Zwolle – Cultuurwethouder Monique Schuttenbeld heeft haar werkkamer op de eerste verdieping van het stadhuis aan de Sassenstraat. Vanuit haar raam kan ze aan de overkant de expositieruimte van ANNO zien; het museum in de maak over de geschiedenis van Zwolle.
Wethouder Schuttenbeld hoefde vrijdag alleen maar de straat over te steken om de tentoonstelling ‘Vrijheidsverhalen van Zwollenaren’ te openen. Niet alleen verhalen over de bevrijding 75 jaar geleden, maar ook verhalen van Zwollenaren die op een andere manier hebben ervaren wat vrijheid of bevrijding inhoudt.
Monique Schuttenbeld knipte het lint door en werd daarbij geassisteerd door Jack Sluiter, die als beroepsmilitair op verschillende missies is geweest. In 2009 is hij naar Afghanistan uitgezonden, waar de taliban de bevolking terroriseerde. Hij en zijn 130 manschappen hebben er voor gezorgd dat de kinderen weer veilig op straat kunnen spelen en weer naar school kunnen. Aan het eind van zijn missie kreeg hij een herinneringskaart van zijn baas met daarop een glimlachend Afghaans jongetje: “Daar doe ik het voor.” De herinneringskaart is opgesteld in een glazen vitrine in de expositieruimte van ANNO samen met zijn blauwe baret.
Wethouder Schuttenbeld benadrukte in haar openingstoespraak dat de vrijheidsverhalen van Zwollenaren met de daarbij behorende emoties de moeite waard zijn elkaar te vertellen. “In Nederland leven we in vrijheid, maar dat is niet overal zo. Kijk maar naar Wit Rusland.” Ze vindt het belangrijk dat we onze vrijheid vieren “ondanks de beperkingen van corona en op gepaste afstand van elkaar.”
In een andere vitrine zit een popje in een oranje jurkje en hangt een oranje sjerp. Belangrijke herinneringen van mevrouw Wijnands. Zij is in 1938 geboren en was nog een kind tijdens de Tweede Wereldoorlog. “Toen ik vijf jaar werd kreeg ik met Sinterklaas een popje met een oranje rokje. Voor mijn zesde verjaardag kreeg ik een oranjekleurige step. Pas later realiseerde ik me dat deze kleur symbool stond voor het koningshuis en een vrij Nederland.” Ze woonde in de Wipstrikkerallee en heeft op 14 april 1945 de bevrijders van Zwolle zien binnenkomen. “mijn moeder haalde onder het kelderluik een Nederlandse vlag en een oranje sjerp vandaan, die ze daar al die tijd verborgen hield. Hiermee gingen we de straat op en vierden onze vrijheid. Ik had oranje strikjes in mijn haren en begroette een Canadese soldaat die langsliep in mijn beste Engels, met ‘How do you do?’ Dat was de enige Engelse zin die ze kende.
Zo zijn nog veel meer vrijheidsverhalen van Zwollenaren naar ANNO gebracht, die daar nu worden geëxposeerd, maar er zijn ook nog lege vitrines. Zwollenaren worden niet alleen uitgenodigd vrijheidsverhalen te komen lezen en bekijken, maar ook nadrukkelijk om hun eigen vrijheidsverhaal te komen brengen naar Sassenstraat 11. Er liggen formulieren klaar, waarop stadsgenoten hun vrijheidsverhaal kunnen opschrijven. De geschiedenis van Zwolle ligt niet alleen in de stadsarchieven, maar is ook te vinden bij de levende herinneringen van Zwollenaren zoals blijkt uit de expositie van ANNO, die nog tot 19 december duurt.
