
Je ziet het verschijnsel dan ook drastisch toenemen dat dergelijke figuren klakkeloos van wordt genoteerd wat ze dan plegen te beweren van anderen, liefst van eigen partner nota bene, hetgeen nog meegenomen wordt door advokaten die niet eens beseffen dat ze voor kinderen in kinderrecht de grootste problemen veroorzaken daarmede ook, omdat de ggz dan -vindt- dat het de keuzevrijheid is van clientéle dergelijke om dan eigen partners buiten behandeling c.q. gesprekken te kunnen houden. Juist dat is dan de taktiek kennellijk van dergelijke figuren om gewoonweg de zaken te kunnen blijven belazeren. Die kenmerken benoemt men hier niet nee. Helaas. Dan zie je zelfs op een site staan nota bene dat deze mensen -manipulatief zouden- zijn.
Nou verreweg meesten zijn het punt uit. Ik ken zat gedupeerde omstanders nu. Meer dan zat. Kinderen van, partners van, die de messen in de rug gestoken krijgen ook jaren later nog terwijl niemand toen het gevraagd werd onderzoek wenste te verreichten of aan waarheidsvinding te doen gelijk al, naar het geen die lieden dan ineens -verklaren- ook in -vermeende gedachten- zo staat in studie en dat over jaren. We moeten daar vanaf in belang van kinderrechten en wel zo vlug mogelijk. Daarbij
koppel deze wetenschap en zekere zaken bij dat beeld zo zeggen immers die deskundigen aan het familierecht ook. Bespottellijk en wetsovertredend te werk gaan in rechtspraak, tja en zeg je dat heb je het blijkbaar gedaan hier en draaien ze de handel even om.
Die geraffineerde gang van zaken moet over zijn in belang van duizenden zowel omstanders als kinderen van ook.
Voor jou gebeurde dat al met een ander, als omstander, en ouders van zulke zeggen dat maar even niet bijvoorbeeld. Uit schaamte of anderszinds gewoonweg om de waarheid van gedrag en handel onder tafel te houden. Je ziet het voor je neus gebeuren en kunt er weinig aan doen omdat instanties die dat behoren te doen tenslotte het niet doen om reden dat ze de ernst van de gevolgen kennellijk niet wensen in te zien ook.
Dat blijkt toch?
Meldplicht en verplichte betrokkenheid in behandeling en gesprekken en zeker zeker geen eenzijdig gezag meer geven en dan heb je kans dat voor kinderen veel leed wordt bespaard voortaan. Met name in deze materie. Tja en wil Nederland (en het Westen voornamelijk) daar niet aan, dan kweken ze ellende.
ok ghehe, ik interpreteerde je reactie als sarcastisch, my bad!
Moet wel zeggen dat het werken met mensen die BL hebben mij een hele moeilijke opgave lijkt. Zeker gezien de pieken en dalen die hun gesteldheid kent. Verder is het moeilijk aan te tonen wat `echt`is en wat `manipulatief`is wat bij hun wegkomt.
Was het maar zo dat het bij deze stoornis er een pilletje bestond of een handleiding, maar dat is er niet en blijft het toch een heel stuk grijs gebied waarin iedereen toch probeert de juiste beslissingen te maken.Uiteindelijk zijn inderdaad altijd de kinderen de dupe als een van de ouders BL heeft/is. Het gevaar is er dan dat het BL syndroom dan ook overgaat op de kinderen. Verder snap ik de frustratie van de heer koppenol, en van triest, maar in de hulpverlening zijn er ook wetten regels/protocollen die gevolgd moeten worden. Zoals voor iemand die emotioneel er middeninstaat de zaak zo duidelijk is als een klontje zo objectief moet een hulpverlener eerst iets vast kunnen stellen. Daarom is er s[prae van terughoudendheid bij het vaststellen van BL. BL kan ook nog maar vanaf 18 jaar vastgesteld worden terwijl je bij sommige jongeren alle symptomen zichtbaar zijn.
