We moeten er allemaal wel eens zijn, is het niet als patiënt dan wel als bezoeker. Beide kanten van dat verhaal brengen mij erheen. Ik hoor daar dan vaak mensen praten in de trant van “Nooit prettig in een ziekenhuis”, deels wel begrijpelijk. Want kom je op ziekenbezoek, is er sprake van kommer, als patiënt gaat het om kwel.
Toch is de sfeer, zeker als je er werkt, een heel andere. Ik mocht het twintig jaar lang doen. Nergens heb ik een prettiger werksfeer gekend, dan daar. Omdat er triestheid is, is er als tegenhanger veel humor. Zelden heb ik zoveel gelachen. En omdat bij bijna iedereen de patiënt centraal staat, is er een grote collegialiteit en bereidheid om bij te springen als dat nodig is.
Natuurlijk gaan er dingen mis, zeker aan de organisatorische kant. Je kunt je afvragen of het niet anders kan als je voor een darmonderzoek thuis om vijf uur ’s morgens op moet staan. Omdat je om halfnegen, letterlijk van binnen en van buiten schoon aan de haak, in dat ziekenhuis dient te verschijnen.
Ons moeder werd ooit voor een onderzoek opgenomen, meldde zich, volgens afspraak, ’s middags en werd naar een kamer gebracht. Toen ze vroeg: “Wanneer komt de dokter?” en ze als antwoord kreeg: “Morgenochtend” zei ze: “O, dan ziet u mij morgenochtend ook weer!” en ze vertrok zo naar huis.
Ikzelf leerde tijdens mijn werk daar een man kennen, een patiënt, eentje van een tweeling. Om het moeilijk te maken hadden zijn ouders hen ook nog dezelfde twee voornamen gegeven: Gerrit Jan. Hij kreeg de roepnaam Gerrit, z’n tweelingbroer die van Jan. In het gezin geen probleem maar daarbuiten des te meer.
Zeker voor een ziekenhuis, daarom hadden ze besloten dat, indien nodig Gerrit zich liet behandelen in het Sophia Ziekenhuis en Jan in De Weezenlanden. Hoe het ze is vergaan is me onbekend. Of, nu het één ziekenhuis geworden is, er een oplossing voor gevonden is? Ik vermoed van wel.
In de loop van de tijd heb ik wel eens gedacht, de man heeft me voor het lapje gehouden en is het een broodjeaapverhaal. Een verhaal dat zich er wel voor leent om over door te fantaseren, mooier en sterker te maken. Ik mag het graag doen.
