Zwolle – Topscheidsrechter Roelof Luinge schudde woensdag tijdens de sponsoravond van voetbalvereniging WVF de ene na de andere anekdote uit de mouw tijdens een anderhalf durende monoloog. “Ben ik nog wat vergeten jongens? Ik kan makkelijk nog een uur doorpraten hoor…”

Hij ontmoette een zaal met daarin naar schatting 120 ondernemers die de club een warm hart toedragen. Eén van die sponsoren is Hans Wijnen, voorzitter van de sponsorcommissie, kondigde aan dat dat bedrijf zijn sponsorcontract voor de jeugd van WVF tot 2019 heeft verlengd, maar daarbij ook ruimte laat voor andere sponsoren om toe te treden. “Graag zelfs.” Algemeen WVF-voorzitter Anton Westenberg spelde vervolgens Gerard de Jong wegens zijn verdiensten in vooral de sponsorcommissie het kleinood op dat hoort bij het erelidmaatschap van de vereniging.

Fantastische begeleiding
Daarna was het tijd voor de ondernemers om zich te laven aan het heerlijke buffet dat net als andere jaren was klaargemaakt door topkok Arjan Bisschop. “Met fantastische hulp van sponsor Hanos”, haastte hij zich om te melden. Inmiddels was Luinge gearriveerd. Hij maande de zaal tot kalmte, waarna hij vertelde dat het niet de eerste keer was dat hij bij WVF over de vloer kwam. “Ik kreeg voor en na de wedstrijd WVF-SVZW een fantastische begeleiding, waardoor we uiteindelijk ook nog belanden in het plaatselijke café Het Plein. Gezelligheid alom.”

Niet altijd binnen de lijnen
Die gezelligheid ging als een rode draad door de carrière van Luinge, waarbij hij stoutmoedig vertelde niet altijd binnen de lijnen te kleuren. Zoals die keer bij zijn eerste internationale wedstrijd als vlagger waarbij hij als grap het broekje van de scheidsrechter even achterhield. Die zette op zijn beurt het Luinge betaald door een schroefje van de vlag wat losser te draaien. “En hop, daar ging de vlag tijdens de wedstrijd. Oftewel: 1-1 in de stand tussen assistent en scheidsrechter.” Ook zijn eerste kennismaking met de pers was bijzonder. “Bij een wedstrijd konden we nog nauwelijks meer de lijnen zien. Gooi er maar Vim (een poederachtig schoonmaakmiddel, red.) op. Voordat ik het wist stond dat voorval in De Telegraaf.”

Elitelijst
Luinge vertelde over hoe zijn van de onderklasse zich opwerkte naar een elitelijst en het internationale fluitensemble. Die weg ging niet altijd over rozen. Een rugblessure kwam voorbij in een seizoen waarbij het niet lekker liep. “Ik deelde zelfs toen nog een rode kaart uit aan de verkeerde speler. Twee spelers leken op elkaar.” Maar dat mindere seizoen mag een kleinigheid heden in een glansrijke carrière van 43 jaar. Daarin kwam hij naar eigen zeggen ook domme spelers tegen. “Zo kwam Jean-Paul de Jong van FC Utrecht naar me toen om te vragen of ik hem een gele kaart wilde geven. Dan was hij gele kaarten-kampioen. De eerste sliding zette hij in en ik reageerde: je moet ‘em wel echt verdienen natuurlijk. Maar later moest ik hem wel een kaart geven.”

Geen geel tenue
Bij wedstrijden NEC tegen Vitesse werd hem standaard gevraagd gaarne geen geel tenue aan te doen. Sowieso kon hij het goed vinden met John van den Brom, speler van Vitesse. “Een sympathieke kerel die zich een keer versprak. Ik had een penalty gegeven en hij bedankte me voor het cadeautje. Toen heb ik de beslissing alsnog teruggedraaid.” Ook met Pierre van Hooijdonk kon Luinge goed door één deur. “Hij trapte tijdens Feyenoord-PSV na en ik moest hem wel een rode kaart geven. Stonden we ’s avonds een biertje te drinken in een pianobar. Daar keken de aanwezige jongeren wel van op.”

Maar zo omgaan met elkaar moet eigenlijk kunnen, wilde Luinge maar zeggen. Fair zijn en naderhand een biertje kunnen drinken. Dat deed de topscheidsrechter dan ook aansluitend met WVF-voorzitter Westenberg en tal van sponsoren. Daarbij vermeldt het verhaal niet of hij ook dit keer in het plaatselijke café is blijven hangen…