“Waarom?” Dat waren de laatste woorden van de naar adem snakkende beveiligingsbaas Peter Bloemink, die zwaargewond in zijn auto vocht voor zijn leven. Het laatste wat hij zag voor hij zijn laatste adem uitblies, was zijn eigen bloed op het gezicht van Özgür M. (43), die kort daarvoor een dodelijke kogelregen op hem afvuurde en vervolgens bij hem in de auto stapte om met een mes tientallen keren op hem in te steken.
Op woensdag 6 maart vorig jaar begint de dag voor beide Zwollenaren zoals gebruikelijk. Voor M. is het inmiddels gewoon geworden dat hij zich constant bedreigd voelt door Bloemink. “Hij staat ermee op en gaat ermee naar bed,” verklaarde zijn broer bij de politie.
Ruim zeventig keer trok M. bij de politie aan de bel om melding te maken, maar die konden na onderzoek geen strafbare feiten vaststellen. Ook vroeg hij burgemeester Peter Snijders, koning Willem-Alexander en de wijkagent om hulp. Het veranderde voor de Turkse kleermaker echter niets. Het sterkte hem in zijn gevoel dat Bloemink en autoriteiten onder één hoedje speelden.
Normale dag voor beide mannen
M. vertrekt die woensdagochtend op zijn scooter naar de binnenstad en gaat aan het werk in zijn winkel aan de Rodehaanstraat in de Zwolse binnenstad. In de loop van de middag ziet hij vier louche mannen voor zijn zaak staan. Hij is ervan overtuigd dat Bloemink het kwartet op hem af heeft gestuurd. Voor zijn eigen veiligheid pakt hij uit een kastje een pistool, dat hij zo’n half jaar eerder via Telegram kocht, en steekt het achter zijn broeksband. Een mes dat de kleermaker gebruikt om ritsen uit leren jassen te halen stopt hij in zijn jaszak, voor hij rond 16.00 uur naar huis gaat.
Waarschijnlijk komt de kleermaker ongeveer op hetzelfde moment thuis als de beveiligingsbaas. Beide mannen wonen op een steenworp afstand van de Aldi aan de Rijnlaan in de Aa-landen. Bloemink maakt aanstalten om het avondmaal voor zijn gezin te bereiden. Op het aanrecht zet hij alle ingrediënten klaar om nasi te maken. De kleermaker stapt in zijn Mercedes om te gaan tanken bij de Shell op de Ceintuurbaan. Daarna rijdt hij naar de Aldi aan de Rijnlaan om snoep voor zijn kinderen te halen. Hij stopt op de parkeerplaats en draait het raampje open om eerst een sigaretje te roken.
Iets verderop in de woonwijk ontdekt Bloemink dat hij iets vergeten is voor het avondmaal en stapt in zijn Volvo. Normaal komt hij niet bij de Aldi, maar voor een snelle boodschap is die supermarkt vaste prik. Özgür M., die volgens eigen zeggen met de neus richting de brievenbus op de Rijnlaan geparkeerd staat, ziet van links Bloemink aan komen rijden.
“Hij wist dat ik daar was,” verklaarde M. woensdag in de rechtbank. “Ik werd gestalkt en achtervolgd door hem.” De kleermaker doet uit de doeken dat hij zich bedreigd voelde en weg wilde. “Ik reed achteruit en opeens verscheen hij voor me.” De kleermaker stelt dat Bloemink de middelvinger naar hem opstak en iets in zijn hand had, volgens hem een mes, wat achteraf niet zo bleek te zijn. Wat volgens M. volgde was een paniekaanval: “Ik kreeg een black-out.”
‘Jij hebt probleem, jij gaat dood’
De kleermaker geeft gas en ramt zijn Mercedes met een snelheid van zo’n 45 kilometer per uur in de linkerzijde van de Volvo van Bloemink, die de parkeerplaats weer wilde verlaten. De Volvo komt klem te staan tussen een zendmast en de auto van M. Die stapt uit, grijpt de Glock die achter zijn broeksband zit, en vuurt door de voorruit van de Volvo meerdere kogels af op Bloemink.
Door de klap van de aanrijding maakte de auto van Bloemink automatisch verbinding met de meldkamer van Volvo. Daar horen ze precies wat zich in de auto afspeelt. “Waarom ga je door, waarom stop je niet?” zegt M. “Ga dood motherfucker, jij hebt probleem, jij gaat dood.” Met het mes steekt hij in op Bloemink, die dan al is getroffen door vier kogels. “Vier inschoten, 33 steekwonden, 27 snijwonden en 26 oppervlakkige verwondingen,” noteren de schouwartsen later in hun rapport.
Ondertussen staat bij de meldkamer van de politie de telefoon roodgloeiend. “Er is iemand neergeschoten bij de Aldi!” Agenten gaan met spoed naar de parkeerplaats. Daar zien ze dat er twee auto’s op elkaar zijn gebotst. In de Volvo zien ze twee mensen zitten bij Bloemink. Die vertellen hen dat hij het leven heeft gelaten. Op de parkeerplaats naast de auto ligt het vuurwapen van M. Van hem ontbreekt dan elk spoor, maar het kenteken van de Mercedes maakt de agenten al snel duidelijk wie de vermoedelijke dader is.
