Zwolle – Het lijkt een epidemie te worden: uitvoerders in de publieke taak die aangevallen worden terwijl ze hulp verlenen. Redenen? Korte lontjes, alcohol, drugs, verkeerd antwoord, of zo. Feit is dat er slachtoffers vallen onder mensen die gewoon hun werk doen zoals: buschauffeurs, politieagenten, NS en ambulancepersoneel. Ook horecapersoneel, brandweerlieden, beveiligingsmensen zijn in toenemende mate het slachtoffer.
Wim Kanis, adjunct directeur handhaving Politie Ijsselland, Jan Rezel, security manager Noord Oost bij de NS en Jaap Timmer, lector Veiligheid en Sociale Cohesie houden 11 maart een korte inleiding op het onderwerp. Ervaringsdeskundigen van diverse organisaties zijn aanwezig om hun bijdrage te leveren aan het debat. Want één ding is duidelijk: harder straffen, kennen we nu wel, maar wat moet er wel gebeuren. De lector is er duidelijk over: ‘Ouders moeten een rekening krijgen als hun kroost een agent slaat. En ook sportclubs, kroegbazen en organisatoren van evenementen moeten de rekening gepresenteerd krijgen als het uit de hand loopt’. Is dit de oplossing? Of: hoe is het tij te keren? Wat kunnen werkgevers doen om het veiliger te maken voor hun medewerkers? Wat doen medewerkers zelf? Wat gebeurt er op het gebied van opvoeding en voorlichting? Een avond waarop dit onderwerp vanuit een maatschappelijk perspectief wordt benaderd, met ervaringsdeskundigen.
In Zwolle lijkt de spiraal van geweld die hulpverleners regelmatig treft nog een ver-van-m’n-bed-show. Het zijn toch meestal steden in de Randstad waar dergelijke incidenten gebeuren. Mooi, maar de praktijk laat meestal zien dat dit slechts een kwestie van tijd is. Dus tijd om over geweld richting hulpverleners na te denken en actie te ondernemen in Zwolle e.o. Hoe kunnen wij dit geweld beteugelen, aanpakken en nog beter: voorkomen? ‘Harder straffen’ wordt er dan vaak geroepen en misschien ook wel voor de hand liggend, maar ligt het probleem niet dieper en is harder straffen dan zo effectief? Kunnen bedrijven, werkgevers en werknemers zelf het tij keren? In Zwolle is er al eerder actie ondernomen door de politie en burgemeester, met het project ‘Samen sterk tegen bedreiging op het werk’. Wat heeft het opgeleverd? Voelen medewerkers zich nu sterker? Werkt een dergelijk project? Of moet het meer gezocht worden in voorlichting en opvoeding?
Sprekers deze avond zijn Wim Kanis, adjunct directeur handhaving Politie IJselland, Jan Rezel, security manager Noord Oost bij de NS en Jaap Timmer, lector Veiligheid en Sociale Cohesie. Kanis en Rezel houden korte inleidingen vanuit hun organisatie op dit onderwerp. De lector geeft een inleiding vanuit zijn onderzoekspraktijk en leidt vervolgens het debat. Daarnaast zijn er mensen aanwezig van andere hulpverleningsorganisaties die vanuit hun organisatie de praktijk kunnen belichten.
Peper & Zout: smaakmakende gesprekken in Zwolle, Koestraat 3, 20.00 uur. Iedereen is van harte welkom en entree is gratis.
Gerelateerde Berichten
(Automatisch gegenereerd)
Hoe lief zijn hulpverleners? Is het geen actie en reactie?
@ Karin: zelfs als hulpverleners niet ‘lief’ zijn is dat nog geen vrijbrief voor agressie!
Zelf werk ik in de psychiatrie en ik vind dat mijn werkgever (te) weinig doet om het personeel te beschermen tegen evt. agressie.
Tegenwoordig zie je zelfs in de supermarkt beveiligers, maar wij moeten (in een deel van de gebouwen) in extra geisoleerde kamers (ivm de privacy) zonder enige vorm v beveiliging alleen zitten met mensen bij wie soms vanuit ernstige psychiatrische ziektebeelden de realiteitszin verstoord is.
Het is m.i. een wonder dat dit zelden uit de hand loopt en ik vind het schandalig dat we nog niet overal een mobiele alarmknop hebben!
Ook bestaan er nog opname-afdelingen in de psychiatrie waar verpleegkundigen ’s nachts alleen dienst moeten doen.
