Zwolle – Hoe kun je de vrije bedden op de laagcomplexe intensive care beter inzetten? Dit met de kennis dat er regelmatig geplande operaties worden afgezegd door beddentekort op de IC. En hoe kun je de MC- en IC-verpleegkundigen hier het beste bij betrekken?
Peter van Enk, leidinggevende op de IC van het Isala ziekenhuis, pakte deze vraagstukken op voor zijn afstudeeronderzoek aan de post-hbo opleiding Bedrijfskunde. En met succes. Want Peter hoefde maar één keer zijn afstudeerscriptie in te leveren. “Het was meteen goed en werd beoordeeld met een dikke 9. Normaal lever je eerst een concept in en vervolgens een definitieve scriptie, maar dat was dus nu niet nodig. En als ik mijn docent mag geloven, gebeurt dat zelden.”
Maar nu de inhoud. Wat staat er in het afstudeeronderzoek van Peter? “Normaal gaan patiënten na een geplande operatie waarvoor een verblijf op de IC noodzakelijk is, eerst naar de hoogcomplexe IC waar ze aan de beademing liggen als dit nodig is. Wanneer de beademing eraf is, gaat de patiënt naar de laagcomplexe IC en de volgende ochtend naar de verpleegafdeling. Drie verplaatsingen binnen 24 uur en iedereen weet dat dit extra risico’s geeft. Kan een patiënt niet meteen naar de laagcomplexe IC vanaf de OK?”
“Zo zet je de bedden op die afdeling beter in en het scheelt een verplaatsing. En op de hoogcomplexe IC blijven er meer bedden vrij voor de opvang van spoed- en traumapatiënten uit de regio. Het gebeurde regelmatig dat geplande operaties moesten worden afgezegd omdat wij op de hoogcomplexe IC anders niet voldoende vrije bedden zouden hebben. En dat wil je niet als ziekenhuis. Dat heeft zo veel impact op de patiënt. Ik heb het zelf meegemaakt met mijn zoon. Hij moest geopereerd worden in Groningen, maar op de kinder-IC waren niet voldoende bedden en de operatie werd afgezegd. Dat voelde zo frustrerend, terwijl ik de problematiek kende vanuit mijn eigen werk. Het gaf mij overigens wel extra motivatie om mij voor dit project in te zetten.”
Peter vond het belangrijk om iedereen er bij te betrekken. Als je de hoogcomplexe IC er tussenuit haalt, betekent dit dat je de patiënt op de laagcomplexe IC gaat beademen. Terwijl dit altijd op de hoogcomplexe IC gebeurde. Hoe konden wij dit op een veilige manier regelen? De IC-verpleegkundige blijft in elk geval eindverantwoordelijk. “De MC-verpleegkundigen zijn wij gaan opleiden in de opvang en beademing van patiënten na een operatie. Zij hebben meegelopen op de hoogcomplexe IC-unit. Voor de IC-verpleegkundigen betekende het dat zij diensten op een andere unit gingen draaien. Eerst merkte ik best wat weerstand, maar als je de noodzaak – het afzeggen van operaties – goed uitlegt, zijn de meesten positief. Het liep hartstikke goed. En toen kwam corona…”
De IC ’s in Nederland kregen vanuit de overheid de opdracht plannen te maken over hoe snel kon worden opgeschaald. Peter: “Ik ging die schema’s maken en ik kon niet anders dan mijn eigen project wegschrijven. De laagcomplexe IC werd de eerste unit waar wij Covid-patiënten gingen opvangen. Het was het begin van een bijzondere en rare tijd. Inmiddels ligt het project stil. Het deel van de laagcomplexe IC waar wij postoperatieve patiënten opvingen, houden wij vrij voor als er weer veel corona patiënten opgenomen moeten worden. De intentie is er om door te gaan met het project. De betrokkenen staan erachter en voor de MC-verpleegkundigen is het een mooie aanvulling op hun vak. Het project heeft meerwaarde voor onze patiënten.”
Peter kijkt met een goed gevoel terug op zijn opleiding. “Doordat je klasgenoten hebt uit verschillende sectoren leer je verder kijken dan de IC en het ziekenhuis. Ik ben oorspronkelijk IC-verpleegkundige. Ik heb een MD-traject gevolgd binnen Isala. Maar deze extra opleiding geeft mij net weer wat meer handvatten voor mijn werk als leidinggevende.”
Bron: Isala