Rustig naar huis wandelen met handen en gezicht onder bloed
M. is dan al rustig naar huis gewandeld, met zijn handen en gezicht onder het bloed. In zijn hand heeft hij het mes. Thuis aangekomen vraagt zijn vrouw wat er gebeurd is. “Ik zei haar, bel de politie maar,” aldus M. Zijn vrouw deed dat ook en zegt hem het mes weg te leggen. Hij legt het in de keukenla.
Lang hoeft hij niet te wachten op de politie. Die waren al onderweg naar zijn woning en hielden hem aan. Ook worden de agenten door de vrouw van M. op het bebloede mes in de keukenla gewezen. Op het politiebureau zegt M. dat het mes van Bloemink was en hij het van hem heeft afgepakt.
Nachtmerrie voor gezin Bloemink
Voor het gezin van Bloemink begint de nachtmerrie dan nog maar net. De vrouw van de beveiligingsbaas is klaar met werken en rijdt naar huis. Ze hoort onderweg veel sirenes en ziet dat er een politiehelikopter in de lucht hangt boven haar woonwijk. Op het nippertje lukt het haar nog om over de Rijnlaan te rijden omdat agenten al bezig zijn de weg af te zetten. Ze belt haar oudste zoon die even poolshoogte gaat nemen om uit te vogelen wat er aan de hand is.
Die belt haar niet veel later: “Mam, het is een groene Volvo.” De paniek slaat toe bij de vrouw omdat ze de auto van haar man niet bij huis ziet staan. Haar zoon is op dat moment al druk op zoek naar zijn vader, die hij nergens ziet. “Geen agent wilde wat zeggen,” zegt de vrouw van Bloemink, die inmiddels ook naar de plek is gegaan waar haar geliefde tevergeefs vocht voor zijn leven. Ook haar dochter is dan vanuit de binnenstad op de fiets onderweg naar de parkeerplaats. Uiteindelijk deelt de politie hen mee dat hun man en vader om het leven is gebracht.
‘Op beestachtige wijze afgeslacht’
“Jij mag gewoon ademhalen, wakker worden, gewoon lachen,” zegt de weduwe in de rechtbank tegen M. “Maar je hebt mijn Peter op beestachtige wijze afgeslacht.” Ze kan het amper verteren dat haar man de laatste seconden van zijn leven met hem doorbracht. “Waarschijnlijk keek je Peter aan toen je hem doodde, ik hoop dat je ook het lef hebt om mij nu aan te kijken.”
Dat blijkt een ijdele hoop. Özgür M. blijft strak voor zich uit staren. De vrouw van de beveiligingsbaas vertelt hoe de kleermaker het gezin de afgelopen jaren heeft beheerst. Het begon allemaal met een ruzie tussen de zoons van beide mannen. Daarna vloog er een steen door het raam van de woning van M. en volgde een aanslag met een vuurwerkbom. Volgens M. en zijn familie het werk van Bloemink.
Daarna volgde een jarenlange reeks van beschuldigingen van stalking en intimidatie aan het adres van Bloemink. In de zomer van 2023 escaleerde het op de Zwartewaterallee. Beide mannen troffen elkaar bij de verkeerslichten. Bloemink werd flink mishandeld en daarvoor werd M., enkele weken voor de fatale dag, veroordeeld.
“Peter stond zijn mannetje wel,” zegt zijn vrouw. “Hij heeft het toen ook laten gebeuren en niets teruggedaan om te voorkomen dat alles nog verder uit de hand zou lopen.” Ze vertelt dat haar man zich na de uitspraak van de politierechter echt onveilig begon te voelen. “Het heeft even geduurd, maar ik mag je feliciteren. Jullie hebben ervoor gezorgd dat Peter zich zo ging voelen na helse jaren.”
Familie Özgür M. misdraagt zich: ‘zo vreselijk fout!’
Het woordje ‘jullie’ valt helemaal verkeerd bij de familie van Özgür M. Zij zitten achter dik glas op de publieke tribune boven de rechtszaal. Harde knallen tegen het glas zijn te horen. Volgens mensen die konden zien wat er zich afspeelde werd er door veel mannen tegen het glas geschopt, geslagen en gespuugd. De rechters leggen de zitting stil terwijl de politie de publieke tribune ontruimt.
Pas twee uur later is de rust weer volledig teruggekeerd. De rechtbank vaardigde een zogeheten ordemaatregel uit. De familieleden van M. zijn niet meer welkom, nu niet en ook niet bij eventuele toekomstige zittingen. De kleermaker weigert dan nog om in de rechtszaal te verschijnen en zijn advocaten Kamil Karakya en Michael Ruperti laten doorschemeren dat ze mogelijk de verdediging willen staken waardoor het strafproces niet verder kan gaan.
Ze vragen de rechters om hun besluit te heroverwegen waardoor de familie van hun cliënt toch weer aanwezig mag zijn. “Ik ga niet over de orde in de rechtszaal, dat is aan u,” zegt de officier van justitie die om zijn mening wordt gevraagd door de rechters. “Ik merk aan mezelf dat ik boos word, wat er gebeurde was zo vreselijk fout! Het waren er niet een of twee, er werd gescholden, geschopt en geslagen.”
