Burgemeester Zwolle: handen uit de mouwen in 2012

Zwolle – Zwolle is een geweldige stad en verdient onze liefde en keihard werken. Laten we daarom de handen uit de mouwen steken en het beste uit onszelf halen. Met die boodschap opende burgemeester Henk Jan Meijer van Zwolle het jaar 2012, tijdens de nieuwjaarsbijeenkomst van de stad maandagavond in een vol theater De Spiegel. Na de speech van de burgemeester was het podium voor The Real Centimeters met gastoptredens van Zwolse talenten. Zo blonk een 10-jarig Zwols talentje uit en trad Marloes van Ommen (The Voice of Holland) op. De presentatie was in handen van de Zwolse zangeres Esther Groenenberg. De avond kreeg een vervolg met een receptie.

In zijn toespraak riep Meijer op om met kracht door te werken aan de toekomst van de stad. Ondanks de recessie blijft Zwolle zich namelijk goed ontwikkelen. “Op oude zekerheden kun je niet bouwen. Gelukkig in Zwolle wel op waarden die blijvend zijn: onze goede plek in het land, de schoonheid van de stad en onze evenwichtige economie. We hebben goede banden met Kampen en de regio. En de Zwollenaar, die steekt graag de handen uit de mouwen. Het moet ons daarbij samen lukken om iedereen aan boord te houden: actief, aan het werk, sociaal betrokken: iedereen doet mee.” De burgemeester ziet dat Zwolle een sprong voorwaarts maakt. Rond 12-12-12, een symbolische datum, opent de Hanzelijn die van Zwolle de dikste knoop in het Nederlandse spoorwegennet maakt. “Dus blijven we samen met de provincie investeren in de spoorzone als best bereikbare plek van Noordoost-Nederland.” De speech van burgemeester H.J. Meijer vindt u bij ‘Lees verder’.

Twaalf mensen deelden hun persoonlijke wensen voor 2012 via een VIDEOCLIP.

De gemeente ontwikkelt zich mee met de stad, maar moet het wel met minder mensen en minder geld doen. Meijer ziet dat we in Zwolle niet alleen bezig zijn met brede wegen en grote gebouwen. “De gemeenteraad kiest ook voor investeringen bij de mensen in de buurt, zoals de groene Schellerdriehoek, de restauratie van het openluchtbad en het nieuwe wijkcentrum met sporthal in Westenholte.”

Na twaalf jaar

Meijer kijkt even terug op zijn twaalf jaar als burgemeester in Zwolle tot nu toe. “Ik ben trots op wat we samen voor elkaar hebben gebokst in die jaren. En ik ben me met mijn gezin enorm gaan hechten aan Zwolle. Als vader van schoolgaande kinderen, als inwoner die het mooie en makkes van de stad kent. Ik moet er niet aan denken om hier weg te gaan.” 

Speech burgemeester H.J. Meijer:

Goedenavond,

We zijn live op de lokale radio en we zijn in levenden lijve bij elkaar in de Spiegel. Midden in de schoolvakantie, de kruitdampen van oud en nieuw zijn net opgetrokken. Het is maandag twee januari 2012. Ja u weet zelf ook welke dag het is, maar ik benadruk het even. Hier en nu is een moment in de tijd, waarop we terugkijken op ontwikkelingen en stilstaan bij kansen en uitdagingen voor het nieuwe jaar. Wat mij betreft markeren we een historische sprong voorwaarts. Een sprong die Zwolle aan het maken is.

De afgelopen vijftig jaar heeft Zwolle een natuurlijke groei doorgemaakt. Gestaag en gezond. De populariteit van de stad om te wonen, werken en naar school te gaan, heeft ons veel moois gebracht. De nieuwe Zwollenaren uit alle windstreken hebben onze samenleving dynamischer gemaakt. Twaalf jaar mag ik al uw burgemeester zijn, een prachtige tijd. Het ging goed met Zwolle, maar er waren ook zorgen. Ik herinner me dat ik daklozen in bushokjes zag. En dat we met de fabriek van Schaepman een serieus veiligheidsrisico hadden, zo midden in het centrum. Het zijn maar twee voorbeelden.

De stad is veranderd. We hebben samen veel voor elkaar gebokst in die jaren. Meestal met ons typische ‘Eerst maar eens zien wat het wordt’. Maar uiteindelijk doen we het met vereende krachten. Denk aan de sloop van de vogeltjesbuurt. Veel Kamperpoorters kijken uit naar het moment dat ze daar terug kunnen komen. Denk aan het stadioncomplex met al zijn functies. De FC draait er weer een super seizoen. Okay, okay, we hebben vorig jaar ons lesje geleerd: déze winter géén stoere praat over een kampioenschap.

Ik ben erg trots op de pleinen in onze binnenstad, die we prachtig opnieuw hebben ingericht. Kijk naar het Rodetorenplein, waar nog de hele maand het geweldige IJsbeeldenfestival staat. Mooi om te zien hoeveel toeristen het naar de stad trekt deze winter. Ik vind de Nieuwe Markt geweldig chique, een beetje Franse sfeer met groen en die terrasjes aan de straat.

