Eigenlijk had ik het nu over shag willen hebben die over de grens wordt gesmokkeld. Dat kan want, zo sprak een van de Nederlandse kopers 300 meter van de Duitse grens: “Er wordt hier toch niet gecontroleerd!” Alsof dat een vrijbrief is om je niet aan de wet te hoeven houden.
Maar zojuist las ik dat in Apeldoorn een gemeenteraadslid van de Partij voor de Dieren vindt dat het wegschenken van 850 bossen bloemen per jaar, niet goed is voor het milieu. Ik heb nog even gedacht, zal ik het stilzwijgen hierover bewaren, want stel dat de Zwolse gemeenteraad dit ook een goed idee vindt? Nou, ik vind het maar een raar idee.
Bij dat ‘goede idee’ hoort ook het advies voor een alternatief geschenk zoals, ik citeer: “Een duurzame koffiebeker, bidon of waterfles, een inheemse potplant of tuinplant, een zakje zaden of een leuke katoenen tas.” Einde citaat. Mag ik hieruit begrijpen dat de mevrouw van de Partij voor de Dieren in Apeldoorn meent dat die zaken, bij hun productie, nergens het milieu hebben geschaad?
Ik zie me trouwens namens de gemeente al aankomen, bijvoorbeeld bij een echtpaar dat 65 jaar getrouwd is, met een bidon of katoenen tas. Laten we nu wel wezen, daar hoort toch een feestelijk bloemetje bij.
Als we de redenatie volgen van de mevrouw van de Partij voor de Dieren in Apeldoorn, zullen we met veel meer moeten stoppen. Want, ander voorbeeld, veel groentes worden in kassen geteeld of komen uit het buitenland. Ik vermoed dat veel leden van de Partij voor de Dieren vegetariërs zijn. Zij mogen hun groentepakket ook wel eens scannen op milieuonvriendelijke facetten.
Het uiteindelijke voorstel luidde, en ik citeer weer: “Alleen in uitzonderlijke gevallen, waarin bloemen uitdrukkelijk gewenst of gepast zijn en dan exemplaren die in Nederland op biologische wijze geteeld zijn op de volle grond.” Einde citaat. De ambtenaar die dat moet gaan regelen kost vast en zeker meer dan die ‘uitdrukkelijk gewenste en gepaste bloemetjes’. Uiteindelijk heeft het plan niet genoeg steun gekregen.
Volgens Wikipedia heeft de gemeente Apeldoorn een kleine 170.000 inwoners. Met jaarlijks 850 bloemetjes houdt dat bij gelijkblijvende aantallen in dat het wel 197 jaar kan duren voordat je een kans hebt op een bloemetje.
Als ik burgemeester was, zou ik die mevrouw van de Partij voor de Dieren in Apeldoorn niet zo lang laten wachten.
