Al honderd jaar een echte Zwollenaar

Zwolle – Mevrouw J. Bruininga-ter Horst vierde op dinsdag 27 mei 2014 haar 100-ste verjaardag. Burgemeester Henk Jan Meijer bracht mevrouw Bruininga een bezoek in de woning van haar zoon aan de Leeghwaterlaan om haar persoonlijk te feliciteren. Ze kreeg als cadeau een keramieken schaaltje gemaakt door de Zwolse kunstenaar Jan Kamphuis opgemaakt met bonbons van Bonbonnerie Borrel.

 

  

 

Johanna ( Annie ) Bruininga – ter Horst wordt op 27 mei 1914, vlak voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, geboren in de Bloemstraat te Zwolle. Ze speelt veel op het Assendorperplein en vanaf haar zesde jaar ook op het Grote Kerkplein, dat toen fungeerde als schoolplein voor haar lagere school: School 1. Op haar twaalfde verhuist ze met haar ouders en haar broertje naar de Wipstrikkerallee en gaat naar de Rijks HBS aan de Bagijnesingel. Ze doet samen met nog een meisje en drie jongens eindexamen HBS-A en gaat daarna aan het werk als corrector bij de Zwolse uitgeverij Tjeenk Willink. Op 6 januari 1933 loopt heel Zwolle uit om te kijken naar de grote brand in het Dominicanen Klooster aan de Assendorperstraat en bij die gebeurtenis slaat ook definitief de vonk over tussen Annie en Wim Bruininga, ook een echte geboren Zwollenaar.    

Dan volgt in het voorjaar van 1940 de mobilisatie en neemt Wim als dienstplichtig Wachtmeester bij de Artillerie deel aan de vier dagen durende gevechten aan de Grebbeberg. Na de capitulatie gaat Annie samen met een kennis op de fiets vanuit Zwolle  op zoek naar Wim. Ze zoekt en informeert overal en via Amersfoort, Utrecht en IJsselstein vindt ze hem uiteindelijk  terug in een interneringskamp in Benschop. Ze trouwen in 1941 en gaan wonen in de het Veeralleekwartier. In 1943 wordt hun eerste zoon geboren, gevolgd door een tweede in 1947. 

 

Annie heeft inmiddels van haar hobby haar beroep gemaakt en is gestart met haar eigen modevakschool, die ze later aan de Hanekamp voortzet. Een groot aantal vrouwen uit Zwolle en omgeving heeft van haar de fijne kneepjes van het vak geleerd. Ze is altijd een werkende moeder geweest en heeft zelfs de laatste jaren van haar werkzame leven nog gewerkt bij Wehkamp als corrector van de correspondentie. Ze woont dan inmiddels in de Essenlaan in Berkum.

 

Na het overlijden van Wim in 1979 is ze altijd heel actief gebleven, onder meer als bestuurslid van verschillende verenigingen. In 2004 overlijdt tot groot verdriet haar oudste zoon aan de spierziekte ALS. 

 

Ze heeft nog heel lang zelfstandig gewoond aan de Jacob van Neckstraat, maar nu woont ze sinds een jaar of twee in de Rivierenhof, van waaruit ze regelmatig contact heeft met haar beide kleindochters en haar twee achterkleinkinderen.

Behoudens enkele lichamelijk ongemakken is ze nog heel gezond en vooral nog heel scherp van geest. Ze weet precies wat er speelt in de wereld en heeft alle veranderingen in de maatschappij  schijnbaar moeiteloos kunnen volgen. Ze leest veel, speelt nog wekelijks canasta, maakt dagelijks een wandelingetje en hoopt dat nog lang te kunnen doen.