Er gebeurt veel, er staat veel op stapel. De Hanzelijn. Na vele jaren bouwt Nederland weer een nieuwe spoorlijn voor personenvervoer. Naar Zwolle. Het is fijn om door te kunnen rijden op de A28, volledig driestrooks. We zijn de files al haast vergeten. En soepel doorrijden doen we ook op de Ceintuurbaan die bijna klaar is, met een veilige oversteek dankzij de tunnels. Als je in de stad zelf even om je heen kijkt, merk je pas hoeveel er gebeurt. Ik was vorige maand bij het 60-jarig huwelijk van een echtpaar dat in zorgcentrum Fermate woont. Op de vierde verdieping keek ik uit op het mooie nieuwe Holtenbroek, het indrukwekkende Deltion complex én daarachter gewoon onze oude vertrouwde Peperbus.

We hebben het vaak over wat hier allemaal top is. Het zijn ook veel kleine dingen die het leven aangenaam maken. Een stad die schoon, heel en veilig is. Ik zag op weg hier naartoe vijf flonkerende Michelinsterren boven de stad. Jonnie en Thérèse Boer, die kent iedereen. Ik geef u nog twee namen: Alwin Leemhuis en Nico Bouter van Librije’s Zusje. En gastheer Johan Visser. Ik wist hun namen ook niet zomaar te noemen, maar inmiddels zijn zij met hun twee sterren wel toppers in culinair Nederland. Een hele prestatie.

Het zelfvertrouwen in Zwolle groeit, dat voel je. Maar we zijn nog te bescheiden. In vreemd gezelschap zullen we niet zo gauw reclame maken voor de stad. Daarom even iets duidelijk maken: je hoeft heus niet heel raar te doen in het volle openbaar. Maar je mag best je stad een beetje aanprijzen bij een ander.

Gelukkig merk je dat het wat begint te jeuken. Gewoon Zwolle, een spontane groep eigenwijze ondernemers komt met verrassende acties om het Zwolse vuur aan te wakkeren. Dat merken we sinds eind vorige week weer met al die billboards. Het was wel even schrikken, zo groot in beeld te zijn.

Zo’n succesvolle stad is alleen een knip voor de neus waard als er ook glans is voor inwoners die níet in de dure restaurants kunnen eten. Er zijn duizenden Zwollenaren die tegenslag ervaren. Die het zwaar hebben, omdat hun gezondheid hen in de steek laat of hun baan op het spel staat. Die het gevoel hebben aan de zijlijn te staan. Die Zwollenaren horen er bij en hoeven zich niet te schamen voor hun situatie.

We praten ook over de zwakkeren in de samenleving. Maar er is juist kracht en zelfoverwinning voor nodig om als mens je trots opzij te zetten en hulp te aanvaarden. U kent ze allemaal in uw omgeving. Zo ken ik mijn vriend Frans van Frion, die staat er altijd op maandagavond en roept dan ‘Hee Henk!’ als ik naar de raadsvergadering ga. Of de gehandicapte kinderen die met heel veel lol paardrijden bij ’t Hoefijzer en helemaal van slag waren door die brand. Daar is met alle vrijwilligers de boel weer goed op gang nu.

Je kunt de pech hebben dat je op het verkeerde moment op de verkeerde plek bent. Zoals Nathalie, leerlinge aan de Cibap, die op 26 april toevallig achterop de fiets de Melkmarkt opkomt. Aan de overkant opeens die gasexplosie. Ze krijgt een stuk ijzer in haar knie. Licht gewond, zeggen we dan, maar ze heeft er nog steeds last van. En Harro, kunstenaar met een atelier in het pand. Half verbrand komt hij wonderwel levend uit de brokstukken. Zij hebben een zwaar jaar gehad. Met allebei gaat het, heel langzaam, weer een stukje beter.

Aan het begin noemde ik de sprong voorwaarts. Daarmee bedoel ik dat de stad zichzelf op een hoger niveau zet. Denk maar even mee vooruit. Op 12 12 12 , een symbolische datum, opent de Fundatie de nieuwbouw en start een nieuw tijdperk met de opening van de Hanzelijn. Vanaf dan is Zwolle de dikste knoop van spoorwegen in het land. We gaan van 80.000 naar 100.000 reizigers per dag. Dus blijven we met de provincie investeren in de spoorzone als bereikbare plek van het Noordoosten.

De economie werkt al een paar jaar niet mee, maar Zwolle is en blijft een van de steden die zich economisch het beste ontwikkelt. En een stad die populair blijft. Ik zeg daarom: we moeten het aandurven om de stad niet op slot te zetten. Zwolle knipt de komende jaren tal van linten door bij plekken waar duizenden mensen hun brood verdienen. Waarom wil Vitens hier haar hoofdkantoor? Omdat de mensen die er werken dat graag willen. Daarom. Tegen de trend van afbreuk aan voorzieningen in, openen wij dit jaar een prachtig duurzaam zwembad. De vakpers zegt: duurzamer kan niet.

