Om maar met de deur in huis te vallen, deze column gaat over ‘De Deur’. Dat is de geloofsgemeenschap die gevestigd is aan de Gasthuisdijk. Die Evangelie Gemeente De Deur is in 1978 in Steenwijk ontstaan en verhuisde in 1981 naar Zwolle. Ze komt voort uit de Amerikaanse Jesus People en het is nu de hoofdzetel van de tientallen gemeenten in Nederland. Deze gemeente is radicaal en wordt door sommigen omschreven als een sekte.
Zolang deze ‘instelling’ bestaat, doen er al verhalen de ronde over zaken die niet door de beugel kunnen. Nu heeft Zwollenaar Joel Crosby er het boek ‘Achter gesloten deuren’ over geschreven. Nadat hij afscheid nam van, zoals hij het zelf noemt, die familiekerk.
In dat boek staat een tiental verhalen, van hemzelf en van lotgenoten. Zij geven weer wat zij hebben meegemaakt, misschien moet ik wel schrijven: wat zij hebben doorstaan.
Dat is het verwonderlijke. Dat zulke overheersende ideeën ongebreideld mogen worden toegepast. Ideeën over relaties, kleding, huwelijk en tijdsbesteding, om er maar eens een paar te noemen. Waarbij families, of zelfs kleiner dan dat, waarbij gezinnen uit elkaar getrokken worden, omdat een deel ervan niet meegaat in die ideeën.
En dat in een instelling die zegt de Christelijke waarden hoog in het vaandel te hebben. Ik weet, er zijn meer religieuze instellingen waar de eigen Bijbelse opvattingen, de eigen uitleg, tot norm is verheven en er ook dingen gebeuren die het daglicht niet kunnen verdragen. Ook daar vallen gezinnen uiteen, en is soms sprake van seksueel misbruik.
Ik ben een groot voorstander van godsdienstvrijheid maar, ook voor nieuw ontstane organisaties zoals deze. Maar iets van controle op het hebben van respect voor onze Nederlandse normen en waarden zou wellicht excessen voorkomen.
Deze instelling, van oorsprong ‘The Potter’s House’, is in 1970 ontstaan in Dallas, Texas, bestaat in Nederland ruim 46 jaren en lijkt ongeremd te groeien. Dat blijkt na het lezen van bijvoorbeeld het genoemde boek of het artikel van afgelopen zaterdag in De Stentor.
De huidige leider van De Deur, Nomdo Schuitemaker, doet kritiek op ‘zijn’ organisatie af met, en ik citeer: “De zogenaamde experts die over ons oordelen, zijn nog nooit in onze kerk geweest. Daarom moeten we ons ook niet zo veel van de kritiek aantrekken en niet geloven wat ze zeggen.” Einde citaat. Dat is wel heel vreemd.
Misschien beter geformuleerd met: Zo gek als een deur!
