Zwolle – De heer en mevrouw Nieuwenhuijsen-Van der Burg waren woensdag 27 februari 60-jaar getrouwd. Wethouder Van As brachtt het echtpaar in hun woning aan de Zijpe een bezoek om hen te feliciteren. Het echtpaar kreeg een paar Iris-cheques als cadeau.
De roeping van de mens is mens te zijn. Hoe dat kan? Dat is een zoektocht in wisselende situaties. Daadwerkelijk geloven is ook een zoektocht, namelijk in die situaties. Het echtpaar Van Nieuwenhuijsen heeft als motto: “Help mensen om (wat meer voluit) mens te zijn – in relatie met God”. Dat is een praktische manier van denken. De heer Van Nieuwenhuijsen is een echte onderwijsman. Hij is begonnen als onderwijzer, werd daarna directeur van een basisschool en werkte enige jaren in een school voor kinderen met leer- en opvoedingsmoeilijkheden. In de praktijk merkte hij dat een theoretische verdieping wenselijk is. Op universitair niveau studeerde hij pedagogiek (opvoedkunde en onderwijskunde) en theologie, met hun hulpwetenschappen.
Tenslotte werkte drs. Van Nieuwenhuijsen als leraar godsdienstonderwijs aan een christelijk lyceum. Gaandeweg groeide zijn bezieling. Na zijn pensionering ging hij intensief door met zijn studiepakket. Opmerkelijk is dat zijn ‘roepingsbesef’ begon in de oorlog. Dat was meer spontaan dan bewust. Na de slag om Arnhem werden veel mensen geëvacueerd. Ze hadden hulp nodig. Hij ‘zag’ en ging meehelpen, tot de zomer van 1945. In de jaren daarna bleef hij actief in het Rode Kruiswerk (naast zijn werk in het onderwijs); na enige tijd als officier in het Rode Kruis Korps.
Mevrouw Van Nieuwenhuijsen gaf leiding aan een plaatselijke afdeling van de NCVB (Ned. ChristenVrouwenBond) en in diaconaal werk van de HVD (Hervormde Vrouwen Dienst). Ook was ze bestuurslid van een verpleeghuis en gaf ze in de drie noordelijke provincies lezingen over het werk van het Leger des Heils. Een aantal jaren hebben ze samengewerkt als officier in het Leger des Heils. Nu zijn ze actief meelevend als heilssoldaat in korps Zwolle, voor zover hun gezondheid dat toelaat.
