Samen waren ze honderdzesenvijftig jaar oud, het echtpaar, dat door hun dood zondag een groot deel het Zwolse nieuws beheerste.
Eerst kwam het bericht van de vondst van een overledene in een appartement aan het Wipstrikpark. Vanzelfsprekend werd erbij vermeld dat de politie aan een onderzoek begon. Een helikopter cirkelde een uurtje rond en er werd in de buurt navraag gedaan. Al redelijk snel kwam er een aanvullende melding dat een tweede lichaam was gevonden.
In mijn optiek stond er in de berichtgeving al direct bij, dat in het kader van de privacy van de slachtoffers de politie geen nadere mededelingen kon doen. Behalve dan wat later op de dag dat het een echtpaar betrof, allebei achtenzeventig jaar oud.
Meer horen we niet en zullen we waarschijnlijk ook niet horen. Nu kun je je daaraan ergeren. Want menen we maar al te vaak niet dat we recht hebben op ‘de feiten”, alsof er bij ons van enig persoonlijk belang sprake is?
Mag ik een voorzetje geven aan een mogelijk scenario?
De man vindt op zondagmorgen zijn grote liefde – ze kennen elkaar al zo’n zestig jaar – dood aan op de vloer in de gang. Hij realiseert zich meteen de grote omslag in zijn leven die nu staat te gebeuren.
Hij wil er niet aan denken. Hij wil eigenlijk niets meer. Hij belt nog even 112 en loopt verdwaasd naar buiten, over het grasveld zo het water in van het kanaal waar ze samen dagelijks op uitkeken. Het water was, gezien zijn leeftijd, te koud en zijn hart, toch al gebroken, kon het plotselinge harde werken niet aan en viel stil.
Intussen is bekend geworden dat de politie het onderzoek sluit, omdat gebleken is dat er geen derde persoon betrokken is geweest bij het overlijden van het echtpaar. Dan blijft er over dat we niet alles hoeven te weten.
Eigenlijk hoop ikzelf op zoiets als ik hierboven omschreef. Dan speelt de liefde nog een rol en is het voor nabestaanden, wie het ook moge zijn, een verzachtende omstandigheid.
