Zwolle – Zaterdag publiceert de Zwolse SP haar rapport over de werkdruk bij het Isala ziekenhuis, na het vrijdag aan het bestuur van Isala te hebben aangeboden. Uit het rapport blijkt dat personeelsleden onacceptabele werkdruk ondervinden, en dat volgens sommigen de kwaliteit van de zorg en de veiligheid van patienten in gevaar komt.
In het SP-rapport komen 20 Isala-werknemers aan het woord: met name verpleegkundigen en een enkele arts. Zij geven verschillende oorzaken voor de werkdruk (zie bij Lees verder): de accreditatie waar Isala mee bezig is en waar veel tijd in zit, onderbezetting van het verplegend personeel en verschillende andere zaken. Bovendien hebben veel van de personeelsleden die reageerden het idee niet openlijk over hun klachten te kunnen spreken. SP-woordvoerder Frank Futselaar: ‘Wij zijn geschrokken van de bevindingen en van de hartekreten van sommige medewerkers. Het water staat hen duidelijk aan de lippen. Het Isala-bestuur moet in actie komen met onze aanbevelingen.’ De SP zal zaterdagmiddag het rapport verspreiden onder het Isala-personeel. Daarnaast is het op de website van de SP Zwolle (www.zwolle.sp.nl) te vinden.
Alle gebruikte reacties gaan expliciet in op de werkdruk. Dat is niet verwonderlijk, want dit was de aanleiding voor het meldpunt. Hieronder citeren wij zowel passages over hoe de werkdruk zich in de praktijk manifesteert als over de fysieke en mentale consequenties van de werkdruk voor verpleegkundigen.
Respondent A: “En dát, dat vreet enorm veel energie… Energie die je vaak niet hebt omdat je overdag ontzettend veel loopt, moet regelen en moet noteren. Zelf zit ik regelmatig met migraine thuis na een dienst, doei privéleven! Het levert ook spanning op in je privéleven, en dat wil ik niet.” … “Veel verpleegkundigen kijken al rond in andere ziekenhuizen, omdat daar wél de ruimte is voor de patiënt.”
Respondent B: “Ik moet een soort van targets halen, want als ik om 15.00 uur een patiënt met ontslag heb laten gaan, moet ik een nieuwe halen. Een die ik geen aandacht meer kan geven, omdat ik mijn dienst over moet dragen aan een collega. Heb ik een leeg bed op zaal? Er kan wel een patiënt bij. Tenminste, dat vinden anderen. Ook weer een die ik geen of veel te weinig aandacht kan geven, omdat er 5 andere hulpbehoevende patiënten zijn om voor te zorgen. Ja, ik heb lieve collega’s. Zij werken ook keihard, want zij willen het ook graag goed doen en ze willen mij helpen, maar vaak kunnen ze mij geen hulp geven, omdat ze het zelf maar net redden. Of net niet. Wordt er ooit gevraagd of ik het red? Of mijn collega’s het redden? Mijn oudere collega, die nog langer dan ik in het vak zit? Of mijn jongere collega, die als beste leerling uit de leerlingengroep begonnen is aan haar werkende periode? Ik zie haar rondrennen en haar stinkende best doen om alles voor elkaar te krijgen. We hebben een vacature, maar ze overweegt om niet te solliciteren, want het is zo zwaar. Is er tijd om even na te praten met elkaar als je net iemand naar het mortuarium hebt gebracht? Of als je net een reanimatie hebt gehad?”
Respondent C: “De directie heeft sinds enige tijd iets nieuws uitgevonden; optimalisatie kliniek. Dat klinkt natuurlijk heel leuk maar in werkelijkheid is dat: hoe kan ik met zo min mogelijk personeel zo veel mogelijk taken uitvoeren. Om een voorbeeld te geven. De zorgkundigen ondersteunen de verpleegkundigen met o.a. wassen en toiletbezoek van patiënten, niet geheel onbelangrijk. De directie wil ze wegbezuinigen. Na protest mogen ze nog even blijven maar wat hun toekomst is is onduidelijk. Het wegbezuinigen betekent veel voor zo’n afdeling want die taken komen op het bordje van de verpleegkundigen te liggen. Als die nou niets aan het doen zijn dan kun je daarvoor kiezen, maar dat is natuurlijk niet zo, die hebben hun taken uit te voeren.” … “Er is geen ouderen- en geen jongerenbeleid. Een 60-jarige moet in het enorme tempo mee zien te komen, daar knelt het regelmatig. (Het was toch zo dat de werkgevers bij de verhoging van pensioenleeftijd plannen zouden maken om ouderen langer in dienst te kunnen houden? Komt geen flap van terecht) Jongeren net van school af moeten ook vol aan de bak. Met enig geluk 4 inwerkdagen en dan maar draaien met die hap. Eerder kregen ze een inwerkjaar, maar dat is ervan af. Dat geeft natuurlijk ook veel risico’s, niet zelden staat een invalkracht gekoppeld aan een jonge verpleegkundige. Wat een kwaliteit.”