Kortom: ik denk dat personeel beter beschermd kan worden! Maar dat kost natuurlijk geld en dat is er vaak niet…
Moet zeggen dat de insteek erg open overkomt. Niet alleen clichéoplossingen durven aandragen maar ook openstaan voor de reden er achter. Klinkt goed; goed initiatief 🙂
anoniem
”zelfs als hulpverleners niet ‘lief’ zijn is dat nog geen vrijbrief voor agressie”!
Dat is dan wederzijds.
Wat jij noemt is een extreem voorbeeld en ja daar hoort een alarmknop te zijn om escalatie te voorkomen.
En geld speelt ook een rol, ook om eens wat meer met deze mensen te gaan doen.
Maar dat speelt in heel de zorg ook bij mensen met dementie.
Ikzelf bedoel de bejegening van veel mensen in de ‘zorgsector’ ze kunnen vaak zeer onbeschoft zijn.
een voorbeeld,
ik ga op bezoek bij iemand in het verpleeghuis(heb ik vaker gedaan) het is rond kwart voor twee in de middag.
Vaste bezoek uren hebben ze niet, zoals in het ziekenhuis. Ik vroeg op de afdeling waar mevrouw lag en kreeg gelijk te horen dat de mensen sliepen om die tijd en ik niet naar haar toe mocht. Daar raakte ze iets in mij. Ik protesteerde lichtelijk. Nou, omdat mevr. alleen lag mocht ik naar haar toe, maar anders had ze me weggestuurd. Ik was beduusd. Ik zei dat als ze me had weggestuurd ik voorlopig niet weer was gekomen. Mijn lol was over, mijn dag verpest.
Ik vroeg haar waar ik bezoekers info/tijden kon vinden, nou niet bij haar daar wist ze ook niets van en op de hele afdeling was niets te vinden. Misschien benden bij de receptie( ik wil dus niet weer mijn neus stoten).
Dan maar beneden bij de receptie vragen ook daar was niets bekend en ook geen folders over bezoek uren. Waar ik mij dus best aan wil houden.
Wees wel duidelijk en treed mensen vriendelijker tegemoet, dat voorkomt veel narigheden.
Ik heb ooit iemand die zijn been gebroken had bij het ziekenhuis Weezenlanden gebracht. Daar werd me doodleuk verteld dat de eerste hulppost bij het Sophia was verplaatst.
Ik heb dus een taxi voor die jongen betaald, maar op dat soort momenten vraag je je af waarom dat ziekenhuis ?berhaupt zo’n ambulancedeur heeft.
Als ik die taxi niet had voorgeschoten hadden ze hem gewoon buiten laten staan.
Schandalige hulpverlening bestaat dus ook.
Behalve zorgmedewerker ben ik, als iedere burger, ook ‘zorgconsument’ en ik kan niet anders dan beamen dat er nog veel verbeterd kan worden in de zorg.
Onvrede mag (moet!) zeker geuit worden, maar dan nooit in de vorm van agressie!
Vaak ligt de oorzaak van wantoestanden bij slecht management en/of geldgebrek, maar wordt de onvrede hierover op de eerste de beste uitvoerende medewerker (die er meestal niks aan kan doen) afgereageerd… Heel erg jammer!
er moet harder worden opgetreden tegen deze agressie. met discussie avonden die kant nog wal raken schieten we niets op . aan het eind van de discussie vertrekt iedereen weer gedachtenloos naar huis.
Hoe zit de maatschappij in elkaar? Hoe zijn we allemaal zo afgegleden? Door wie wat waar? Wat moet er anders?
Ik denk dat dat de kern vragen wel zo’n beetje zijn.
Tja een deel vd oorzaak ligt waarschijnlijk in slechte organisatie van de hulpverlening die frustratie oproept.
Het zou goed zijn als mensen daar niet alleen over mopperen, maar echt formeel een klacht indienen om zodoende te proberen zaken te veranderen!
Voor een ander deel ligt de oorzaak m.i. bij burgers die zich niet aan grenzen willen houden en zich steeds meer eisend en ‘verwend’ opstellen.
Karin ik kan me voorstellen dat je je ergert als niemand je kan vertellen wanneer de bezoekuren zijn. Maar de reactie v Degi vind ik eerlijk gezegd overtrokken. Natuurlijk baal je vreselijk als blijkt dat je naar de verkeerde lokatie gegaan bent. Maar ik vind het onredelijk om te eisen dat ze je dan toch direct helpen bij zoiets als een beenbreuk. Daarvoor is geen acute hulp of ambulance nodig, je bent zelf in 10 minuten op de andere lokatie! Zo houden we de zorg nog een beetje betaalbaar…
Anoniem hij had een gebroken been!
Anoniem misschien zou je een kijkje kunnen nemen
bij deze hyes en je aansluiten.
http://zorgtekorten.hyves.nl/