’t Is lang geleden, maar in de eerste kerstbomen die ik me kan herinneren zaten echte kaarsen. Als die aangestoken werden, stond naast de boom een ijzeren emmer met water, voor het geval dat.
Het brandgevaar was, vermoed ik, ook de reden dat ons vader de kerstboom optuigde op kerstavond, als wij, de kinderen, al naar bed waren. Om dezelfde reden vertrok die boom ook weer direct na de Kerst.
Maar door die korte periode was hij voor ons dan ook heel bijzonder. Als die boom in de kamer stond, was het werkelijk kerstfeest. En dan ook vanaf het wakker worden. Want ons vader sleepte het, redelijk grote, radiomeubel annex platenspeler, vanuit de woonkamer naar een plek onderaan de trap. Waardoor we wakker werden met het lied ‘Komt allen tesamen’.
Na het ontbijt met het hele gezin naar de kerk. Daarna koffiedrinken met opa en die rookte dan zijn wekelijkse sigaar. En op Tweede Kerstdag gingen we naar een zangdienst en zongen we onze kelen schor met de toen, en nu nog steeds, bekende kerstliederen.
Ons kerstdiner bestond standaard uit gebonden tomatensoep uit blik, een rollade en aardappelen met een salade, gemaakt van rauwe witlof waarin ei, appel, mandarijn, slasaus, yoghurt en augurk was verwerkt. En als toetje vanillevla met Haagse bluf.
De laatste decennia heb ik op deze feestdagen vaak heimwee naar vroeger. Naar de eenvoud die toen als bijzonder werd ervaren. We waren niet bezig met wie en bij wie en wat we al die dagen moesten eten. In de kerstboom zat jaar in en jaar uit dezelfde versiering. Cadeautjes met Kerst, daar deden we niet aan, daar was eerder in de maand de goedheiligman druk mee.
De dagen na Kerst hadden we als kinderen tot in de eerste week van het nieuwe jaar vakantie. Maar de vaders, en sommige moeders, gingen gewoon weer aan het werk. Een wintersportvakantie kwam niet in ons op.
Toch wil ik niet terug naar die zogenaamde goeie ouwe tijd, want wees wel, we hebben het veel beter dan toen. Maar we kunnen ons nog wel verbeteren. Laten we toch bijvoorbeeld eens ophouden met te doen alsof het bezoek van of aan schoonouders het ergste is wat ons met Kerst kan overkomen.
We hebben het dan namelijk wel over onze ouders die ons ook hebben geleerd Kerstmis te vieren.