Als ik ’s ochtends thuis de gordijnen open, zie ik een nieuwe skyline: de Isala klinieken. Ik ben op de bouwplaats geweest, en heb diep respect: hoe daar wordt gebouwd terwijl de zorg gewoon doorgaat. En ja, het wordt groot, maar met een menselijke maat. Als ik naar de binnenstad fiets, kom ik langs de nieuwe rechtbank. En straks zien we het gedurfde oog op de Fundatie en een boekenpaleis in de Broerenkerk. Uniek. Maar het draait niet alleen om gebouwen. Want tussen die stenen leven u en ik. En straks nog duizenden nieuwe Zwollenaren meer. Waar staan we morgen? Ik zie voor Zwolle een mooie toekomst. En ik zie een opdracht: we moeten mensen met dromen de kans te geven om ze hier waar te maken.

Als het aan mij ligt tonen we dus met ons allen veel meer zelfvertrouwen. Toch moeten we zeker niet achterover gaan leunen. Want het perspectief is een stuk minder dan een paar jaar geleden, toen we ook al over recessie spraken. Bedrijven staan op een breekpunt: red ik het wel of red ik het niet? Bij sommigen gaat het echt mis. Particuliere investeringen gaan trager dan we graag zouden zien. Je ziet het om je heen: het bouwen van huizen gaat langzaam. De kantorenbouw is ingeklapt. Van de statistieken even weer naar mensen nu. We zijn in Zwolle op elkaar aangewezen. Het moet ons samen lukken om iedereen aan boord te houden: actief, aan het werk, sociaal betrokken: iedereen doet mee. Dat is het motto, we willen elkaars kracht naar boven halen.

Het rijk legt verantwoordelijkheden bij ons, met de uitdaging om het een stuk goedkoper te doen, bijvoorbeeld bij de sociale werkplaatsen. Daar liggen ook kansen om maatwerk te bieden aan Zwollenaren met een beperking. Die met wat gerichte ondersteuning prima kunnen meedoen. Dat is ook een uitdaging voor ondernemers. En ik zie er hier flink wat in de zaal. Het zijn zware tijden, maar ik durf toch ene oproep aan u te doen. Als u allemaal plek biedt aan iemand die net wat meer aandacht nodig heeft dan gemiddeld, komen we een heel eind. Laten we dat samen slim aanpakken. Ook dat is een sprong voorwaarts, eentje die zorgt dat de stad kansen biedt aan iedereen.

Op oude zekerheden kun je niet bouwen. Gelukkig in Zwolle wel op waarden die blijvend zijn: onze goede plek in het land, de schoonheid van de stad en onze evenwichtige economie. En wij met ons allen: we steken graag de handen uit de mouwen. Ik ben ook blij dat we goede banden hebben met Kampen en de andere gemeenten in de regio. Ik wist het al, Adri van Dielen schreef het afgelopen vrijdag in de Stentor, en u weet het eigenlijk ook wel: in Zwolle hebben we het zo slecht nog niet.

De gemeente verandert mee met Zwolle. Daar werken we keihard aan. Grote uitdaging is om jong talent aan ons te binden. En we gaan een andere overheid zijn, die met minder mensen en minder geld toch het beste uit de stad wil halen. Dat maakt het spannend de komende jaren. Wat zijn verantwoorde risico’s? Waar investeer je in? De gemeenteraad maakt keuzes voor Zwolle. En dat gaat juist niet alleen over brede wegen en kantoren. We gaan voor dingen die u bij u in de buurt ziet. De Schellerdriehoek wordt een prachtig groen gebied waar iedereen van kan genieten. De bewoners van Westenholte zijn blij met de komst van het nieuwe wijkcentrum met sporthal. En, velen van u zijn er lid van, we kunnen dit jaar na de restauratie weer genieten in en rondom het monumentale openluchtbad.

Het geeft mij veel voldoening om te werken in een bestuur met stuk voor stuk mensen die een groot hart hebben voor deze stad en haar ruim 120.000 inwoners. We gaan ervoor en we zijn volhouders. In voor en tegenspoed. Daarom heb ik mijn hart aan Zwolle verpand. Dáárom ben ik hier graag burgemeester. Al twaalf jaar. En ik wil de komende jaren samen met u aan de stad blijven werken. We hebben uitdagingen genoeg, kansen genoeg, en met dat gegroeide zelfvertrouwen durven we elk jaar meer. En dat voelt goed.

In de twaalf jaar tot nu toe, ben ik me met Petra en onze dochters Lara en Merle steeds meer gaan hechten aan Zwolle. Ik woon hier, de kinderen gaan naar school en naar de sport en ik beleef de stad als Zwollenaar. Als vader, als inwoner die het mooie én de makkes van de stad kent. Ik moet er niet aan denken om hier weg te gaan. Het is mijn stad. Onze stad. Jouw stad. En die stad verdient onze liefde en keihard werken.

Beste mensen, 2012, haal het beste uit jezelf en zoek elkaar op, want samen red je het.

Dank u wel.