Tot 1989 viel alle telefoonverkeer in Nederland onder de afdeling Telefonie van de PTT. Die drie letters stonden voor Post, Telegraaf en Telefoon. Er werden over PTT’ers vaak soortgelijke grapjes gemaakt als over ambtenaren. Zo was een andere betekenis bekend van de drie letters, ook wel ´Putje graven, Tentje zetten, Tukkie doen´. Daar zal ongetwijfeld een kern van waarheid in hebben gezeten. “’t Moet kunnen!” werd er veel gebezigd.
Een voorbeeld dat me altijd is bijgebleven en waaraan ik nog vaak denk, in de categorie ‘dit kan toch niet’, is het volgende. Onze koffiebranderij was vanaf 1933 tot 1992 aan het eind van de Thorbeckegracht gevestigd. Als buurman van de grote veevoederfabriek, de Cebeco genoemd.
Op een dag weigerde onze telefoon en er werd vermoed dat door het zware vrachtverkeer van die buurman, er onder de bestrating een kabelbreuk moest zijn ontstaan. Tenminste, dat werd geconstateerd door een monteur (1) die op ons kantoor kwam kijken. Er werd hulp ingeroepen van mannen met meetapparatuur.
Eentje ervan (2) schroefde het kastje met de aansluiting los. Een tweede (3) monteerde er een kabel op een katrol aan vast. De kabel werd uitgerold, tot voorbij de vermoedelijke breuk door weer een andere collega (4). Tot slot kwam de belangrijkste man (5) met een meetkastje voor de buik en las ergens iets voor mij onbegrijpelijks af. Daarna werd de omgekeerde weg bewandeld en werd de graaf- en herstelploeg ingeseind.
’t Is onderhand lang geleden en in mijn geheugen zal het verhaal in de loop van de tijd wel aangepast zijn aan de reacties van de toehoorders. Want zo’n verhaal wordt een sterk verhaal en noopt tot nog sterkere.
Nu is het de vraag of je de waarheid geweld aandoet als het verhaal in de loop van de tijd verandert, of mooier, leuker of spannender wordt. Mijn vader, die als verkoper ´langs de weg zat´, kon het uitstekend, dat wat hij had gehoord, mooier maken. Hij moest per slot van rekening de gesprekken met klanten gaande houden. Mijn moeder vond dat niet zo leuk en zei er ook vaak wat van.
Misschien komt het daardoor dat ik hierin maar een halfbakken standpunt inneem.
Het overdrijven moet niet zó, dat het gênant wordt voor hen die het hebben meegemaakt. De PTT bestaat allang niet meer, dus ’t moet kunnen.