Dwang bij behandeling zou ik wel verder uitgediept willen zien, want meneer Koppenol wete zelf ook wel dat mensen met BL: heel lang hun stoornis kunnen verbergen.
Zo ook naar de “objectieve” hulpverleners toe.
Maar als je al een jaar of langer met zo iemand leeft zie je de veranderingen die een Borderliner ondergaat op het moment dat het uit de hand loopt.
En dan werkt het heel frusterend als de zgn. professionele hulpverleners niet de juiste conclusies durven, kunnen of willen trekken.
Geen punt John! 😉
Ja inderdaad, denk persoonlijk dat het meer met durven te maken heeft. Zodra er verkeerd naar een protocol gehandeld word staat de baan van de hulpverlener op de tocht ook al maakt hij op dat moment een goede call. Ken een zaak van een hulpverlener die in een conflict fysiek moest ingrijpen zodat de client niet verder gemolestreerd werd door de belager. De hulpverlener redde dus daadwerkelijk een leven, maar werd de laan uitgestuurd omdat hij bij aankomst eerst de politie had moeten bellen. Daarnaast ben je als hulpverlener ook net zo kwetsbaar als de partner van iemand met BL door de vaak bij elkaar gelogen aantijgingen en manipulaties. Maar dat het dan dubbel zo frusterend is voor de partner bijvoorbeeld kan ik mij heel goed voorstellen, want die weet wel welk masker de BL opstaat.
Raak!
Hopeloos in knel tussen hulpverleners
Enkele citaten uit bovenstaand artikel:
erg goed
Als familielid wordt je alleen maar gestraft voor je goedheid
Ik heb eens een beetje doorgelezen wat er allemaal gezegd wordt.
Tja.
Ik ben er sinds kort achter dat mijn moeder en mijn zuster borderliners zijn
En wat voor een borderliners!
Niet erg leuk als je zelf 36 jaar bent en een hoop dingen uit het verleden kan verklaren daardoor. Ik heb mij ingelezen in de veelvuldige verscheidenheid van deze, tja, geestelijke ’tik’. Mijn inmiddels overleden vader noemde het een ??kronkel in je kop?? althans dat was de benaming die hij er aan gaf, gezien zijn beperkte scholing. ??Je?? in dit geval was dan mijn moeder.
Ik, zijn zoon, daarentegen ben hbo afgestudeerd, journalistiek, en heb helaas veel te laat ingezien wat er aan de hand is met de beide dames.
Hoe dat komt? De dames zijn meesters in het manipuleren. Meesters!
En, ik heb hen veel te lang ??de hand boven het hoofd gehouden??, want het was mijn resterende familie. En ik was een zoon die ??zoals het hoort?? voor zijn moeder en zuster staat. Dit heeft mij de beste jaren van mijn leven gekost, terwijl ik zelf veel verder had kunnen zijn na wat ik nu weet. Bergen energie, tijd en geld heeft het mij gekost.
Hun doel is slachtoffer zijn voor het leven, maar dan wel relaterend aan iemand die die slachtofferrol heeft veroorzaakt. Punt. Niets meer niets minder.
Zij hebben ook het liefst een foute man. Mijn zuster is inmiddels met zo??n man getrouwd. Wil niets van mij weten, maar weet het zo te draaien op de ??tamtam?? dat ik hen natuurlijk nooit meer wil zien.
Mijn moeder heeft 30 jaar achter de foute man, die mijn vader was, gevangenisstraffen etc., aangelopen en vond dat ik, als zijn zoon zijnde, daar ook altijd voor klaar moest staan.
ZIJ, mijn moeder en zuster, vinden zichzelf uiteindelijk supersterke vrouwen die in hun zelfveroorzaakte ??probleemland?? altijd staande kunnen blijven.
Ik ben geen afgestudeerde 36 jarige man die moeite heeft om een baan te krijgen in deze marketingmaatschappij waar ik gezien mijn leeftijd al aan de debetzijde van de sollicitatiebakken beland. Hetgeen mij het leven al lastig genoeg maakt.
