“De ING denkt met u mee” is een reclameslogan die stilletjes verdwenen is. “Regiobank, de buurtbank”, nog een zin die binnenkort van de gevels gaat verdwijnen, zo vermoed ik na de berichtgeving van woensdag.
In de bankenwereld verdwijnt vestiging na vestiging. Zo was hét kantoor van de ING aan de Dijkstraat lang “wegens verbouwing” gesloten en is heropend met een bar. Zij melden ons dan ook nog vol trots dat zij 38 huizen hebben (zo noemen ze hun kantoren nu) en 182 servicepunten. Eigenlijk een heel schamele vertoning, want we hebben het wel over Nederland met 342 gemeenten, waaronder 2501 woonplaatsen vallen, zoals steden en dorpen.
Klanten die hun bank nodig hebben, zitten dan misschien te wachten op een kopje koffie, maar veel meer op hulp. Daar speelde de RegioBank ooit op in. Zij richtten zich op kleine ondernemers en consumenten uit de regio. Die bank is met de bankmerken SNS, ASN, BLG en de CVB samen één groot concern met als koepel de Volksbank.
Die heeft dezer dagen laten weten dat ze binnenkort als één bank verdergaat en er daarom ook 750 banen komen te vervallen. Ik zag een woordvoerder van de Volksbank in het NOS Journaal vertellen dat bijvoorbeeld ook de klanten van de ASN recht hebben op een landelijk dekkende bankorganisatie.
Ik weet niet hoe het u als klant van een bank in Nederland vergaat, als u zoiets leest. Bij mij krullen de tenen in de schoenen. Want bij welke bank je ook bent, je wordt aangemoedigd digitaal te gaan bankieren. Voor de meerderheid gaat dat probleemloos. Maar als je niet dagelijks met een computer, tablet of mobiele telefoon bezig bent, kan dat heel lastig zijn. En je blijft voor hulp dan van jouw bank afhankelijk.
Maar jouw bank is al heel lang bezig om met jouw geld – wie ziet zijn inkomsten nog in contanten – geld te verdienen met heel andere zaken. Dat kunnen ze want wie kan nog zonder bankrekening?
En daarom kwam tot slot bij die heer van de Volksbank dan ook de aap uit de mouw. De bank in z’n geheel moet verkocht worden en zo is het geheel beter verkoopbaar. Of de klanten met hun, destijds zo graag door de banken gewilde salarisrekening, er ook blij mee zijn, is hen vast niet gevraagd. Mij tenminste niet.
