Zwolle – Mariëtte Wessel is vrijwilliger op de Covid-afdeling van de intensive care in Isala Zwolle. “Helpen met aan- en uitkleden in beschermende kleding, materialen aanvullen, medicatie halen bij de apotheek. Eigenlijk ben ik een soort boodschappenvrouw. Ik vind het alleen maar heel fijn dat ik op die manier kan helpen.”
Isala is bekend terrein voor Mariëtte. Ze begon haar loopbaan in het Sophia ziekenhuis (dat fuseerde met de Weezenlanden en Isala werd) en werkte bijna twintig jaar als IC- en CCU-verpleegkundige. Daarnaast werd ze ook donatie-coördinator en reanimatie-coördinator en werkte ze mee aan verschillende kwaliteitsprojecten in het ziekenhuis. De verhuizing naar het huidige gebouw in 2013 staat haar nog vers in het geheugen.
Zo’n vijf jaar geleden koos ze voor een nieuwe baan. “Niet omdat ik het niet naar m’n zin had. Maar omdat ik wist dat als ik nog iets nieuws wilde, dat het moment was.” Ze ging aan de slag bij een bedrijf dat medische apparatuur levert, onder meer aan Isala. Daarmee bleef ze in nauw contact staan met het ziekenhuis.
In de eerste coronagolf veranderde er plotseling veel bij de organisatie waar Mariëtte voor werkt. “Daardoor had ik opeens extra tijd om handen. Maar al vrij snel had ik wel een idee waar ik die tijd nuttig kon besteden. Ik besloot te polsen bij m’n oude afdeling of ze nog wat extra handen konden gebruiken. Niet als verpleegkundige, want ik ben niet meer BIG-geregistreerd. Maar er waren vast nog genoeg ondersteunende werkzaamheden die ik wel kon uitvoeren.”
Dat bleek inderdaad zo te zijn. Mariëtte besprak het idee met haar huidige werkgever en die kon haar voorstel wel waarderen. Die gaf zelfs aan haar door te blijven betalen, terwijl zij als vrijwilliger de IC-medewerkers van Isala ondersteunde. Het kostte Mariëtte nauwelijks moeite om haar draai weer te vinden. “Het voelde als thuiskomen. Dat ik hier niet zo heel lang geleden nog werkte, maakte het voor mij vrij gemakkelijk om terug te keren. Ik wist goed hoe alles werkte, kende de weg. Dat was voor mij de reden om juist bij Isala aan te kloppen en niet bij het ziekenhuis in Arnhem, dat voor mij eigenlijk veel dichterbij is.”
“In plaats van het gespecialiseerde verpleegkundige werk dat ik vroeger deed, ondersteun ik nu met allerhande taken. Het helpen aantrekken van beschermende kleding, materialen aanvullen, medicatie ophalen bij de apotheek. Ik ben een soort boodschappenvrouw.”
Ook tijdens deze tweede coronagolf draait Mariette zo nu en dan nog een dienst. “Het geeft een voldaan gevoel. Nieuw tijdens de tweede golf is dat ik familie van patiënten help met aankleden. Dat contact met familie ligt al weer wat dichter bij mijn oude rol als verpleegkundige. Maar weet je, het maakt mij niet uit wat ik moet doen. Ik ben vooral heel blij dat ik iets kan betekenen, voor zowel de medewerkers op de IC als voor de familie van patiënten.”
Bron: Isala
