Echtpaar Ter Bruggen-Velthuis 60 jaar getrouwd

Zwolle – De heer en mevrouw Ter Bruggen-Velthuis zijn deze zondag 25 maart 2012 60-jaar getrouwd. Burgemeester Henk Jan Meijer bracht het echtpaar een bezoek om hen in hun woning aan de Meervalkolk te feliciteren met een keramieken schaal van de Zwolse kunstenaar Jan Kamphuis opgemaakt met bonbons.

De heer Everhardus Johannes Antonius (Jan) ter Bruggen, werd geboren te Zwolle in de Indische Buurt op 25 november 1924 (87 jaar) en Alberta Maria (Betsy) Velthuis, werd geboren te Zwolle in Assendorp op 6 september 1925 (86 jaar). De eerste ontmoeting tussen pa en ma was wel van zeer bijzondere aard. Bij de eerste blik van veraf dacht pa: ‘"t is geen knappe verschijning". Echter bij de eerste blik in haar ogen was zijn volgende gedachte: "dat wordt mijn vrouw". Op 25 maart 1952 zijn ze voor de wet gehuwd en op 22 april 1952 voor de kerk. Uit het huwelijk zijn 3 kinderen geboren, Louis, Jeanne en Lidy. Er zijn 3 kleinkinderen, Sandra, Rinaldo en André.

De heer Ter Bruggen is 40 jaar werkzaam geweest in de sociale verzekeringen, respectievelijk bij Centraal Beheer, het GAK, "de BVAB, de RvA en als laatste de SVB. In zijn jongere jaren heeft hij vele jaren als Sinterklaas gespeeld met veel plezier en allure. Mevrouw Ter Bruggen is kort werkzaam geweest bij de banketafdeling van een supermarkt. Vanwege het vroege overlijden van haar moeder heeft ma aansluitend op de werkzaamheden in de banketzaak de zorg over haar jongere broertjes en zusjes op zich genomen.

De leukste dingen in hun verdere leven bestonden uit de jaarlijkse vakanties in 2 huisjes met de (schoon- en klein)kinderen. Soms wel meerdere keren per jaar. ‘t huisje werd aangewezen als "rusthuisje", waar pa en ma zich af en toe konden terugtrekken vanuit het kabaalhuisje, genaamd "huisje vreet". Die vakanties begonnen altijd met een zogenaamde stoelendans. waarbij de luie stoelen in het ene huisje terechtkwamen en de andere stoelen in het andere huisje. Meneer ging dan graag in de vroege ochtend wandelen in de bossen met zijn schoondochter Carla om samen terug te komen met tassen vol tamme kastanjes die dan geroosterd werden op de kachels. Ma ging het liefst met hengel en overige attributen naar de waterkant om vele uren te vissen en af en toe eens een vis te vangen. In die vele fijne vakanties was nooit en te nimmer ruzie of echte onenigheid, hoewel voor de buitenwereld dat wel eens anders kon worden opgevat vanwege de toon waarmee onderling werd gecommuniceerd.

Elke "aparte" gelegenheid werd gretig aangegrepen om er een jaarlijks te vieren jubileum van te maken, zoals het zoveel jaar niet meer roken, het tig jaar geleden zijn van de diefstal van de fiets van vader. Zo vond men altijd wel een nieuwe reden om weer eens met het hele gezin gezellig uit te gaan eten (als het maar veel en lekker is). Ze noemen zich niet voor niets "de familie Vreet". De heer Ter Bruggen ging vaak en graag met zijn dochter Jeanne op stap naar, zoals ze het restaurant in V&D noemden, "hun kantoortje", om daar een lekkere bak cappuccino te nuttigen, uiteraard voorzien van een groot stuk gebak. Ook gingen zij graag naar het voetbalveld om (klein)dochter Sandra te zien spelen. Hij was dan erg trots als Sandra weer eens een mooie goal scoorde. Ook had pa tot voor een aantal jaren terug de gewoonte om dagelijks te wandelen en daarbij zijn ogen goed de kost te geven. Hij had een 6e zintuig. Hij zag overal verloren geld liggen (zelfs onder het zand). Dat geld ging in de "Bukpot" en daarvan kon het hele gezin jaarlijks weer gezellig uit eten.

De heer Ter Bruggen is nog volop bezig met de computer (waaronder chatten met zijn dochter Lidy). SMS-en via de GSM is hem ook niet vreemd. Alleen bij een probleem met de pc fungeert zijn zoon Louis als een soort "helpdesk". Mevrouw Ter Bruggen vond naast het vissen, het eten koken ook een leuke bezigheid. Haar snert en boerenkool zijn dan ook niet te evenaren. Ze heeft echter één keer een soep gemaakt waarvan meneer bij het zien ervan de woorden uitsprak: "wat is dat dan? Het lijkt wel koffiefilterszakjesaftreksel". Deze soep was eenmalig………

Ook is het echtpaar niet van nare en verdrietige gebeurtenissen verschoond gebleven.

Het overlijden van de nog maar 41-jarige Carla in 1997, die binnen de familie gezien werd als een eigen dochter en bestempeld werd als eeneiige schoonzus van dochter Jeanne. Het plotselinge overlijden in 2004 van Jeanne, die nog maar 48 jaar was.

Het overlijden van schoonzoon Jan op nog maar 62 jarige leeftijd in 2009. De pijn en het verdriet van deze verliezen zijn nog steeds heftig.

Ook ernstige ziektes zijn opgetreden. Mevrouw heeft twee keer darmkanker gehad en

2 jaar geleden is er longkanker geconstateerd. Ondanks haar 86 jaar en alle meegemaakte ellende en de haar zeer verzwakte gezondheid blijft zij strijden en ze kan dan ook met recht een "ouwe taaie" worden genoemd. De koosnaampjes die ze van vader krijgt luiden: "mien olde troele" en "mien gerimpelde snoete". De heer Ter Bruggen heeft prostaatkanker en een slecht hart met twee niet goed functionerende hartkleppen. Vanwege hun verminderde en verzwakte gezondheid hebben zij onlangs hun "2e huis", de stacaravan "’t Stekkie" in Heerde van de hand moeten doen en zijn ook de eerder genoemde schitterende familievakanties en etentjes helaas niet meer haalbaar. Maar we hopen allen dat wij nog langere tijd mogen genieten van de liefde, de gezelligheid en de warmte van onze (schoon- en groot)ouders.