’t Is geen typisch Zwols probleem, toch ga ik het er even over hebben. ’t Gaat over het internet en d’r zijn genoeg bedrijven in Zwolle die zich daarmee bezighouden, kortom het moet kunnen.
Het woord viel al: internet. Persoonlijk vind ik het een geweldige uitvinding. Wat daar allemaal mee mogelijk is, konden we ons veertig jaar geleden niet voorstellen. Er groeit nu een generatie op die zich het leven zonder internet bijna niet kan indenken.
En er is door het internet een nieuw fenomeen ontstaan, namelijk de e-mail, bekend van het apenstaartje, de ‘@’. Bij de afdeling ‘briefpost’ van PostNL denken ze, vermoed ik, minder positief over dat facet van het internet, want de gewone post verdwijnt nagenoeg. Wat ik ook jammer vind van deze technische ontwikkeling, is het verdwijnen van de handgeschreven teksten waaraan je, bijvoorbeeld, kon zien of iemand tijd in het epistel gestoken had of niet.
Het grootste nadeel van de e-mail is, meen ik, het te veel en te vaak onnodig gebruik ervan. En dan doel ik op onder andere de mails die je krijgt nadat je ergens op bezoek bent geweest. Nee, niet op visite, maar bijvoorbeeld in het ziekenhuis, bij de tandarts, bij de Etos, bij bol.com, bij restaurants en ga zo maar door.
Je krijgt dan een vriendelijke mail, in de trant van: “Fijn dat u bij ons bent geweest! Mogen wij u daar een paar vragen over stellen?” En dan worden beoordelingen gevraagd over vooral bijzaken en een enkele vraag over hoe je vindt dat je geholpen bent. Alsof de afzender denkt dat je na een slechte behandeling nog terugkomt.
Daarbij ben ik ervan overtuigd dat met de meeste teruggezonden antwoorden niets gedaan wordt. De bedrijven en instellingen willen er enkel de indruk mee wekken dat zij echt geïnteresseerd in je zijn. Alsof er een persoonlijke band tussen hen en jou bestaat.
’t Meest lastige vind ik dit soort mails vanuit het ziekenhuis. Al ruim twintig jaar kom ik er zes- of zevenmaal per jaar wegens een chronische ziekte en word er al die jaren uitstekend behandeld en verzorgd. Sinds kort krijg ik een paar dagen later zo’n ‘Wat-vond-u-ervan-mail’, alsof ik de mogelijkheid heb van hun diensten af te zien.
Tot slot: voor de zekerheid verstrek ik vandaag niemand mijn mailadres.