Nee, volgens mijn moeder ben ik een zielig drugsverslaafd ventje dat moeite heeft om werk te krijgen. Sinds ik heb laten weten wat er met haar en haar dochter volgens mij aan de hand is, zou het beter zijn als ik naar een dokter zou gaan, want met haar en haar dochter is niets aan de hand.
De vrijheid die zij zich ??uiteraard alleen uit liefde en bezorgdheid?? toeeigent om mij door het slijk te trekken,
omdat ik haar bijvoorbeeld verteld heb dat ik zo nu en dan een wietsigaretje rook,
is voor haar ook de onwrikbare waarheid waarnaar ik geacht wordt mij te gedragen.
Dat mijn moeder zelf al 40 jaar op valium slaapt wordt door haar als beledigend en respectloosheid naar haar als mens gezien. Dat het ook de waarheid is, is ondergeschikt aan het drugsverslaafde, zelfingenomen (door mijn Hbo), zielige wat ik ??gewoon?? ben en moet accepteren van mijn moeder die mij ??kent??.
Dit wordt vaak ook niet direct zo gezegd, maar wel met een blik duidelijk gemaakt.
De blik van de koningin die haar ??persoonlijke slaaf?? even laat merken hoe zij de waarheid wil zien, ziet en vanzelfsprekend ervan uit gaat dat anderen dat ook uiteindelijk zien zoals zij dat wil.
Voor de goede orde, ik zou een natte droom kunnen zijn voor menig ouder, gezien mijn blanco strafblad, afgeronde studies, getuigschriften, vanaf mijn 15e ALTIJD gewerkt tot mijn 32e, geen rare dingen, etc. Voor mijn moeder en zuster ben ik hulpbehoevend.
Alleen doordat ik 10 jaar op een huis moest wachten en daardoor de laatste 4 jaar daarvan ook teveel met mijn altijd problemen hebbende borderline gezin ??moest?? bezig zijn, heeft dit mij nu zo onderhand 60% van mijn levensenergie gekost.
Verspilde energie, want ik wordt zo zwart als de kachel gemaakt.
Oja, overheidsinstanties? Te triest voor woorden.
En als je daar al gebruik van zou gaan maken, pas op wat je doet, want men heeft geen profiel voor een familielid van een borderliner waar niets mee aan de hand is.
Dus moet ik, dat gezonde familielid dus, mijzelf aanpassen alszijnde dat ik dan toch ook geestelijk niet in orde zou zijn??.anders is er geen hulp.
Wat de borderliners die mij het leven hebben zuur gemaakt, mijn moeder en zuster, het allerliefste zouden zien gebeuren.
Ik heb gezien dat er een bijeenkomst is om met deze mensen om te gaan. Nou geef mijn portie maar aan fikkie.
De enige manier om er in mijn geval mee om te gaan is zoals zij dat doen.
Of ik laat hen de probleemkoninginnen zijn die ze zijn en pas mezelf daar, uiteraard onderdanig, aan aan.
Of er wordt geacht dat ik hen laat weten dat ik hen nooit meer wil zien.
Ik heb voor het laatste gekozen, omdat ik ze spuug, spuug en spuugzat ben.
En, nee. Ik vind borderliners totaal geen leuke mensen.
Ik baal ervan dat ik waarheidsgehalve moet relateren aan een crimineel en twee borderliners als ??gezin waar je uit komt??.
Dit terwijl ik zo mijn best heb gedaan om het anders te doen. Positief, constructief met humor, etc. Hen laten zien dat het anders kan.
Mijn moeder en zuster wilden niet anders. Ze hebben al het mogelijke gedaan hetgeen wat ze wilden hebben te houden.
En je zou kunnen zeggen;
??Ze hebben bijna gekregen wat ze hebben wilden??.
Want ik ben er bijna geestelijk aan kapot gegaan.
P.S. Als men mijn e-mail openbaar maakt wordt het procederen geblazen!