Begrip en samenhang

Column Rakker

‘In de naam van Allah
Hij is lief
Hij geeft
Hij vergeeft’

Ik lees dagelijks in de Koran. Sinds kort. Om precies te zijn sinds vorige week zaterdag.

Ik ben in Amsterdam. Op uitnodiging. ’s Middags in de Openbare Bibliotheek. Op de zevende verdieping. Hier vindt de presentatie plaats van het dubbelboek, ‘De Boodschapper’ en ‘De Koran’. Een vertelling en een vertaling. Van Kader Abdolah, oud-Zwollenaar.
De zevende verdieping. Allah woonde in de hemel op de zevende verdieping. De plek van de handeling ‘Theater van ’t Woord’. Toeval?

Het is een ontspannen, geanimeerde presentatie. Dochter Dena biedt haar vader het eerste exemplaar van de – met een donkerrode tulp gesierde – dubbelcassette aan. Er klinkt gelach op als de vader onmiddellijk aankondigt de eerstelingen weer weg te geven: aan de koningin! Het gelach verstomt als het allerminst een grap blijkt.
‘Voor meer begrip en sa­menhang in het koninkrijk’, zo licht Kader toe.

De meest belangwekkende literaire gebeurtenis van dit jaar vliegt voorbij. De belangstelling is zo groot dat er een tweede presentatie wordt ingelast en de signeersessie een uur wordt verschoven.

De rij voor de tafel groeit aan en aan. Inmiddels heb ik een cassette bij de verkoopstand aangeschaft en de folie verwijderd. Ik bekijk de tulp, de oorspronkelijk uit het midden-oosten afkomstige plant, een Nederlands symbool. Tegen vieren verschijnt de oud-stadsgenoot. Er klinkt applaus op uit de gedisciplineerde rij. Kader geeft een korte strategische instructie: ‘Ik teken alleen ‘De boodschapper’, voordat hij achter de tafel plaatsneemt.  Zo ongeveer als  dertigste nader ik de signeertafel. Als hij mij ziet, staat hij op, omhelst me en zegt: ‘Wat fijn dat je bent gekomen’.
Hij opent ‘De boodschapper’ en schrijft ‘Voor de dichter, salam’.
‘Doe er wat mee’, zegt hij. Ik beloof het, geef hem een hand en maak snel plaats voor de velen die volgen.

En nu lees ik dagelijks in de Koran. Eerst las ik ‘De Boodschapper’. Het kostte me geen moeite. In begrijpelijke, zeer leesbare taal wordt Mohammad beschreven. Deze voor mij onbekende mens, krijgt postuur. De vertelling maakt de vertaling toegankelijk. Zo toegankelijk dat ik nu dagelijks kennis neem van een belangwekkend stuk wereldliteratuur. Wat geen dominee is gelukt, is Kader Abdolah gelukt. Interesse te wekken voor een van de grootste cultuuruitingen ter wereld.
De niet geloofspraktiserende man uit het oosten brengt een niet geloofspraktiserende man uit het westen nader tot een stuk oosterse cultuur. Niet door het elkaar eeuwenlang opdringen van het eigen gelijk – met door pausen, ayatollahs en andere fanatici uitgeroepen geweld – maar door met durf zelf boodschapper te zijn. Een boodschapper die met liefde en respect een door hem verloren deel van zijn cultuur heeft hervonden en het met liefde wil delen met andere culturen.

Momenteel vinden hondervijftigduizend exemplaren van de Koran hun weg binnen onze maatschappij. Het zal wat teweeg brengen.

‘als gisteren nog vandaag is
en morgen nog moet komen
wat is dan tijd?’

De tijd zal dat leren. De man met wortels in Iran, Nederland – en specifiek Zwolle – leert òns hiermee wat integreren is; begrip en samenhang. Begrip en samenhang om te kunnen integreren als wereldburger.

Rakker