101-jarige Toos woont nog altijd op haar zelf

Zwolle – Mevrouw A.G. Wijermars-Klumper bereikte dinsdag 20 januari 2015 de dankbare leeftijd van 101 jaar. Burgemeester Henk Jan Meijer bracht mevrouw woensdag een bezoek om haar persoonlijk te feliciteren. Als cadeau kreeg zij een aantal Iris-cheques.

 

 

 

Mevrouw Antonia Gerritdina (Toos) Klumper, werd op 20 januari 1914 geboren in de voormalige gemeente Zwollerkerspel. Haar geboortehuis op de Kranenburg staat er nog steeds. Met haar ouders verhuisde Toos eerst op 8-jarige leeftijd naar de Meppelerstraatweg en op 13-jarige leeftijd naar Liederholthuis. Later verhuisde de familie naar Olst. Na haar trouwen verhuisde ze naar een boerderij in Hattemerbroek. Dit huis is enkele jaren geleden afgebroken om plaats te maken voor een industrieterrein. Na het overlijden van haar echtgenoot verhuisde ze weer naar haar geboorteplaats Zwolle, eerst naar een huis in de wijk Assendorp. Nu woont ze al weer 40 jaar met heel veel plezier in een huis aan de Zwarteweg. Met de nodige hulp kan zij zich daar nog prima staande houden.

 

 

 

Toos trouwde op 1 mei 1945 in Olst met Johannes Antonius (Jans) Wijermars. Haar echtgenoot overleed na een kortstondige ziekte op 6 april 1970, minder dan 1 maand voor hun 25-jarig huwelijksjubileum.

Uit het huwelijk werden acht kinderen geboren (drie dochters en vijf zonen), 

14 kleinkinderen ( negen kleindochters en vijf kleinzonen) en zeven achterkleinkinderen. Alle nakomelingen zijn nog in leven en redelijk tot goed gezond.

 

Toos heeft voor haar huwelijk op verschillende plaatsen en met wisselende ervaringen als dienstmeisje gewerkt, o.a op kasteel Vilsteren. Na haar huwelijk was zij huisvrouw en hielp mee op de boerderij. Naast dit werk had vooral de tuin en de moestuin haar grote belangstelling.

 

Andere wetenswaardigheden;

– Toos is de oudste uit een gezin van 14 kinderen, waarvan er, met haar meegerekend, nog zes in leven zijn. Twee broers en twee zussen zijn geëmigreerd naar Canada en Amerika. Toos heeft hen daar ook opgezocht, voor het laatst op 83-jarige leeftijd. De enig nog levende broer komt met zijn vrouw over om het feest mee te vieren. 

– Dat Toos zo oud is geworden wekt verbazing. Haar vader had niet verwacht dat ze zelfs maar volwassen zou worden, ze was vaak ziek. Haar broer zei, toen ze voor de laatste keer in Canada was, dat ze al lang dood had moeten zijn. 

– Haar huidige gezondheidstoestand is goed op wat slijtageverschijnselen na. Ook wordt het geheugen de laatste tijd wat minder. Heeft een helder verstand, volgt het nieuws, waaronder de politiek, met belangstelling en heeft zo haar mening daarover.

– Praat nog graag over het wonen op de Kranenburg, dat er lekkere perziken waren. Dat ze 5 kwartier op klompen naar de lagere school moesten lopen, ook in de winter. Dan met stro in de klompen en oude kranten onder de jas.

 

–  Trots op haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen.

– Gek met dieren, met name paarden.

– Gebruikt talloze huismiddeltjes. Is er van overtuigd dat dit mede heeft bijgedragen aan haar hoge leeftijd. Vb. Zweedse kruiden, Kefir, Johannesolie, Cranberries, levertraan, lijnzaad etc.

– Grote hobby is de tuin en het verzorgen van bloemen. Helaas moet ze het tuinieren aan anderen overlaten maar ze heeft er nog steeds haar ideeën over. Niet voor niets vraagt ze voor haar verjaardag een bijdrage voor “het Tuinfonds”. Wanneer de sneeuwklokjes boven komen is dat voor haar het teken dat het nieuwe tuinseizoen er aan zit te komen.

– Ze kookt en bakt graag, probeert nog steeds nieuwe recepten uit.

– Is overtuigd katholiek, ontleent daar veel steun aan. Bidt elke dag voor het welzijn van de kinderen en andere familieleden en mensen die dit nodig hebben.

– Maakt heel gemakkelijk contact met voor haar vreemde mensen. Na elke treinreis naar een van de kinderen her en der in het land, was er wel weer een verhaal over mensen die ze gesproken had, groot, klein, van welke afkomst of huidskleur dan ook. 

– Toen ze op 70-jarige leeftijd bij een vergadering van de Zonnebloem zat bedacht ze zich dat ze beter alleenstaande oudere mensen kon bezoeken. Zo gezegd zo gedaan. Dat veel van die mensen jonger waren dan zij zelf maakte niet uit, “die zit ook maar alleen” Zij heeft nog steeds contacten die hier het gevolg van zijn, velen zijn al overleden.

– Toos is niet bang om dood te gaan (wel eng) maar wil nog graag een poosje leven, ze geniet er nog elke dag van en is er dankbaar voor.

 

Mevrouw Wijermars heeft met volle teugen genoten van haar honderdste verjaardag. Nog maanden is daar met veel enthousiasme over gesproken en alle foto’s, kaarten etc. zijn nog vele malen bekeken. De belangstelling was overweldigend.

Het afgelopen jaar is er niet heel veel veranderd. Haar gezondheid is wel iets brozer geworden maar het plezier in het leven is er onveranderd.

 

 "Ik wil nog graag een poosje leven" is nog steeds een regelmatig gebruikte uitspraak van haar. Ze volgt de ontwikkelingen in het leven, zowel van dichtbij (familie, buren etc.) als in de wereld nog steeds met grote belangstelling en heeft daar haar eigen mening over. Het kunnen blijven wonen in haar eigen huisje aan de Zwarteweg is een groot goed voor haar.