Marcel Damman ontvangt eerste glossy WVF

9 gedachten over “Marcel Damman ontvangt eerste glossy WVF”

1. toppers!

2. Zou ie gewoon thuis bezorgd worden 😮

3. Langs deze nogal onsympatieke weg wil ik WVF alvast hartelijk danken voor hun lijvige collectors-item. 75 jaar, mijn dame en ik genoten alleen al bij het analyseren van de foto’s. Wel moet mij van het hart waarom Dennis’ “kort door de bocht-visie op voetbalhumor” zonodig WEER afgedrukt moest worden >:( Ach, een kniesoor die daar op let 😉

   Eigenlijk kan ik dit berichtje ook wel gebruiken voor de tekst die Jan (de Jan) zonet uitkraamde. Welcome back FREEK :D:D:D

4. 😮 Ten Broeke’s onovertroffen cartoons vergeten te prijzen. Maar we blijven die jongen van Ten Broeke prijzen….ook daaraan zouden toch eigenlijk grenzen moeten zitten 8)

5. Mooi dat Heldoorn nog bestaat; die heeft verdorie ons ouwe pand nog gezet. Is toch Berkums? Dan mag ie wel trots zijn dat ie in een Westenholtens glossy mag adverteren 😮

6. @Dick, een naam om trots op te zijn. 🙂

7. Dank je. Ze hebben er op de cover heel slim “Stadshagen achter gevlochten” Eigenlijk staat er nu dus:

   Westenholte
   Voorst
   Frankhuis
   Stadshagen

   Wil nixxx claimen maar ben best een beetje trots op het geven van de Stadshagen-voorzet 🙂

8. Maar uh, eigenlijk weet ik van onze nieuwe en verfrissende veurzitter Anton, nu eigenlijk nog niet hoe het met zijn buurman Richard is. Als je hem spreekt Anton, wil je dan zeggen dat De Buf daar ook erg nieuwsgierig naar is?

   Bedankt alvast.

9. Compimenten ook voor de inpassing van de kennis van Dick Bremmer én voor dit

   Met ingang van volgend seizoen zal Roy Dusink als keepers- en assistenttrainer worden toegevoegd aan de technische staf van WVF.

   WVF moet natuurlijk zelf ook blij zijn met mannen als Gert P……die dat gewoon DOEN. Waarmee we gelijk het filosofische credo van mijn werkgever te pakken hebben (alle 4 letters staan voor een positieve insteek). Die positieve insteek zie ik gelukkig ook al heel lang bij mijn clup. Daarom wil ik afsluiten met Kees Prins’ evergreen

   Jiskefet: Mijn Club

   Ik was nog maar een jonge jongen, toen ik werd uitgeselecteerd.
   Of ik een wedstrijd proef wou spelen, de club was geïnteresseerd.
   Toen ik thuiskwam en het vertelde, vloog mijn pa me op mijn nek,
   en mijn opa kreeg natte ogen, ze vonden het allemaal te gek.
   En wat denk je, ik werd gekozen, op die dag zo lang gele?ª,
   voor ik wist mocht ik voor het eerst met de A-selectie mee.

   Dit is mijn club, mijn ideaal,
   dit is de mooiste club van allemaal.
   Hier ligt mijn hart, mijn vreugde, mijn verdriet,
   het kan dooien, het kan vriezen,
   we kunnen winnen of verliezen,
   maar een beet’re club dan deze is er niet.

   We speelden toen die ene wedstrijd, de finale van de cup,
   de absolute climax in de historie van de club
   ik viel in aan het eind van de verlenging
   met de bril stand nog op het bord
   en koud was ik op het veld,
   of ik werd binnen de zestiende grofweg onderuit gesjord.

   De scheids blies op zijn fluitje,
   en hij wees al naar de stip.
   En ik wist, een welgemikte trap,
   en de cup was in de knip.

   Dit is mijn club, mijn ideaal,
   dit is de mooiste club van allemaal.
   Hier ligt mijn hart, mijn vreugde, mijn verdriet,
   het kan dooien, het kan vriezen,
   we kunnen winnen of verliezen,
   maar een beet’re club dan deze is er niet.

   Ik was gevangen in de stilte, mijn hart dat klopte in mijn keel
   ik deed vijf passen terug en dacht: als ik deze kans verspeel.

   commentator: (hij gaat hem zelf nemen, ja, het is natuurlijk maar de vraag of dat een verstandige beslissing is in deze fase van de strijd, daar kan je over discussiëren. nou, daar gaat ‘ie…nee..hoge ogen, kans verkeken)

   Ik wilde weg, er niet meer zijn, ik wilde terug in moeders’ schoot.
   We verloren, de finale, en het liefste was ik dood.

   Alleen mijn vader, ja die laat op een verloren zondagmiddag zijn vrienden mijn plakboek nog wel eens zien. Ja, en dan zit ‘ie maar op te geven over hoe een goeie ik had kunnen worden. Ja, hij zegt als die coach mij als debutant die strafschop niet had laten nemen, dan was het allemaal heel anders afgelopen. En dan begint ‘ie gewoon te huilen, dan zie ik de tranen langs zijn wangen lopen

   Toch gaan ik vaak nog kijken, maar dan zit ik in vak C. En dan schreeuw ik, en ik geniet ik en zing ik luid en duid’lijk mee:

   9. Dit is mijn club, mijn ideaal,
   dit is de mooiste club van allemaal.
   Hier ligt mijn hart, mijn vreugde, mijn verdriet,
   het kan dooien, het kan vriezen,
   we kunnen winnen of verliezen,
   maar een beet’re club dan deze is er niet.

   Dit is mijn club, mijn ideaal,
   dit is de mooiste club van allemaal.
   Hier ligt mijn hart, mijn vreugde, mijn verdriet,
   het kan dooien, het kan vriezen,
   we kunnen winnen of verliezen,
   maar een beet’re club dan deze is er niet.
   Maar een beet’re club dan deze is er niet.

Reacties zijn gesloten.