Zoals elke man, tenminste dat vermoed ik, er eens in zijn leven over denkt om een motorfiets aan te schaffen, gebeurde mij dat ook, zo rond mijn vijftigste. Een collega in het ziekenhuis die ervan hoorde schoot me aan en zei: “Joh, neem toch een proefles. Heb je er eenmaal op gezeten, ben je eraan verslingerd, en kom je nooit meer van die hobby af.”
Eerlijk gezegd was dat ook gelijk het argument om het niet te gaan doen. Nog afgezien van alle kosten die je ervoor moet maken. Buiten de aanschaf van de motor, de rijlessen, de complete bijbehorende outfit, de wegenbelasting en verzekering, ik wist direct, dat kan bruintje niet trekken. Hoewel het me nog steeds geweldig lijkt om op zo’n krachtbron te rijden.
Zondagmiddag deed ik iets wat ik ook graag doe, en wel wandelen, samen met mijn lief. Het liefst op stille plekken waar je nog vogels hoort, insecten hoort zoemen en de wind door de bladeren hoort gaan. Het buurtschap Hessum in de nabijheid van Dalfsen, bijvoorbeeld, leent zich daar bij uitstek voor. Vandaar dat we er graag heen gaan.
Wat ons, in al de jaren dat we dat doen, nooit eerder is overkomen, is dat we tijdens de wandeling bij voortduring werden geconfronteerd met groepjes motorrijders. Toerrijders naar ik aanneem die, nu het nog kan, nog graag die motor even onder zich willen voelen. En misschien ook wel een beetje van de natuur om zich heen wilden meemaken.
Echter, de door ons, en vast ook door anderen, zo gewaardeerde stilte, werd steeds ruw doorbroken. En dat is nu iets wat mijn logica te boven gaat. Waarom zoek je de stilte op met een lawaai producerend apparaat, terwijl je, al zou je willen, door de helm op je hoofd, niets maar dan ook niets van het geluid van die prachtige natuur kunt vernemen.
Je valt wel de rust zoekende fietsers en wandelaars met je decibellen lastig. Was het nu één motorrijder, ach, da’s wel te behappen, maar meestal wordt er in groepen gereden, hetgeen het bepaald niet rustiger maakt. En dan heb ik het nog helemaal niet over de liefhebbers van het grove motorgeluid, die van: “hoe meer geluid, hoe mooier.”
’t Is jammer, die verknallen het letterlijk, niet alleen voor de fietsers en wandelaars, maar zeker ook voor de dieren in al die stille natuurgebieden.
