Zwolle – Maandag en dinsdag werden een emotionele achtbaan voor Mevan, de vrouw die een Tweet plaatste waarin zij aangaf op zoek te zijn naar de oud medewerker van het asielzoekers opvangcentrum in Zwolle. Zoals eerder bericht op deze website wilde zij niets liever dan de man persoonlijk bedanken voor het prachtige cadeau dat ze kreeg als vijfjarig meisje. Op die leeftijd woonde zij met haar moeder in het opvangcentrum als vluchteling.
“Ik was vijf jaar oud. Cadeautjes kregen we niet, we hadden immers niets, we waren vluchteling. Dat ik een fiets kreeg van de medewerker van het opvangcentrum heeft daarom een onuitwisbare indruk op mij gemaakt.” Weblog Zwolle wist contact te leggen met de oud medewerker en heeft een ontmoeting kunnen regelen. De inmiddels gepensioneerde medewerker voor wie het vluchtelingen werk altijd veel betekend heeft, wilde de nu volwassen vrouw maar wat graag ontmoeten.
Hij gaf telefonisch al aan nog vaak aan het kleine meisje en haar moeder te hebben gedacht. “Als er iemand is waarvan ik tegen mijn vrouw zei dat ik die nog graag eens wilde zien was het wel het kleine meisje Mevan en haar moeder. Die hebben op ons ook een onuitwisbare indruk gemaakt.” In de tijd dat Mevan en haar moeder verbleven in het opvangcentrum, hebben de twee al eens een weekend gelogeerd op de boerderijwoning van de medewerker. Er was zeker een klik tussen de bewoners en de medewerker en zijn vrouw. Maar zoals vaker scheidden de wegen zich, beide partijen achterlatend met de wens elkaar nog eens te mogen zien.
Aangezien de man nu in Duitsland woont, en Mevan haar vlucht terug naar Londen op dinsdag om 17:00 uur gepland had staan, heeft zij deze vlucht gecanceld zodat ze langer in Nederland kon blijven. Zo graag wilde ze van de kans gebruik maken om een ontmoeting te kunnen realiseren. Een slaapplaats werd ad-hoc gerealiseerd bij een medewerker van De Stentor. Het weerzien was uiteraard emotioneel, maar met een grote lach. Dankbaar als Mevan was voor het feit dat ze Egbert, want zo heet de medewerker, persoonlijk kon vertellen wat een gevoel van hoop en dankbaarheid ze heeft voor het mooie gebaar. Mevan geeft aan nog vaak terug te denken aan het moment als alles even tegenzit. Dat ene moment heeft haar zo veel kracht geschonken dat dat haar door deze momenten heen sleept. Helaas kon de moeder van Mevan niet bij de hereniging zijn. Maar nu het contact gelegd is en de gegevens uitgewisseld, zal er vast een moment komen dat ook dat gerealiseerd gaat worden. Bijzonder was dat de foto’s van Mevan opgezocht waren. De binnenkomst was gelijk een moment van herkenning en herinnering.
De Tweets zijn en worden inmiddels vanuit de hele wereld beantwoord met hartverwarmende reacties.
