Zwolle – Om meer ruimte te creëren op de IC werd een aantal patiënten met COVID overgeplaatst van Isala Zwolle naar ziekenhuizen in Duitsland.
Best heftig voor de familie van deze patiënten. Je kon al niet op bezoek komen. En nu ligt een van je ouders of je partner opeens in het buitenland. Medisch maatschappelijk werker Pim Klompenmaker is er bij Isala speciaal voor deze families. “Ik ben blij dat ik er voor hen kan zijn.”
“Met alle families van wie een naaste in een ziekenhuis in Duitsland lag of nog ligt, heb ik contact opgenomen. Ik leg dan uit wat mijn werk inhoudt en dat ik er vooral voor hen ben. Een IC-opname is voor een patiënt zwaar en soms traumatiserend, maar vergeet niet de familie. Het is al erg dat iemand in je naaste omgeving corona krijgt. Dan is vervolgens een IC-opname nodig en moet hij of zij ook nog naar Duitsland. Dat heeft gewoon impact. Ik heb regelmatig contact met deze families en vraag dan bijvoorbeeld hoe ze dag doorkomen. Maar ook praktische hulp, bijvoorbeeld bij het vertalen van hun vragen voor de arts in het ziekenhuis in Duitsland.”
“Er was een man die vrij plotseling werd overgeplaatst naar Duitsland. Zijn vrouw werd gebeld door de IC-arts en toen was hij al bijna onderweg. Ze konden elkaar niet meer zien en toen moest de familie wachten totdat hij in Duitsland zou aankomen. Maar het duurde erg lang voordat ze uit Duitsland een telefoontje kregen. Meneer lag toen al een paar uur in dat ziekenhuis. Die communicatie ging dus niet goed. De familie vertelde mij dat zij zich erg onzeker hadden gevoeld. Waar was hun vader? Was hij inmiddels wel of niet in Duitsland? Ze hadden nooit gezien dat hij in de ambulance was gegaan bijvoorbeeld. De terugkomst naar Isala wilden wij beter regelen.”
“Toen deze meneer wakker was en stabiel genoeg om terug naar Nederland te reizen, heb ik afgestemd met het ziekenhuis in Duitsland hoe laat hij ongeveer aan zou komen bij de ambulance-ingang van Isala. Met de hulp van een arts en een leidinggevende op de Spoedeisende hulp had ik een kamer geregeld waar familie en deze patiënt elkaar weer voor het eerst sinds weken konden zien. Toen de ambulance aankwam, ving ik deze man op. Hij was duidelijk nog zwak van de reis en de corona die hij had doorgemaakt. En ook enorm overrompeld, zag ik.”
“Samen met de ambulancemedewerkers heb ik hem naar zijn familie gebracht. De familie was zo blij, ik hoorde gelach en er waren tranen van blijdschap. Het was een bijzonder moment. Dat voelde ik ook. Toen ik zag wat de ontmoeting betekende voor deze familie, wist ik dat het plan geslaagd was. Dat gaf mij een warm gevoel. Ik ben blij dat ik in mijn rol iets heb kunnen betekenen. Na het eerste contact op de Spoedeisende hulp, hebben wij meneer samen met de familie naar de afdeling Longgeneeskunde gebracht. Zo wisten zij waar hij terechtkwam.”
“Voor patiënten is het heel raar om wakker te worden in een ander ziekenhuis in een ander land. Met vooraf opgenomen filmpjes of beeldbellen legt de familie uit wat er gebeurd is. En dan gaat het meestal prima. Patiënten zijn vooral bezig met herstellen en zolang de zorg goed is, maakt het op dat moment niet zo veel uit waar dat is.”
Bron: Isala