Respondent D: “De zorg wordt zwaarder, handen aan het bed minder, bureaucratie groter.” … “De werkdruk voor ons wordt daardoor hoger omdat alle hoog complexe zorg op de wel opgeleide verpleegkundigen neerkomt. Door de hoge werkdruk is er geen tijd voor pauzes. Een boterham wordt even snel naar binnen gepropt. Overwerken is ook aan de orde van de dag. Heb je bv. late dienst dan kom je daarna helemaal kapot thuis. Heb je de volgende dag weer late dienst dan doe je thuis niets behalve uitslapen omdat je niet weet wat je te wachten staat. Het resultaat is dat je niet meer bijtankt en zelfs na vrije dagen al moe aan je diensten begint. Een aantal collega’s hebben het al opgegeven en zijn gestopt of gaan stoppen omdat ze deze verantwoording niet langer kunnen/ willen dragen. Regelmatig lopen collega’s huilend rond of gaan huilend naar huis. Ik draai zelf alleen late en nachtdiensten, regelmatig is het zo druk en zijn er zoveel opnames dat we proberen een halt toe te roepen en duidelijk ter plekke aangeven dat de grens op dat moment bereikt is. Jammer dat dit gevechten van uren is voor er naar je geluisterd wordt. Houd je op zo’n moment je poot niet stijf dan loop je over. Voelen we ons gesteund door onze leidinggevenden, het antwoord is nee. Er wordt dan gezegd dat je je werk anders moet verdelen. Bij de verhuizing werd het mooi voorgesteld o.a. één telefoon voor alles, de bellen, monitoralarmen en babyfoons. Het tegendeel is waar. Een telefoon voor de bellen, een andere telefoon voor de monitoren (als deze tenminste niet uitvalt) en babyfoons. Heb je een collega die even van de afdeling moet dan loop je al snel met vier telefoons op zak. Tenminste als je mazzel hebt, vaak zijn het er meer.”
De SP, zucht…..
Idd isala is zeer bureaucratisch.
Alles moet, niks mag.
En eigenlijk ook eerder gisteren dan vandaag,
mensen worden weggestuurd en dan maar raar vinden dat dingen langer blijven liggen.
En het geld dat er is voor de handen aan het bed verdwijnt in de zakken van de bestuurders, raad van toezicht etc etc. Allemaal mensen die met mond alles regelen, maar geen flauw benul hebben hoe het echt in elkaar zit. En half nederland zit vol met dit soort gasten
Het ergste is nog dat die bestuurders enorm hoge salarissen hebben, die niet besteed worden aan handen aan het bed.
De bestuursvoorzitter krijgt 268.000 per jaar!!
Reactie Isala:
Vandaag heeft de SP Isala voor het eerst inzicht gegeven in de informatie uit het door de SP ingestelde meldpunt, eind maart, inzake de werkdruk binnen onze organisatie.
Uiteraard stelt Isala het op prijs op de hoogte gesteld te worden van de inhoud. De signalen in het rapport zijn ondersteunend aan de lopende gesprekken met medewerkers en Ondernemingsraad en acties die ?? al voordat de SP het meldpunt opende ?? in gang zijn gezet.
De eerste maanden van het jaar is het bijzonder druk geweest in Isala (en ook in andere ziekenhuizen). Daarbij speelt een belangrijke rol dat Isala vanwege haar speciale rol in de acute zorg altijd patienten opvangt, ook wanneer andere ziekenhuizen opnamestops afkondigen. Dat trekt natuurlijk een wissel op onze organisatie en de mensen van Isala. Ook de werkzaamheden ten behoeve van de JCI accreditatie legt een grote druk op onze organisatie. We zijn het echter verplicht aan onze patiënten om de kwaliteit van zorg, o.a. met dit instrument, continue te verbeteren en naar het hoogste niveau te tillen.
De afgelopen maanden is er met de Ondernemingsraad en met de medewerkers gekeken naar de werkdruk die ervaren wordt.
Het bestuursteam heeft daarvoor medewerkersbijeenkomsten gehouden (en gaat daar ook mee door) en met specifieke afdelingen gesproken. Het vinden van oplossingen is namelijk bijna altijd maatwerk.
Het Bestuursteam bespreekt in de komende periode de inhoud van het rapport met de Ondernemingsraad en zet waar nodig aanvullende acties uit.
Dit persbericht lezende denk ik bijna dat al deze jongens (en een enkel meisje) hun veel betaalde salaris meer dan waard zijn.
Zo weinigzeggend en toch een heel epistel geschreven.
Netjes hoor, van Isala… nog geen 11 uur na plaatsing, een nette reactie op dit topic! Zijn we niet gewend!
Zo kan een bestuur van een zorginstelling ook functioneren
Netjes ook van de SP, op het onvolprezen WeblogZwolle natuurlijk, iets sociaals duidelijk en met resultaat aanhangig maken.
@ Tsja, waar hadden ze duidelijker moeten zijn, in dat maatwerk bijvoorbeeld?
Hoeveel = veel?
De bestuurders zullen toch niet evenveel binnenharken als die Zwarte Rave op dat 3zorg-topic 😮
Heftig inkijkje op de werkvloer. Ben er toch altijd goed geholpen. Maakt mijn waardering voor het personeel op de werkvloer alleen maar groter 😀
Het lijkt erop dat ook Isala is getroffen door het maatschappelijke probleem van doorgeslagen rendementsdenken. Een ziekte van deze tijd. Ook wel het syndroom van over management genoemd. Ik wens Isala dan ook veel beterschap en een spoedig herstel.
En beste rekenknaapjes wees een beetje zuinig op ze, de volgende keer jij daar misschien wel 😉
Hulde voor de verpleegkundigen,artsen en het ondersteunend personeel.
Ondanks de werkdruk uitstekend geholpen. Het luisterend oor heb ik ook als erg prettig ervaren.
RESPECT
Er verandert toch niets. De toplagen van al dit soort instellingen doen niks anders dan zichzelf te verrijken en het geld zoveel mogelijk van de werkvloer weg te halen. Het is deze befaamde 1% die de rest van de samenleving helemaal naar de klote helpt.