Nieuwjaarsspeech burgemeester H.J. Meijer

Zwolle – Maandag 3 januari 2011 sprak burgemeester Henk Jan Meijer op de nieuwjaarsbijeenkomst in de Spiegel als volgt: "Honderdtwintigduizend mensen. En op een doordeweekse dag nog veel meer, in de schoolbanken, aan het winkelen of aan het werk. Ligt dat nu aan mij of lijkt het zo: het voelt niet als te druk. Er kunnen er nog wel wat bij in Zwolle… Goed. Welkom allemaal in de Spiegel".

Burgemeester Meijer met Robin Wimmenhove

Meijer kreeg de handen op elkaar door aan het begin van zijn toespraak het podium van de Spiegel te betreden met op zijn arm de vijftien weken oude Robin Wimmenhove, de 120.000ste inwoner van Zwolle. De burgemeester sprak de wens uit “dat kleine Robin straks ook in een fijne stad mag wonen, waar hij kan sporten, studeren en werken. Een stad met 140.000 inwoners die toch niet te groot en te vol aanvoelt. Zwolle is een stad in balans, dat moeten we zo houden. Ik vind het mooi om hier weer te mogen staan. Ook een speciaal welkom aan Kyra Mepshen, onze 100.00ste inwoner en haar familie, en ook de familie van de 110.000ste Noa Lamme en de 115.000ste Lucas Hoen. En sinds 14 september hebben we onze 120.000ste Zwollenaar: Robin Wimmenhove. Ook zijn familie is er, hartelijk welkom. Volgens mij zitten jullie allemaal op de eerste rij van het balkon. En ook iedereen thuis, die dit vanaf morgenvroeg terug kan zien op www.zwolle.nl , welkom!

Ja, we hebben de oliebollen koud achter de kiezen en het vorige jaar lijkt al weer ver weg. Zo’n jaar vliegt voorbij en even stilstaan is goed. Er komen terwijl ik praat een aantal beelden voorbij van gedenkwaardige momenten en zichtbare veranderingen in 2010. Ook bij de gemeente is nogal wat gebeurd. We hebben een nieuwe gemeenteraad, en een nieuw, iets kleiner college. Een mooie mix van jeugdig elan en ervaring. Zelf draai ik al ruim tien jaar mee. Tien jaar waarin ik me hier thuis ben gaan voelen. En als u zegt, het is inmiddels wel mooi geweest: ik vind het zelf nog steeds prachtig om burgemeester te zijn van deze stad. De komende jaren wil ik blijven helpen om in Zwolle goede keuzes te maken voor de toekomst. Dus als u het goed vindt, blijf ik nog even.

In ons collegeakkoord gaan we voor een gezonde ontwikkeling van de stad, waarin we het samen goed hebben. Boven al onze ambities hangen donkere wolken. Je voelt het al aan je water, dat gaat over geld. Want we hebben geldzorgen. Niet omdat de stad het slecht doet. De zichtbare werkloosheid blijft laag en als gemeente hebben we ook voor 2011 een sluitende begroting, vinden we zelf. De donkere wolk hangt er omdat het Rijk veel minder gaat bijdragen aan ons Zwolse huishoudboekje. Omdat we veel uit moeten geven aan sociale werkvoorziening, schuldhulpverlening en het bestrijden van armoede. En omdat we op dit moment erg weinig kavels voor nieuwe huizen, kantoren en bedrijven verkopen. Ik mag wel een lichtpunt melden: de definitieve aankoop van de Schaepmanlocatie, waar AM straks het Kraanbolwerk gaat bouwen.

Ik vind het belangrijk dat we ons realiseren waar we vandaan komen. We komen uit een periode waarin de gemeente vele goede ideeën en ontwikkelingen in de stad een duw in de goede richting kon geven. Dat was geen tijd van harde keuzes. We waren druk aan het werk om ons deel te doen, zodat burgers en bedrijven hun ambities konden waarmaken. Dat heeft veel opgeleverd waar we ook de komende jaren van genieten. We hebben, dat mag je best zeggen, vette jaren achter de rug. Jaren waarin Kyra, Noa en Lucas werden geboren. In die tijd is erg veel moois tot bloei gekomen. Kijk maar om je heen. We zijn hier in een prachtig theater. We kunnen topsport beleven in de nieuwe hal van Landstede. De Fundatie trekt mensen uit het hele land naar Zwolle. Zomaar drie voorbeelden. En we hebben gezorgd dat er een herberg is voor onze dak- en thuislozen. Het was bar koud de afgelopen weken, min 10. In veel steden moesten ’s nachts de daklozen binnen worden gehaald, bij ons zaten ze al binnen. Daar ben ik trots op. Al met al is de stad rijker geworden aan bedrijvigheid, cultuur én beschaving.

