Zwolle – Steeds meer kinderen zijn de afgelopen decennia gediagnosticeerd voor het speciaal onderwijs omdat ze extra zorg en onderwijsondersteuning nodig hebben. Met de invoering van Passend Onderwijs per augustus 2014 moet dat veranderen; kinderen die meer zorg en ondersteuning nodig hebben moeten ‘gewoon’ meedoen in de maatschappij en ‘gewoon’ naar een reguliere school kunnen. Scholen zijn vanaf augustus verplicht elk kind een passende onderwijsplek te bieden. Maar, is het basisonderwijs daar klaar voor? Zijn leerkrachten er op voorbereid? Zijn ouders goed geïnformeerd wat Passend Onderwijs inhoudt? Dit en meer wordt besproken in Peper&Zout: smaakmakende gesprekken op 21 januari a.s., om 20.00 uur in basisschool De Zevensprong in Zwolle/Stadshagen. Iedereen die wil meepraten is welkom; toegang is gratis.
We gaan in gesprek over de dilemma’s rond de invoering van Passend Onderwijs voor leerkrachten en ouders en voor scholen als geheel. Hoe om te gaan met grote klassen plus meer kinderen die extra aandacht behoeven? Voelen leraren zich bekwaam genoeg om kinderen die extra begeleiding nodig hebben, te ondersteunen? Wat moeten ouders van kinderen die extra begeleiding nodig hebben, weten? Wat betekent het voor de schoolleiding, ouders en kind als de noodzakelijke begeleiding niet geboden kan worden? En natuurlijk: waar blijft het kind dat extra begeleiding nodig heeft maar toch ook gewoon naar school moet kunnen gaan?
Deskundigen aan tafel die met elkaar en bezoekers in gesprek gaan, zijn: Lector Sui Lin Goei, lectoraat Onderwijszorg en samenwerking binnen de keten, Theun de Vries, directeur SBO de Brug en projectleider Passend Onderwijs Vivente, Marijse Pel, beleidsmedewerker bij Balans, de landelijke oudervereniging van kinderen met ontwikkelingsstoornissen bij leren en/of gedrag en Sandra Beekhoven, onderzoeker/adviseur Bureau Sardes uit Utrecht. Zij is een van de onderzoekers Monitor Ouders en Passend Onderwijs.
Iedereen die geïnteresseerd is in het onderwerp Passend Onderwijs is welkom. De avond wordt gehouden in basisschool De Zevensprong van Vivente, Mannagras 30 in Zwolle/Stadshagen. Inloop vanaf 19.30 uur; aanvang 20.00 uur en de entree is gratis.
De invoering van Passend Onderwijs is complex en gaat niet vanzelf. Eind november 2013 werd geconcludeerd dat er tot nu toe veel tijd is genomen voor bestuurlijke en financiële consequenties en het nu toch hoog tijd wordt leraren en ouders duidelijkheid te geven.
Zijn we er klaar voor? Nee! Ik houd mijn hart vast. Ik denk dat veel scholen en leerkrachten op reguliere basisscholen niet voldoende in huis hebben om zorgleerlingen te bieden wat ze nodig hebben. En ga er maar eens voor staan: het is op zich al een kunst om een klas van 28 kinderen te besturen en als je dan ook nog kinderen extra aandacht en specifieke begeleiding moet geven… Wat misschien dan wel ten koste van de aandacht voor andere kinderen gaat… Leerkrachten zullen overvraagd worden, kinderen tekort gedaan worden en bij ouders zal onvrede ontstaan. Passend onderwijs op de basisschool om de hoek klinkt als een ideaal òf is het eigenlijk gewoon een ordinaire bezuinigingsmaatregel?
Bezuinigingsmaatregel!
Ook wil elke, zichzelf respecterende staatssecretaris en minister van onderwijs weer een eigen wet met zijn of haar naam erop. Dat is zo leuk voor het nageslacht….
Dat het zelfde nageslacht hinder ondervindt van die maatregels is wel een beetje jammer….
