Onlangs kreeg ik van een heel goede vriend een sterrenkijker, ook wel telescoop genoemd, cadeau. Niet dat ik er ook maar enig verstand van heb, hem leek het dat mijn persoon de aangewezen figuur ervoor zou zijn.
Hij had in zoverre gelijk dat ik, van nature, in veel geïnteresseerd ben, dus ben ik me in het fenomeen sterrenkijker gaan verdiepen. De eerlijkheid gebiedt me te vertellen dat mijn vriend zich enigszins vergist heeft. Ik ben te lang voor het apparaat. Ik moet op een krukje gaan zitten om erdoor te kijken. Voor de astronomie is de ene kruk bij de andere niet bepaald een Emmy-waardige reclame.
’t Geheel deed me wel denken aan ‘De Verrekijker’ een onderdeel van een vroeger tv-programma voor de jeugd op woensdagmiddag. Wie weet komt daar dan toch mijn diepste interesse voor dat soort kijkers uit voort.
Mijn eerste verrekijker was er eentje van plastic. De laatste en echt hele goede, gekregen van mijn lief, waarmee je ver en, bijvoorbeeld, ook heel diep een bos in kunt kijken. Daar ben ik nog steeds blij mee.
Dat tv-programma keken we bij buren, een paar huizen verderop in de straat. Op woensdag- en op zaterdagmiddag was vanaf 5 uur ’s middags een uurtje tv gereserveerd voor de jeugd. Kom daar nu eens om! Het was bij de NOS te zien tussen 18 april 1956 en 24 september 1972. Dat we bij die buren, drie huizen verderop, keken was omdat we zelf nog geen televisie hadden.
Mensen in de buurt met televisie vonden het blijkbaar heel normaal om hun huiskamer open te stellen voor anderen om tv te kijken. Zo hadden wij een ’tante Lies’ in de straat die het nog jaren heeft volgehouden een bomvolle, met kinderen gevulde kamer op die bewuste uurtjes te hebben. Ze maakte het kijken ook wel aanlokkelijk want ze had altijd limonade en eierkoeken.
Ikzelf vond het trouwens vreemd dat bij de mensen waar ik keek we, vanwege het vloerkleed, de schoenen uit moesten doen. Dat terwijl wij thuis exact hetzelfde kleed hadden liggen en we de schoenen altijd aanhielden.
Hoe wonderbaarlijk is het eigenlijk dat een sterrenkijker, voor velen een instrument om in de sterren de toekomst te kunnen lezen, mij zo doet terugkijken naar het verleden.
