Zwolle – “Op mijn eerste werkdag kraakten plotseling de balken in de IJsselhallen en moesten we de vaccinatielocatie onmiddellijk ontruimen. Dat zette meteen de toon van mijn nieuwe functie: hop, gaan, aan de slag!”
Natasja, projectmanager Covid Vaccinatie bij GGD IJsselland, heeft nauwelijks tijd om terug te blikken op het afgelopen hectische half jaar, maar als het dan toch moet: dan maar even naar buiten, de zon in, aan de picknicktafel voor medewerkers. Als beleidsadviseur en opdrachtgever van het sociaal team bij de gemeente Deventer was ze al aanspreekpunt voor Covid-19.
“Maar ik wilde heel graag een daadwerkelijke bijdrage leveren aan de bestrijding van het coronavirus. Dus toen ik deze vacature bij GGD IJsselland zag, dacht ik: dit is m’n kans! En binnen drie weken zat ik al hier. Dat geeft ook aan hoe belangrijk de gemeente het vond dat we ons hiervoor gingen inzetten.”
Die stormachtige eerste werkdag, 1 maart 2021, was haar op het lijf geschreven. Samen met collega Gerda Curfs verdeelde ze in een mum van tijd de verantwoordelijkheden. “Alles moest als een speer, dus we waren snel op elkaar ingespeeld.” Niet weten hoe je volgende dag eruitziet, de verrassingselementen, de dynamiek; dat is wat Natasja aanspreekt in deze functie. “Toen ik al vrij snel een keer op een donderdag de vraag kreeg of ik het aankon op maandag zes priklijnen erbij te openen, en ik zonder na te denken ‘ja’ antwoordde, realiseerde ik me pas later dat dat eigenlijk wel heel bijzonder was. Want het ís veel werk om dat te organiseren!”
“Maar ik wist; dit lukt ons prima. Iedereen gaat namelijk voor hetzelfde doel. En daar zit ‘m de kracht. Met z’n allen 37 priklijnen bemannen op vijf locaties, dertig prikken per uur zetten. Het is ongelooflijk hoe mensen uit zoveel verschillende branches, evenementen, techniek, zorg, binnen no time zo op elkaar ingespeeld zijn en elkaar aanvullen. Iedereen vond: Gaan met die banaan! Zo snel mogelijk! Zwolle had bovendien een grote aantrekkingskracht op mensen buiten de regio. Wij hebben hier veel meer mensen gevaccineerd dan eigenlijk de opdracht was”, zegt ze niet zonder trots.
Wel geeft Natasja aan dat het continu, “zeven dagen per week aanpoten” is. “Ik dacht dat ik mezelf kende, maar ik wist nog niet dat ik ook 24/7 ‘aan’ kon staan. Het was geen uitzondering als ik op zaterdagavond om tien uur nog met collega’s zat te bellen.” Op het hoogtepunt van het aantal vaccinaties gaf ze leiding aan 800 vaccinatiemedewerkers. “Ik heb in dit half jaar meer mensen aangenomen en ontslagen dan ik ooit in mijn hele leven zal doen. Opschalen was niet zo moeilijk, dat ging in rap tempo samen met HRM. Ook een knap staaltje werk van onze planners overigens! Hoe snel ze soms, met wisselende aantallen vaccins, honderden mensen per dag in roosterden. En dan onze administratieve wonderen die in de backoffice lopen, voor wie geen vraag te vreemd is. Dit zijn allemaal toppers die het werk achter de schermen doen. De enorme operatie die we uitvoeren wordt in de buitenwereld nog wel eens onderschat.”
Het aantal vaccinaties per dag neemt nu af. En daarmee ook de hoeveelheid werk. Natasja vindt het afscheid nemen van medewerkers een veel grotere uitdaging dan het aannemen. “Wie kan er blijven, waarom, waar kijk je naar? Begin juli hielden we al een roadshow om mensen te informeren en te stimuleren: als je een kans elders ziet, grijp hem! Dat hebben te weinig mensen gedaan. Geloof het of niet, iedereen wilde blijven…” Ze slikt even. “Elke dag zijn er mensen die huilend hun poloshirt en sleutel inleveren.”
“Bijzonder hè, dat je in een half jaar tijd zo gehecht kunt raken aan elkaar. Medewerkers zijn heel dankbaar dat ze hier deel van uit mochten maken. Hun werk werd ook heel erg gewaardeerd. In een bepaalde fase brachten veel mensen chocolaatjes, taart of bloemen mee. En nog wel hoor. Soms krijgt een vaccinatiemedewerker na de prik een handgeschreven kaartje. Hoe mooi is dat. Dat iemand daar de moeite voor neemt. Dat had ik nooit kunnen bedenken.”
Ze verwondert zich eveneens over het feit dat de groep van 18 tot 30 jaar veelal niet op komt dagen voor een tweede prik, dat mensen rijen dik voor de deur staan voor een registratie in hun gele boekje, en dat er bij de vrije inloop heel weinig gegadigden komen voor het Janssen-vaccin, “Maar zetten we een priklijn open voor afspraken Janssen, dan zijn er bijna 200 per dag! Dat triggert me. Hoe is dat mogelijk?”
Tot slot de hamvraag. Zou ze het overdoen? Binnen een seconde is het antwoord er. Volmondig: “Ja! En ik blijf zolang de dynamiek er is. Maar ik wil wel alvast iedereen die ons geholpen heeft, bedanken voor de geweldige tijd!”
Bron: GGD IJsselland