Er was ook geld om wat extra’s te doen. En nu gaan we van vette naar magere jaren. Dat betekent: harde keuzes maken. Dat doet de gemeente al door flink op zichzelf te besparen. De ambtenaren dragen een zware steen bij. Zij werken aan slimme oplossingen, zodat ze met minder geld het werk kunnen doen. Ze gebruiken nieuwe technieken, steeds meer gaat digitaal. De nieuwe generatie ambtenaren werkt meer zelfstandig, dus heb je minder managers nodig. Let op: een derde van de leidinggevenden van de gemeente is straks verdwenen. Dat is niet makkelijk, want het raakt mensen. Ik voel om me heen in het stadhuis, dat het een zware tijd is. Daarom heb ik veel bewondering voor de manier waarop de ambtenaren het doen.

Harde keuzes, dat gaat ook over wat we kunnen doen voor de stad. Die tonnen en miljoenen die we minder beschikbaar hebben, dat zijn getallen die heel weinig zeggen. Ik heb het liever over wat het betekent wanneer je met minder geld toch het beste voor de stad wil doen. Het doet pijn. Net zoveel pijn als velen van u al hebben gevoeld. Als je een ondernemer bent die krimp meemaakt, in plaats van groei. Als je zzp-er bent en de stroom opdrachten droogt op. Als je kostwinner bent en je raakt je baan kwijt. Als je je volledig inzet voor je club of vereniging en je krijgt minder of geen subsidie meer. Aan die pijn kan ik niets af doen. Toch voel ik wel dat het ook heilzaam kan zijn als je mindere tijden meemaakt. Bijvoorbeeld omdat je dan je zegeningen telt. En zegeningen, die hebben we in Zwolle genoeg. We zijn een stad in balans. Groot en klein tegelijk. Mensen voelen zich hier thuis. Dat willen we zo houden.

Al het goede aan het Zwolle van nu willen we duurzaam maken. Onder die vlag van ‘duurzaamheid’ gebeurt al veel. We hebben Zwolse ondernemers die duurzame concepten en producten ontwikkelen omdat ze daar brood in zien. Zoals de productie van biobrandstof bij de ROVA. We maken thuis duurzame keuzes, en de gemeente doet het in de eigen organisatie. We gaan een brandweerpost bouwen voor het noorden van de stad. Dat wordt een duurzaam gebouw, wat je terugziet in het ontwerp, het materiaalgebruik, en het energiegebruik. Samen met de provincie gaan we op onze gebouwen zonnecollectoren plaatsen die evenveel stroom opleveren als 400 gezinnen in een jaar verbruiken. Het is een begin! Ook anderen zijn enthousiast over Zwolle. Zo vindt Canada dat we een voorbeeld voor de wereld zijn omdat we slim omgaan met onze ondergrond. Ik heb namens Zwolle in de Canadese Ambassade daarvoor de Brownie Award mogen ophalen. Alles wat duurzaamheid ademt, willen we benutten. Zo gaan we helpen om de stad en al het goede van die stad, houdbaar te maken voor de toekomst.

Ik heb het woord bezuinigen nog niet gebruikt. Dat is bewust, want zuinigheid gaat niet altijd over geld, je kunt het ook heel anders uitleggen. Als je zuinig op iets bent, wil je dat het beklijft in je leven. Dat kan een materieel bezit zijn, een loopbaan of een relatie. Kijk je naar de stad, dan gaat het erom dat we zuinig zijn op Zwolle. Waarop ben je dan zuinig? Als gemeente zeggen we: op de veiligheid, op het groen, op de schoonheid, en op de goede manier waarop we met elkaar omgaan hier. Zodat onze 120.000ste inwoner Robin Wimmenhove straks ook in een fijne stad mag wonen waar hij kan sporten, studeren en werken. Een stad met 140.000 inwoners en toch niet te groot en te vol aanvoelt. En om dat te bereiken, bent ook u aan zet. Zegt u het maar: waarin moeten we minder, dezelfde of juist veel meer energie steken? Dat bepalen we samen, met één ding in het achterhoofd: we werken hard en voelen ons onderling verbonden. We zijn sociale wezens, je hebt elkaar nodig. En als je samen optrekt bereik je veel meer.

