Utrechter Jordy Zuidam (27) is terug op de velden. Tien maanden nadat hij zijn kruisband scheurde. De ex-middenvelder van FC Utrecht, nu in Zwolse dienst, voelt zich mentaal sterker en fitter dan ooit.

Je kreeg je eerste speelminuten tegen SC Cambuur, uitgerekend de club waartegen het vorig jaar mis ging. Speelde dat mee? Nee, eigenlijk heb ik er zelf niet bij stilgestaan. Ik wilde zó graag mijn rentree maken, dat gevoel overheerste alles. Ik heb opnieuw een lange revalidatieperiode afgelegd, daar kan nu een streep onder. ( bron: Interview met AD )

-FC Utrecht-aanvaller Cedric van der Gun zegt dat hij na zijn blessures nauwelijks meer met zijn knie bezig is. Dat klinkt zo onwerkelijk. Hoe beleef jij dat?

Ik herken het juist heel erg. Het is misschien voor de buitenwacht wat vreemd, maar zij zien alleen het moment dat je geblesseerd raakt en het moment dat je terug komt. Maar ik was elke dag van negen tot vijf op het KNVB-sportcentrum in Zeist. Ik revalideerde, had een eigen voedingsdeskundige, een persoonlijk programma. En als ik thuis kwam pakte ik mijn rust. Alles stond in het teken van een rentree. Vergeet ook niet dat je in zon periode -hoewel het langzaam gaat- steeds nieuwe stapjes maakt. Eerst loop je na de operatie zes weken op krukken, dan ga je langzaam lopen, weer later voor het eerst hardlopen. Dan trainen. En je komt niet eerder terug voordat je sterk genoeg bent. Angst is écht onnodig.

– Je kon je blessure niet op een beroerder moment oplopen.

Klopt, ik had -in mijn tweede jaar voor Zwolle- een heel erg goed seizoen achter de rug. Vijf wedstrijden voor het einde ging het mis. Eerst dacht ik nog dat loop ik er wel uit, maar de dagen erna bleek dat het flink mis was. Ik heb vaker zware blessures gehad. Steeds is het me gelukt vrijwel meteen de knop om te zetten, wilde ik niet kniezen maar knokken.

– Heeft je overstap naar FC Zwolle je gebracht wat je er van verwachtte?

Het eerste jaar niet, het tweede wel. Toen FC Utrecht en ik na het seizoen 2004/2005 besloten dat het beter was uit elkaar te gaan, begreep niet iedereen mijn keuze voor Zwolle. Maar ik wilde júist naar een club waar iets te halen viel. Bij FC Utrecht kreeg ik geen speeltijd, terwijl ik weer belangrijk wilde zijn voor een team. Zwolle wilde vanuit de Jupiler Leaque hogerop, ik -na een stapje terug- óók. Bij Zwolle liep alles het eerste halfjaar als een trein. Maar na de winterstop ging van alles mis. Trainer Hennie Spijkerman werd bedreigd omdat hij niet goed lag bij de supporters; van een stuk of vijftien spelers liep het contract af. Het was ieder voor zich. Als aanvoerder trok ik me alles veel te veel aan. Ging forceren om de kar te trekken. Ik zat steeds minder lekker in mijn vel. Maar toen kwam vorig seizoen Jan Everse als nieuwe trainer. Met hem klikte het vanaf de eerste seconde. Ik ben een gevoelige jongen, dus zon klik is heel belangrijk voor me.

-Je bent een kind van Hoograven, was een publiekslieveling. Weggaan bij FC Utrecht moet zuur zijn geweest, toch?

Natuurlijk had ik een dubbel gevoel. Ik was aan mijn lies geopereerd, en Foeke Booy koos voor anderen. Dat moet je accepteren. Maar ik zat ook privé in lastige periode, waar ik niet teveel over wil uitweiden. Eigenlijk was het een optelsom. Ik wilde weer belangrijk zijn bij een club, geen bankzitter zijn. Daarmee liet ik wel de club achter waar ik als jong jochie heen was gegaan en heel veel moois heb beleefd. Mijn jeugdjaren bij de FC, een kampioenschap plus bekerwinst in het tweede, en ik heb mij steentje bijgedragen aan twee bekerwinsten, de Johan Cruijff-schaal en Europees voetbal. Zeker in die succesperiode hadden we een unieke hechte groep. Alles ging in een roes.

Toch kom je als ras-Utrechter niet meer in de Galgenwaard. Dat vraagt om uitleg.

Nou, er is wel iets dat me dwars zit, en dat maakt de drempel om te gaan steeds groter. Nadat FC Utrecht en ik besloten uiteen te gaan, heb ik nooit meer iets gehoord van Foeke Booy of het bestuur. Dat heeft me pijn gedaan en teleurgesteld. Foeke -die ik als trainer hoog heb zitten- is degene met wie ik alles vanaf de jeugd heb meegemaakt. Maar geen sms-je, geen briefje van de clubleiding. Als ik dan zie dat ze bij FC Zwolle afscheid nemen van een speler die een half jaar is gehuurd….Ik heb zelfs niet de kans gekregen in het stadion afscheid te nemen van de supporters waar ik zon goede band mee heb.

– Dat klinkt als een bekoelde liefde

Nee, zo moet je dat niet zien. Ik wil ook niet zeurderig overkomen. Het is een smetje op een prachtige tijd. Voetballen in je eigen stad is het mooiste dat er is, FC Utrecht blijft een heerlijke club, met fantastische supporters. Zij hebben me altijd door dik en dun gesteund. Ook nu nog. Ze komen kijken in Zwolle; toen ik geblesseerd raakte kreeg ik veel kaarten.

– Dus als ze bellen…

Ja natuurlijk sta ik daarvoor open. Met ruim 70 wedstrijden in de eredivisie plus een aantal Europese wedstrijden heb ik bewezen het niveau goed aan te kunnen. Ik wil sowieso hogerop. Mét Zwolle -we staan nu derde- of als dat niet lukt elders.’

Mijn contract loopt af, dus het worden spannende maanden voor me. Maar eerst wil ik laten zien dat ik weer helemaal terug ben.