Ondanks een haperend computersysteem waren de deelnemerskaarten voor de Halve Marathon razendsnel uitverkocht. Ik las binnen een half uur. Hoe gaat zoiets? Ik bedoel eigenlijk, het is voor mij een beetje onbegrijpelijk.
Dat komt natuurlijk omdat ik geen hardloper ben. Als de lieveheer gewild had dat ik moest hardlopen, had Hij mij vast een lichaam met een, voor die sport, passend formaat meegegeven.
Er zijn klaarblijkelijk hardlopers die wel weten wanneer ze achter de computer moeten gaan zitten om zo’n deelnemerskaart te bemachtigen. Die allemaal heel graag willen, anders was het niet zo snel gegaan. En dan waren er nog velen die achter het marathonnet visten. Is die halve marathon hier in Zwolle dan iets aparts?
De afstand zal het niet bijzonder maken. Mooi weer wordt niet gegarandeerd. Is er dan een hoog geldbedrag mee te winnen? Ik heb er niets over gehoord of gelezen. Ik heb wat gestruind op het internet, maar kon er eigenlijk niets over vinden behalve dan dat er vorig jaar vragen zijn gesteld over het verschil in prijzengeld tussen de mannen en vrouwen.
Die verschillende beloning zou worden bepaald door het aantal deelnemers per categorie. Een in mijn ogen vreemd argument, alsof in een deelnemersveld van honderd personen het anders lopen is dan in een groep van honderdvijftig lopers. Wie weet, zijn er andere argumenten voor.
Een paar redenen komen al schrijvende bij me op waarom er zo graag wordt meegedaan aan deze wedstrijd. Bijvoorbeeld het moment, rond de langste dag van het jaar, en de daarbij behorende temperaturen. Of de sfeer moet geweldig zijn! Daar is de organisatie medeverantwoordelijk voor en dan verdienen ze daarvoor alle hulde.
Die organisatie bestaat, bij mijn weten, vooral uit vele, vele vrijwilligers. En misschien is dat wel de clou van het hele verhaal. De medewerking van al die in Zwolle woonachtige of aan Zwolle verwante vrijwilligers.
’t Is natuurlijk zo, de Zwolse inwoners zijn de beroerdsten niet. Kijk maar naar de medewerking bij, om maar eens wat te noemen, het Bevrijdingsfestival en het onlangs beleefde Serious Request. Ik heb niet het gevoel dat de gemiddelde Zwollenaar er zich voor op de borst slaat.
Maar volgens mij mogen we er best een beetje trots op zijn. Ik ben het tenminste wel.
