Martine Mussies

Afgelopen Zondag was er in de Doopsgezinde schuilkerk in de Wolweverstraat een Vesperdienst met muziek. Ds Bonda had hiervoor Martine Mussies uitgenodigd, die zij in de trein ontmoette. Het “troetelkind van de muziekwetenschap”, zoals Martine onlangs in de pers werd genoemd, verzorgt niet alleen optredens op de meest uiteenlopende plekken, maar is ook hoofdredactrice van Encore! Magazine, een jongerentijdschrift over klassieke muziek. Speciaal voor de gelegenheid had zij haar vriendin Nely van Seventer gevraagd samen te spelen.

Foto: Patrick Spruytenburg

De muzikantes openden de Vesperdienst met fluitduetten uit de Middeleeuwen. Verheugend om twee jonge mensen zo nobel te zien opgaan in het geniale repertoire. De meisjes hielden de concentratie vast door de muziek in dienst te stellen van de dienst. Dat is knap, ja het werkt inspirerend bij het zingen. Tijdens de samenzang werd er een fluitpartij voorzichtig en heel bescheiden ‘ergens’ ingevoegd, en juist op momenten die je niet verwacht. Ook het samenspel met het orgel was verrassend. 

(Door: Jan Bos)

De muzikantes openden de Vesperdienst met fluitduetten uit de Middeleeuwen. Verheugend om twee jonge mensen zo nobel te zien opgaan in het geniale repertoire. De meisjes hielden de concentratie vast door de muziek in dienst te stellen van de dienst. Dat is knap, ja het werkt inspirerend bij het zingen. Tijdens de samenzang werd er een fluitpartij voorzichtig en heel bescheiden ‘ergens’ ingevoegd, en juist op momenten die je niet verwacht. Ook het samenspel met het orgel was verrassend. 

Op de cello begon Martine vrij zacht, alsof zij met één enkele haar haar snaren boven de toets beroerde. Dat had makkelijk verkeerd uit kunnen pakken, maar bleek in de akoestiek van de … kerk verrassend goed te werken. Haar vedelachtige klank nodigt uit tot luisteren en roept verwachting op. En die verwachtingen werden méér dan waargemaakt, met name op de sopraanblokfluit. Wat een hoogbegaafde artieste! Alles spreekt liefde uit voor de muziek, haar charisma en spel vloeien in elkaar en betoveren het publiek dat doodstil op de banken toekijkt en luistert.

Na de dienst werd er nog thee gedronken, waarbij de meisjes stemmige achtergrondmuziek ten gehore brachten. Tot slot speelde Martine uit het hoofd nog enkele muziekstukken op de vleugel. Zij is een meesterlijk blokfluitiste, maar zij brengt daarnaast in haar pianospel een gelaagdheid aan die zeldzaam is. We hebben het dan niet alleen over het prachtige toucher, maar vooral over de verstilling die deze pianoprinses aan weet te brengen door snel zachter te worden tot aan een fluitsterend pianissimo. Zij speelt geen muziek, zij is de muziek.