Zien we elkaar staan? En weten we elkaar te vinden als het er op aan komt? We willen als gemeente mensen helpen om mee te doen. Niet aan hun handje meenemen, dat niet. Want je maakt je eigen keuzes. Maar als je in je buurt onder de mensen wilt zijn, als je iets voor een ander wilt betekenen, moet je weten wat er allemaal is, en wie er voor jou is. Dat is niet soft, er zit ook een harde kant aan. Want als je kunt werken, moet je dat doen. Dat verwacht de samenleving van je. Ook daar hebben mensen een duwtje in de rug nodig, zodat ze goed terecht komen op de arbeidsmarkt. De rol van de gemeente kan dan zijn dat wij juist er op letten dat iedereen wordt gezien. Want als je gezien wordt, doe je al mee. En weet u wat zo mooi is? De jongeren in Zwolle zijn ontzettend betrokken bij hun omgeving. Ik merk dat bij de aanmeldingen voor Jong Goud, onze Zwolse onderscheiding voor jeugd die zich nuttig maakt in de samenleving. Zo’n Marick Manrho, een jongen van 16 die mantelzorger is voor zijn eigen vader, ondertussen via de pers anderen aanzet tot actie, concerten geeft in een verzorgingstehuis én vrijwilliger is bij de reddingsbrigade. Het is traditie om te klagen over de jeugd van tegenwoordig. Ik zeg we kunnen een voorbeeld aan ze nemen.

Al die keuzes, minder geld, je zou er bijna van gaan navelstaren. Dat mag niet, want de wereld houdt niet op bij de gemeentegrens. Zwolse ondernemers doen zaken met de hele wereld. Onze directe regio is de bron van harde werkers, van klanten in onze winkels, leerlingen en studenten op onze scholen en patiënten in onze zorginstellingen. Met de provincie en met die regio, met de bestuurders vooral, ben ik veel in gesprek. Van Hardenberg tot Dronten en van Steenwijkerland tot Hattem; we hebben elkaar nodig. We moeten een stevige concurrent blijven van àndere regio’s. Samen sta je dan sterker. We zijn scherp op onze goede bereikbaarheid, we kijken wat we allemaal samen kunnen organiseren, zodat we ook weer kunnen besparen. Zijn we op weg naar een nieuwe bestuurslaag? Nee, we richten alleen onze blik bewust naar buiten. Wij moeten als gemeente zorgen dat men in alle ministeries weet wat je met de kracht van Zwolle kunt doen om dit deel van het land goed te laten draaien. Hoe belangrijk het is om te blijven werken aan goede wegen. En aan onze droge voeten. Want waterbeheer wordt steeds belangrijker. Gelukkig hebben we alleen boeken met zwart-wit foto’s van echt grote overstromingen in Zwolle, zo lang is dat al geleden. [blik op camera]. En dat willen we graag zo houden. Als je om je heen kijkt, in deze zaal, dan weet je dat we hier bij elkaar zijn met onze eigen persoonlijke gedachten bij dit jaar. 2011 is bijvoorbeeld het eerste volle levensjaar van Robin Wimmenhove, onze 120.000ste.

We hebben allemaal onze eigen plannen en onze eigen gedrevenheid om er voor te gaan. Bijvoorbeeld de gedrevenheid van FC Zwolle om kampioen te worden in de Jupiler League. Ik voel altijd dat er van zo’n moment als dit veel kracht uitgaat. We mogen hier samen even dat nieuwe jaar beetpakken en wensen delen. Ik wens iedereen hier in De Spiegel, en iedereen die dit thuis bekijkt, een zo mooi mogelijk jaar toe. Een jaar waarin je wordt gezien door de mensen om je heen. Waarin je elkáár ziet en elkaar weet te vinden. En waarin we samen mogen werken in deze fijne stad. Wat je ook gaat doen, houd je vast aan wat goed is. En máák er iets van! "