Komend vanuit de binnenstad, op weg naar huis, passeer ik heel vaak het Jubalgebouw aan de Rijnlaan. Dan treur ik een beetje, want op een naam op het gebouw na, is er niet veel meer over van de eens zo bekende ‘Show en Marchingband Jubal’.
Die band is opgericht in 1951, en had lang een oefenlokaal in een oud kerkgebouw naast de Oranjeschool aan de Jufferenwal. Daar waar nu het Maagjesbolwerk staat.
Ikzelf mocht in de jaren tachtig en negentig deel uitmaken van dat Jubal. Toentertijd bestaande uit de Show en Marchingband Jong-Jubal, een Concertband en een Zwartepietenband.
We traden vaak in Zwolle op en natuurlijk op veel momenten elders in Nederland. Bijvoorbeeld bij het Bloemencorso in Aalsmeer en, niet te vergeten, de optredens in het buitenland. Ook werden er een paar cd’s opgenomen, die naar mijn mening nog steeds de moeite van het beluisteren waard zijn. Hoewel, “Smaken verschillen,” zei de boer en zoende het varken.
Het aardige bij Jubal was dat je, als het ware, groeide in het muziekmaken en groeide in het clubgebeuren. Kinderen begonnen bij het jeugdkorps en ‘ouderen’ die niet meer met het musiceren en showmaken op straat mee konden of wilden, vonden vaak een plekje in de Concertband. Voor mijn gevoel zorgde dat voor levenslange vriendschappen.
Natuurlijk zaten er ook nadelen aan deze hobby. Optreden bij bijna tropische temperaturen of hevige regenbuien hoorde er ook bij. De overeenkomst in beide gevallen was dat je meestal tot op de huid toe nat was.
Tijdens onze optredens, eind vorige eeuw, liepen er gelukkig niet vaak meer paarden mee in de optochten. Hooguit nog manschappen van de bereden politie. Want paarden in de stoet heeft nadelen, ze laten wel eens wat vallen.
Daarover vertelde mij ooit de heer Paping, eigenaar van het vroegere Hotel Paping bij het station in Ommen. Hij was verwoed lid van een van de muziekkorpsen aldaar. In zijn tijd reden er nog vaak koetsen met hoogwaardigheidsbekleders mee in een optocht op, bijvoorbeeld, Koninginnedag. Omdat tijdens het spelen op het instrument in het muziekboekje kijken, ook nog opletten of de weg voor je nog schoon was meestal tegenviel.
Als Jubalspeler was het helemaal van belang. We droegen namelijk, horend bij het uniform, witte schoenen.
