In de loop van de jaren is er veel veranderd aan de viering van Koningsdag, voorheen Koninginnedag. Niet alleen landelijk want het gebeurt ook in Zwolle.
Die dag werd, ondertussen in een ver verleden, afgesloten met een groot vuurwerk op de Veemarkt. Daar werd eens een reclame, van Sanders Meubelen, in letters met een spelfout afgestoken. ‘Alle Nederlanders Muebelen van Sanders’ stond er. ’t Vuurwerk is er verdwenen en de Veemarkthallen worden gesloopt.
Koninginnedag begon, voor mij, als leerling van een lagere school, met de aubade voor de koningin. En wel bij de (voormalige ambts)woning van de commissaris van de Koningin in de Roopoort. Eerlijk gezegd heb ik nooit begrepen hoe dat geregeld werd. Want het was al om 8 uur ’s morgens, en nog wel op een nationale feestdag, een vrije dag. We zijn er flink door geworden, zullen we maar rekenen, hoewel het, voor mij, nu niet passend meer is.
Daarna keken we thuis naar het defilé op Soestdijk, voorzien van commentaar door Dick Passchier. We hadden natuurlijk zelf ook de nodige opmerkingen. De toen ontstane conference van Wim Sonneveld over de stalmeester van het Koninklijk Huis, gaf ons daarvoor de woorden in de mond. Daarnaast keken we meestal of we ook Zwollenaren voorbij zagen komen. Bijna altijd zagen we David Wijnbeek, de Zwolse Oranjekenner bij uitstek, er een paar rondjes lopen. ’t Is historie geworden.
’s Middags bekeken we de grote optocht, samengesteld uit de kleinere optochten die ’s morgens al gehouden waren in de buurtschappen, vooral die van Zwollerkerspel, en de praalwagens uit, laten we zeggen, Zwolle-stad. Ook dat is verdwenen. Grote wagens, getrokken door tractoren, het is geen haalbaar gebeuren meer in onze binnenstad.
Tussen de wagens door liep aan aantal muziekkorpsen. Om er eens willekeurig een paar te noemen: De Bazuin, Excelsior, Kunst Na Arbeid, Jubal en Prins Willem-Alexander. De nog bestaande zijn zittende orkesten geworden en ‘lopen niet meer op straat’.
Aan het eind van de middag reed ons vader, al dan niet vergezeld door moeders, nog even naar Kampen om bij de visboer aldaar, die bij de IJsselbrug, gerookte paling te gaan halen. Als ik de media van deze week mag geloven, is de handel in alle gerookte producten geen lang leven meer beschoren. Wordt dus ook die gerookte paling historie.
’t Lijkt allemaal vergane glorie. Jammer, dat de saamhorigheid die rond het koningshuis bestond, langzaam aan het verdwijnen is?
