Bijna aan het eind van de Willem Barentszstraat, tegen de Weteringbrug (ook wel Hortensia- of Hogebrug genoemd) aan, is een school gevestigd. Bij mijn weten op nummer 72.
Tegenwoordig heeft die de naam ‘Obadjaschool’, genoemd naar een Hebreeuwse Profeet, bekend van het gelijknamige bijbelboek. De man werd lang geleden geroemd om zijn vroomheid. Er was zogezegd geen slechts over hem bekend.
Je kunt uit die naam opmaken dat het een reformatorische school is. Volgens de website wordt er nu speciaal onderwijs gegeven aan zeer moeilijk lerende kinderen. Er maken bijna honderd kinderen in de leeftijd van 4 tot 19 jaar gebruik van. Ze worden begeleid door een team van zestig medewerkers.
Mijn eigen lagere school, er in de buurt, had geen gymnastieklokaal waardoor we een enkele keer onze lessen ‘lichamelijke opvoeding’ in die school kregen. Destijds in de jaren vijftig van de vorige eeuw werd de Obadjaschool nog de BLO-school genoemd, hetgeen stond voor Bijzonder Lager Onderwijs. Misschien was het minder reformatorisch, ik heb het niet nagezocht.
Voor ons was het bijzondere eraan dat het gymlokaal voorzien was van een toen zeer moderne vloerbedekking van kurk, in een lichtgroene kleur. Je kon er op blote voeten rondlopen. We gymden zo nu en dan als gast ook wel eens in een ander schoolgebouw. Daar moest je gymschoenen aan, anders had je de houtsplinters in de voeten.
Maar meestal werden onze gymlessen op het schoolplein gegeven en daardoor werden ze ook vaak afgelast bij slecht weer. Vandaar dat ik ooit, in een ogenblik van onbedachtzaamheid, me opgaf bij de Gymnastiekvereniging Sparta, die op donderdagavond in die BLO-school oefende.
Na drie weken vond men dat ik wel een oefening op ‘de brug met gelijke leggers’ kon doen. Nu was ik toen al wat langer dan gemiddeld, waardoor de instructeur de leggers in een voor mij iets te lage stand had voorbereid. Na twee kleine beenzwaaien zette ik aan voor een forse zwieper. Aan een duidelijk waarneembare dubbele knak was te horen dat ik mijn beide grote tenen daarmee fors kneusde.
Ik ‘kreupelde’ naar huis en ben er nooit weer geweest. Zelfs Bijzonder Lichamelijk Onderwijs heeft mij niet zover kunnen krijgen.