In Hasseler Es, onderdeel van de gemeente Hengelo, kreeg iemand die een volle vuilniszak naast de ondergrondse container had gezet een bekeuring. Bij controle werden in die zak zijn naam-en-adresgegevens gevonden. De man maakte bezwaar omdat de container niet open wilde en hij vond het burgertje pesten van de gemeente. Hij vond ook dat de gemeente maar moest bewijzen dat hij die adresgegevens in die zak had gedaan. Dat is het verhaal kort samengevat.
We zien in Zwolle ook steeds vaker zaken naast de ondergrondse containers staan. Zeker nu bij gebruik van de container per keer betaald moet worden. Ik denk dat de Rova er niet blij mee is. Want ’t is de gemeente, naar ik meen te weten, die de regels oplegt, de tarieven vaststelt en eventuele bekeuringen uitdeelt.
Dat de ondergrondse container niet open wil, daarover – het staat zelfs op de container – kun je bellen en dan is het euvel heel snel verholpen. Je neemt dan de vuilniszak gewoon mee terug. Kun je een dagje later het zwikkie wel kwijt. Hoe moeilijk kan het zijn.
Het slaat natuurlijk nergens op dat er bijvoorbeeld matrassen en bureaustoelen naast die containers worden geplaatst. Ik weet zeker dat er ook Zwollenaren zijn die hun restafval in de GFT- of PMD-container gooien. Daardoor blijken soms hele ladingen van de betrokken vuilniswagen onbruikbaar voor recycling.
Nu zag ik onlangs op televisie dat de Rova tegenwoordig wagens heeft die de volle PMD-containers wegen. Komen ze boven een bepaald gewicht, dan klopt er iets niet met de inhoud, en laat de wagen de betreffende container gewoon staan. ’t Lijkt me zinnig dat al hun wagens met die weegapparatuur worden uitgerust.
Blijft over de vraag of het alleen de kosten zijn die dit verkeerd gedrag veroorzaken. Regels handhaven is natuurlijk geen burgertje pesten, maar als je na jaren nooit handhaven, ineens met boetes komt, lijkt dat er wel op. Een huis-aan-huisfolder met de mededeling dat zoiets gaat gebeuren en het advies bij financieel onvermogen een regeling te treffen, lijkt me dan ook heel zinvol.
‘k Ben er trouwens van overtuigd dat het ‘illegaal wegwerken van restafval’ in heel veel gevallen geen kwestie van geld is, maar van gemakzucht, misschien nog beter gezegd: luiheid!