Zijn er ?berhaupt nog wel normale kinderen?
Er zijn geen normale kinderen. Iedereen is bijzonder. Alleen hebben we wereldwijd nog steeds een probleem met het soort onderwijs wat wordt gegeven. Dat probleem wordt hier[/url] benoemd. Wanneer we over een paar jaar wakker worden en dit wereldwijd gaan beseffen, kunnen we ons onderwijs dusdanig vernieuwen dat bijvoorbeeld de persoonlijke ontplooiing voorop staat en creativiteit (wat ieder mens van nature heeft) niet meer in de kiem gesmoord wordt. Maar dan moeten we wel wakker willen worden; ik vrees het ergste.
@Hans,
Dat ligt vrijwel volledig in lijn met wat ik bedoel.
We hebben inderdaad onderwijssoort die niet is mee gegaan met zijn tijd. Zoals hierboven gezegd wordt is ieder kind anders, ieder kind heeft zijn eigen karakter, talenten n tekortkomingen. Dit was er vroeger in mindere maten. In vroegere tijden werden kinderen met leer of gedragsproblemen weggestopt, gelukkig hoeft dat nu niet meer. Wat dat betreft is passend onderwijs een goede zaak. Alleen de grote klassen zijn een probleem wat zeker niet is te onderschatten.
Ik heb een kind dat vorig schooljaar in het reguliere onderwijs, ??traditioneel systeem??, vast liep. Hij had een grote cognitieve voorsprong en MOEST daarom van school een maand voor z??n 5e verjaardag naar groep 3. Sociaal, emotioneel en motorisch (schrijven, gym) zat hij op leeftijdsniveau en was hij met andere woorden dus nog niet aan groep 3 toe. Maar in cognitief opzicht bood groep 3 hem al geen uitdaging meer. Hij zat daar dus op alle ontwikkelingsgebieden scheef en werd vervolgens (natuurlijk) ongelukkig. Toen meende de school dat er toch echt wel iets met HEM mis moest zijn (ze zochten naar een diagnose voor hem ipv eerst eens te kijken naar hun eigen aanpak). En toen wij als ouders onze onvrede uitten over de wijze waarop met ons kind werd omgegaan werd dat afgedaan als onze ??beleving??.
Zoonlief (toen 5) smeekte me huilend in z??n bedje met de juf te regelen dat hij terug mocht naar groep 2 (⤽Omdat ik die kinderen veel leuker vind⤝). Maar dat mocht niet vd school want ze wisten nu al niet hoe ze hem qua leerstof bezig moesten houden?? Hij moest zich aanpassen aan het systeem, er werd niks aan hem aangepast. Een eigen leerlijn tussen leeftijdsgenoten zat er niet in. Hoezo passend onderwijs?
Volgens de overheid horen hoogbegaafde kinderen op het reguliere basisonderwijs DUS de reguliere school kan dat ?n op onze reguliere school beweerden ze ook dat ze het konden. Maar wij zaten als ouders met een doodongelukkig kind??
Inmiddels zit ons kind op speciaal onderwijs voor hoogbegaafde kinderen. Dat bestaat officieel niet en wordt dus ook niet van overheidswege gefinancierd, maar sommige scholenstichtingen hebben dit zelf opgericht en gefinancierd doordat men merkte dat de nood hoog kan zijn. Speciale klassen voor hoogbegaafde kinderen zijn dun gezaaid (in deze omgeving ca 1 in een cirkel van 30 km. Ouders hebben dus dikwijls veel reistijd en reiskosten (want leerlingvervoer wordt natuurlijk ook niet gefinancierd als je officieel geen probleem hebt).
Maar onze zoon is nu weer gelukkig. Hij is 6 en zit gewoon weer in groep 3. Hij heeft inmiddels het technisch leesniveau dat hoort bij 2e helft groep 8, maar het handschrift van… jawel een n?t 6 jarige… En daar kan en mag dat!
Mooi verhaal Nijntje!! Bedankt.
