Zwolle – Onderhand kent de hele stad de Zwolse Zorg Zangers. Het kan bijna niemand ontgaan. Een grote vrachtwagen met een forse geluidsinstallatie en artiesten die bij woonzorgcomplexen een feestje komen bouwen. Ze doen dit vooral met Nederlandstalige muziek en lekkere meedeiners. Maar zaterdag, op een bijzondere plek in Zwolle, deden ze dit even niet. Twee Zwolse artiesten, Japie Pater en Patrick Koers, traden op in de tuin van Hospice Zwolle. Hospice Zwolle, aan de Wipstrikkerallee, is een plek waar mensen hun laatste levensfase doorbrengen.

Even na drie uur ’s middags begonnen de beide zangers met de opbouw van een kleine geluidinstallatie in de prachtige achtertuin van de hospice. In één kamer ligt een dame roerloos op haar bed. Dankzij het prachtige lenteweer kan de buitendeur open. Iets verderop zit een mevrouw op het kleine terrasje voor haar kamer. Een derde gast van de hospice heeft vooraf al aangeven geen behoefte te hebben aan het optreden. Het is voor de zangers, de medewerkers en vrijwilligers van Hospice Zwolle een delicate klus om het juiste volume van de muziek te vinden.

Zodra Japie Pater begonnen is met zingen informeren de medewerkers een aantal keren bij hun drie gasten hoe het gaat. De beide dames willen de muziek graag horen maar de te harde of scherpe tonen verdragen ze niet meer. De derde gast voelde zich het prettigst bij rust. Het lukt de zangers en mensen van de hospice om in korte tijd het juiste geluidsniveau te vinden. Hierdoor slagen ze er in om de wensen te respecteren van de drie gasten.

Bij de meeste optredens van de Zwolse Zorg Zangers zijn er naast de artiesten ook beveiligers, geluidsmannen, fotografen en collega-zangers aanwezig. Deze keer is er niemand met de zangers meegekomen, behalve één fotograaf. Ook met de fotograaf zijn vooraf afspraken gemaakt om de privacy van de gasten van Hospice Zwolle te waarborgen.

Het maakt het voor de zangers anders dan ze gewend zijn. Er is deze keer geen interactie met het publiek. “Normaal beginnen mensen met linedance als ik zing,” zegt Patrick Koers. Dat is deze keer niet zo. Terwijl Koers zingt maakt hij af en toe een liefdevol handgebaar naar de twee dames. Een medewerkster van de hospice roept dat ze vooraf bedoelden dat de zangers geen ‘hoempa muziek’ mochten spelen en ook niet al te uitbundig. Ze voegt er aan toe dat het ook niet al te stemmig en treurig hoeft.

Koers loopt daarop gelijk naar de mevrouw op haar terras om te vragen of het van haar iets sneller mag. De zichtbaar genietende dame geeft aan dat het van haar mag. Koers belooft dat hij het zal doen als Japie weer een paar liedjes heeft gezongen. Alle optredens van de Zwolse Zorg Zangers vinden plaats onder hoge tijdsdruk. Dit bijzondere concert niet. Pater vertelt de beide vrouwen dat Patrick en hij net zo lang blijven zingen als zij graag willen.

“Normaal bouw ik echt een feestje met lekker meezingers,” zegt Japie. “Dat kan hier niet. Het is best wel heftig en moeilijk als je hier zo komt maar ook dit hoort bij het leven.”

Als Koers weer de tuin in loopt om Pater af te lossen maakt hij zijn belofte waar. De mevrouw kent ‘Roller Coaster’ van Danny Vera niet, maar het nummer is een stuk sneller en valt goed in de smaak bij de twee dames. Ook de vrouw die rustig, haast sereen, op haar bed ligt laat merken dat ze geniet van de muziek zodra het haar gevraagd wordt.

Opnieuw vragen de artiesten of er nog verzoeknummers zijn. Die zijn er niet meer. De mevrouw die buiten zit geeft aan dat ze moe is en weer op bed wil liggen in haar kamer. Wel wil ze graag dat de zangers nog heel even doorgaan.

De beide zangers overleggen met elkaar wat ze zullen gaan zingen. Van het concert des levens heeft niemand een program. Ook dit concert in de achtertuin had geen program. Wat het wel had is dat het zo indrukwekkend en liefdevol was dat het met recht het meest dankbare optreden van Zwolse Zorg Zangers mag worden genoemd.