In de jaren negentig werd het betaald parkeren in Zwolle steeds meer uitgebreid. De gemeente vertelde dat het nodig was om een en ander te reguleren. Dat er bijvoorbeeld geen langparkeerders zouden staan op plekken waar dat niet handig was.
Bij het voormalige ziekenhuis De Weezenlanden was men op den duur genoodzaakt om ook betaald parkeren in te voeren. Want niet het ziekenhuisbezoek, maar de mensen die in de binnenstad gingen winkelen, maakten veelvuldig gebruik van het gratis parkeren. Al heel snel moesten dezelfde tarieven worden toegepast als in de nabije omgeving van het ziekenhuis. ’t Kon gewoon niet goedkoper, want anders hielp die betaalmaatregel niet.
Wel ontdekte het ziekenhuis hoe lucratief hun maatregel was. Parkeren werd een behoorlijk bron van inkomsten. Gelukkig kon daardoor de zorg deels makkelijker gefinancierd worden.
Dat het parkeren een bron van inkomsten is, heeft de gemeente Zwolle lang geleden al ontdekt. Dat is nog tot daaraan toe. Maar waarom moet elke parkeerplaats in het centrum nu verdwijnen of niet meer zichtbaar zijn? Vanwaar het vreemde plan om onder het provinciehuis een parkeergarage te bouwen? Of hoort het bij de arbeidsvoorwaarden van het provinciaal personeel dat ze daar onder hun werkplek moeten kunnen parkeren? De overige parkeerders zullen de kosten ervoor vast dik en dwars gaan betalen.
Met als meest vreemde maatregel dat er (voor die ambtenaren?) een tijdelijke parkeergarage gebouwd gaat worden in park De Weezenlanden, en dat voor een periode van vier jaar. Ik vraag me af of degenen die dit plan bedacht hebben, het zelf geloven. Ik las de term ‘salamitactiek’ in dit verband. Steeds een klein stapje (plakje) en op den duur is het gewoon veranderd (op is op).
Er is een tandarts in Zwolle die er moeite mee heeft dat parkeerdek Het Noordereiland gaat verdwijnen en daarmee de parkeerruimte voor de klanten. Hoezo? Vlakbij, aan de Thorbeckegracht en bij Hedon, kan tegen betaling ook geparkeerd worden. Pedicures bijvoorbeeld, krijgen ook geen parkeerruimte bij hun praktijk door de gemeente geregeld. De tandarts die op de Hanekamp komt evenmin.
Net zoals mijn tandarts die ooit een parkeerplek vlakbij had die werd opgeheven. Daarom werd er verhuisd naar een plek met, toen wel en nu al niet meer, parkeerruimte. Zo gaat het nou eenmaal bij elk bedrijf.
Vooruit, misschien is er een uitzondering te maken voor één categorie tandartspatiënten: zij die op hun tandvlees lopen!
