Op mijn tocht door het winkelcentrum kwam ik een kennis tegen die het klaarblijkelijk koud had, tenminste zo zag hij er uit. Terwijl hij toch een dikke jas aan, een sjaal om en de handen in zijn jaszakken had. Hij liet me weten dat hij het inderdaad koud had.
Oorzaak? Hij had afgelopen zomer zonnepanelen en een warmtepomp aangeschaft. Dat was prima gegaan, maar nu het kouder werd, kon het systeem het niet aan. Zoals hij zei: ”Het moet nu ingesteld worden op deze temperatuur.”
Bij mij breekt dan een klomp (ja, ik draag die zo nu en dan) want als ik de reclame geloven mag, is zo’n omschakeling een fluitje van een cent en zit je er voortaan letterlijk warmpjes bij. Figuurlijk iets minder wellicht, maar dat is je eigen keuze.
Die keuze word je bijna opgedrongen. Natuurlijk moeten we van fossiele brandstof af. Maar hoe de zaken van hogerhand gespeeld worden, doet me enorm denken aan de financiële omschakeling eind jaren zestig / begin jaren zeventig. Iedereen moest een bankrekening. ’t Kostte niets, men kreeg gratis enveloppen, later betaalcheques en een pasje.
De contante weeklonen werden omgeschakeld naar maandsalarissen (klinkt trouwens ook duurder) en toen iedereen daaraan gewend was, kwamen de kosten. Nu is bijna elk bankfiliaal verdwenen en moet men het maar uitzoeken via internet. Nog even, dan is zelfs het contante geld geheel verdwenen.
Terug naar de energiereclame. Men doet of het kinderlijk eenvoudig is. Van één maatschappij zien we steeds dezelfde monteur, of het nu om zonnepanelen, slimme meters of vaste of flexibele contracten gaat. Zelfs zijn dochtertje adviseert ons. De achterliggende gedachte zal wel zijn: “Zo gelooft de kijker vast en zeker, dat als zij het kan uitleggen, het eenvoudig moet zijn!”
Ondertussen blijkt dat goede keuzes bij energietransitie maken moeilijker is dan het lijkt. Veel factoren spelen daarbij een rol. Wat voor type huis, hoe oud, hoe groot, hoe geïsoleerd, is het wel de moeite en het geld waard en dan de keus welke, of combinatie van de aangeboden mogelijkheden. En dan nog maar niet gesproken over de veranderende spelregels, afbouw van subsidies en verandering van de salderingsregeling.
We zullen wel moeten, daarvan ben ik overtuigd, ik verander, misschien iets te langzaam, ook mee. ’t Zal, denk ik, nog wel even duren voordat ik tegen welke minister zal gaan zeggen: “Loop naar de pomp, die daar, mijn warmtepomp!”