Soms vertelt 1 praktijkverhaal meer dan 10 theorieën… (vandaar mijn verhaal Mariane)
Passend onderwijs kost geld. De gevolgen van niet-passend onderwijs kosten echter ook geld. School wilde een psychologisch onderzoek naar de vermeende stoornis van ons kind (dat hebben we overigens niet laten doen).
En ons kind kreeg uiteindelijk maagklachten als gevolg vd stress rond school, waarvoor hij naar de kinderarts moest en medicatie moest gebruiken.
Het geld dat in het onderwijs bespaard werd kon zodoende in de gezondheidszorg weer uitgegeven worden…
(En dan heb ik het nog niet eens over het leed dat ons kind bespaard het kunnen worden).
In de toenmalige klas van onze zoon zat nog een kind dat te vroeg naar groep 3 was gegaan vanwege een cognitieve voorsprong. Zij kreeg fysiotherapie (op kosten van de ziektekostenverzekeraar neem ik aan) voor haar fijne motoriek. Niet dat zij op dat gebied een stoornis had, maar omdat zij ‘gewoon’ nog te jong was om ‘zomaar’ goed te kunnen schrijven… Dan probeer je – naar mijn mening – een ‘passend kind’ te maken ipv passend onderwijs te bieden.
(Je kunt een ‘lezende kleuter’ ook eerst letters laten stempelen, een magneetbord laten gebruiken of met 1 vinger laten typen. En een jaar later, als hij/zij er motorisch aan toe is, leren schrijven lijkt mij… Dat vraagt dus om aanpassingen vh onderwijs ipv aanpassing vh kind)
Mijn complimenten voor je bijdragen Nijntjex!
Dank voor je complimenten JJR. Maar toch had ik liever gehad dat ik dit verhaal hier niet kon vertellen??
Op het moment dat een school geen tijd, geld, kennis, middelen heeft om jouw kind te bieden wat het nodig heeft, moet je het als ouder zelf doen.
Wie was ik als ouder om me te verbeelden dat ik het beter wist dan leerkrachten met 25 jaar ervaring en een intern begeleider die daartoe speciaal was opgeleid? Maar toch ??verbeeldde?? ik me dat?? Volgens school was er iets mis met ons kind, volgens mij was er iets mis met de aanpak van de school en toen?? was er iets mis met mij!
äls er strijd is op scholen dan gaat het vaak over zorgleerlingen. En naarmate er minder geld en expertise beschikbaar is om zorgleerlingen te helpen, zullen meer ouders voor hun kind strijden, het ??onmogelijke?? vragen en zodoende ??onmogelijke?? ouders worden?? Uiteindelijk worden natuurlijk zowel de kinderen en hun ouders als de leerkrachten de dupe. Want zoals ik in mijn 1e reactie al zei: ??Ga er maar voor staan??.
We hebben zelf besloten ons kind over te plaatsen naar een speciale klas voor hoogbegaafde kinderen. Door de oude school werden we niet gewezen op het bestaan van deze school en dus niet verwezen (de scholen liggen maar 3 km van elkaar, maar zijn van verschillende levensbeschouwelijke onderwijsstichtingen dus…) Het zielige hoopje kind dat we vorig jaar hadden lacht, zingt, danst en speelt gelukkig nu weer als voorheen.
Maar wat ik een eng idee vind: wat nou als ik de ideeën vd vorige school gevolgd had? Niet iedere ouder is in staat te zien en te regelen wat zijn kind nodig heeft. Nu hoeft een ouder dat natuurlijk ook niet te kunnen, want daarvoor hebben we… passend onderwijs!
Ik vind het zeer prijzenswaardig dat je zelf de verantwoordelijkheid hebt genomen om naar een passende en fijne schoolomgeving voor je kind te zoeken i.p.v. van je oren te laten hangen naar de schoolleiding (of wat in vele gevallen ook gebeurt naar bijvoorbeeld de overheid en medische wereld e.d.).
Elk mens is uniek, maar helaas zien de starre organisaties en instituties te vaak alle mensen als eenheidsworsten.