Na veel gesoebat verschijnt M. opnieuw in het verdachtenbankje. Ook het advocatenduo zet zich weer vol in om de kleermaker bij te staan. De familieleden van M. blijven personae non gratae. Wie wel welkom is, is de forensisch psychiater die zijn rapport opmaakte over de psyche van M. Zijn diagnose: een paranoïde waanstoornis met narcistische persoonlijkheidskenmerken. Zijn advies: tbs met dwang.
Waanstoornis
Volgens de psychiater komt een waanstoornis vaker voor bij mensen rond de 40 jaar oud. Hij vermoedt dat het bij Özgür M. begon nadat er een steen door de ruit vloog en dat het afgaan van een explosief bij zijn woning alles in een stroomversnelling bracht. “Angst, boosheid en achterdocht kregen geleidelijk aan een waandenkbeeldachtig en psychotisch karakter.”
De medicus licht verder toe dat bij de meeste mensen de stoornis onopgemerkt blijft, ook voor familie en vrienden, omdat de waan voor de betrokken persoon levensecht is. Hij noemt het wel uitzonderlijk dat deze stoornis uitmondt in extreem geweld. Hij onderstreept dat deze wanen niet verward mogen worden met die die voorkomen bij schizofrenie. “Dat zijn wanen die vaak zó bizar zijn dat niemand erin meegaat.”
“Het is bij dit type waan echt heel exceptioneel om iemand te doden,” stelt de psychiater. Dat M. het wel deed, schuilt volgens hem meer in het psychotische motief. “Zonder die toestand had hij het niet gedaan.” Hij adviseert de rechters dan ook om M. sterk verminderd toerekeningsvatbaar te verklaren. “Hij heeft wel een duidelijk besef over het wederrechtelijke van zijn daad, maar neigt meer naar volledig ontoerekeningsvatbaar dan naar het midden.”
Gevaarlijk voor familie Bloemink
De psychiater kan ook verklaren waarom M. na het extreme geweld op zijn gemak naar huis wandelde. “Voor zijn gevoel had hij toen de bron van het grote kwaad uitgeschakeld.” Toch zijn er wel grote zorgen: als M. niet intensief behandeld wordt met therapie en medicatie is de kans op herhaling niet uitgesloten. “Het is dan niet ondenkbaar dat de rest van de familie Bloemink hetzelfde overkomt, en dat geldt ook voor anderen die hij in zijn hoofd met het slachtoffer associeert.”
Van de paniekaanval die M. beschreef toen hij Peter Bloemink in zijn auto voor zich zag opdoemen, is volgens de deskundige geen sprake: “Dat ziet er echt heel anders uit.” Hij geeft wel aan dat angst een rol kan hebben gespeeld: “Voor hem is die wel heel realistisch.” Ook de reclassering sluit zich aan bij het advies van de deskundigen. Zij zien ook geen andere mogelijkheden dan opname in een tbs-kliniek met gedwongen behandeling.
Moord of doodslag?
De officier van justitie stelt dat op de dashcambeelden vanuit de auto van M. niet te zien is dat Peter Bloemink zijn middelvinger opstak. Hij houdt rekening met de woorden van de psychiater en psycholoog en komt uit op moord met voorbedachten rade. Het OM eist een gevangenisstraf van 12 jaar en tbs met dwangverpleging.
De advocaten van M. hebben een pleitnota van 71 pagina’s. Na ruim een uur menen de strafpleiters dat er geen sprake kan zijn van voorbedachten rade. Van planmatig handelen kan geen sprake zijn omdat M. al geparkeerd stond voor de Aldi toen Bloemink nog onderweg was voor een snelle boodschap. Volgens hen gebeurde het in een plotselinge opwelling, zonder het juridische vereiste kalm beraad en overleg. Volgens het advocatenduo, dat de strafeis ongekend hoog vindt, gaat het niet om moord maar doodslag.
Familie Özgür M. staat bij rechtbank
Pas in de avond, iets na 19.00 uur, komt de zitting tot een einde met het laatste woord van Özgür M.: “Mijn excuus aan de moeder, vrouw en kinderen van Peter.” Hij voegt eraan toe dat hij zou willen dat het niet was gebeurd en dat hij spijt heeft van zijn daad. “Wij zijn geen slecht mensen.”
Buiten de rechtbank was het nog niet voorbij. Op de Schuurmanstraat en Groot Wezenland waren politie en beveiligers massaal aanwezig, met honden op de achtergrond. Tientallen familieleden van M., die eerder op de dag uit de rechtbank werden verwijderd, bleven urenlang bij het gebouw wachten en trotseerden zelfs een flinke regenbui in de middag.
De familie en vrienden van Peter Bloemink konden door die inzet de rechtbank in alle rust verlaten. Pas nadat een politiebus met Özgür M. vertrok om hem weer naar de gevangenis te brengen, keerde de rust terug bij de rechtbank.
De rechtbank doet uitspraak op woensdag 16 juli.
