‘De columns moeten wèl over Zwolle gaan, dan pas kunnen we ze plaatsen’. ‘OK, ik zal proberen elke week een column te leveren en eentje extra bij een bijzondere actualiteit’.
Weblog Zwolle brengt actueel nieuws, Zwols nieuws. Als betrokken Zwollenaar klik ik de site daarom regelmatig – en met plezier – aan. De site oogt goed, is up-to-date, prettig leesbaar en ruim voorzien van prachtige foto’s. De log probeert je met de neus op de feiten te drukken. Zoals Ank Pot met haar macrofotografie van de ons omringende natuur. Ze brengt het schone van de natuur letterlijk dichterbij. En tegenwoordig heb ik er een logactiviteit bij. Ik check de columns. Is de lay-out zoals ik die heb bedoeld? Hoeveel reacties zijn er? Wat voor reacties?
Dan merk je ineens hoe de tijd vliegt. Dat de deadline alweer nadert. Geen bijzonder nieuws deze week in Zwolle. Idols voorbij, boerkini’s geaccepteerd, de FC periodekampioen! Afgerukte verkeersborden, een ongeval, wat vechtpartijen in het weekend. Nee, het zijn niet de onderwerpen voor een opiniërend stukje.
Is Zwolle dan zo’n dooie stad? Voltrekt zich hier dan werkelijk alles achter de puien en gevels, zoals de pas verschenen kroegendichtbundel ‘Schelmenschuim en kroeggekuier’ in het voorwoord suggereert? Gelukkig wel en gelukkig niet. Zwolle is een gezellige, veilige en rustige stad. Een stad waar we trots op mogen zijn. De groenste stad van Europa, de meest smakelijke stad van Nederland, met haar moderne architectuur en haar historische binnenstad is een plek waar het goed toeven is. Waar de bewoners niet graag ‘raar’ doen ‘openbaar’ maar desondanks de beide termen uit het stedelijk carnavalslied ontkrachten met een kwalitatief steeds beter carnaval: ‘Alaaf!!!’
Maar dan komt de natuur me te hulp. En de geschiedenis. De stilte is plotseling verbroken. Precies na de vorige deadline, in het holst van de nacht van vrijdag op zaterdag. Een razende storm trekt met bulderend geweld zijn vernielend spoor over het noordwestelijke deel van onze stad. Met donder en bliksem worden bomen ontworteld, takken afgerukt, dakpannen weggezogen en gevels ontzet. Ineens is er ‘reuring’, om het maar eens met een tegenwoordig geliefd woord uit te drukken.
Er volgt nog meer ‘reuring’. Nogmaals wordt de stilte verbroken, ditmaal met behulp van de geschiedenis. Bommen en granaten liggen geniepig op de bodem van de stadsgracht te wachten om de stilte van Zwolle te doorbreken. En dat gebeurt dan meer dan een halve eeuw nadat ze hun vernietigende werk hadden moeten verrichten. De Explosieven Opruimingsdienst maakt ons luidruchtig bewust van de heerlijke stilte die we al lange tijd in vrijheid genieten. ‘Boemmmm!!!’
Ik kijk uit mijn rust opgeschrikt op het lege beeldscherm, orden mijn gedachten, loop het nieuws van de week na; het Zwolse nieuws. En dan verschijnt er steeds duidelijker een reuzegroot dilemma: Waarover zal ik schrijven?
Rakker
