Frank Boerebach (65) uit het Zeeuwse Hoek is bezig met een indrukwekkende missie. In 174 dagen wil hij te voet alle 342 gemeenten van Nederland aandoen. Zo’n 3500 kilometer, alleen met een rugzak en het voornemen om iets terug te doen voor de mensen die hij verloor aan kanker: zijn vader, zijn vrouw en drie broers. Woensdagmiddag kwam hij aan bij het stadhuis in Zwolle, waar wethouder Michiel van Willigen hem opwachtte en een stempel in zijn wandelboekje zette.
In Zwolle zat zijn wandeldag er nog niet op. Boerebach moest nog door naar Hattem om daar de nacht door te brengen. “Vandaag loop ik 5 kilometer meer dan gepland, maar morgen weer 5 minder,” zei hij nuchter. Voor de Zeeuw geen ramp. Bij de familie in Hattem wil hij even goed uitslapen.
Een gat in de dag slapen zat er niet voor hem in. Donderdagochtend stond burgemeester Marleen Sanderse al om half negen klaar bij het stadhuis in Hattem om Boerebach de hand te schudden. Daarna ging hij verder richting Oldebroek en Elburg.
Boerebach weet wat kanker kapotmaakt. Als 15-jarige verloor hij zijn vader. Later volgden drie broers, allemaal aan dezelfde ziekte. “Ik ben nog de enige broer die over is,” zegt hij. In 2023 overleed ook zijn vrouw onverwacht aan darmkanker. “Ik voelde dat ik iets moest gaan doen. Niet later. Nu.”
Ook als basisschoolleraar maakte hij de dodelijke en slopende ziekte regelmatig van dichtbij mee. “Ik had kinderen in de klas van wie een ouder overleed door kanker. En dat gebeurde vaker. Dan voel je: dit raakt niet alleen mij.” Het besef groeide dat hij iets moest terugdoen, nu zijn gezondheid het nog toelaat.
Zijn tocht begon op vrijdag 21 februari, de dag dat hij 65 werd. Elke dag bezoekt hij minstens één nieuwe gemeente. Overnachten doet hij bij mensen thuis, die hem een maaltijd, een bed en een ontbijt aanbieden.
Met zijn wandeltocht wil Boerebach 128.000 euro ophalen, een bedrag dat symbool staat voor het aantal mensen dat jaarlijks in Nederland de diagnose kanker krijgt. Het geld gaat naar organisaties die zich inzetten voor kankerpatiënten, zoals hospices, inloophuizen en Stichting Roparun.
“Op deze manier kan ik nog één keer iets betekenen voor de mensen die ik ben kwijtgeraakt,” zegt Boerebach. “Als je loopt met je hart, volgen je voeten vanzelf.”
