‘Ombudsfunctie voor sociaal domein is hard nodig’

Zwolle – GroenLinks hecht voor het sociaal domein groot belang aan een zorgvuldige, onafhankelijke en zo weinig mogelijk gejuridiseerde klachtenprocedure. Inwoners zouden met hun vragen en bezwaren zoveel mogelijk open tegemoet getreden moeten worden: in eerste instantie door het actief aanbieden van een second opinion of mediation. De raadsfractie van GroenLinks pleitte al eerder voor een ombudsfunctie als het sluitstuk van deze aanpak, waarbij alles op alles wordt gezet om de gemeentelijke klachtenprocedure te ontlasten. In uiterste instantie blijft het daarnaast altijd mogelijk om – zonder belemmeringen vanuit de gemeente – de gang naar de rechter te kunnen maken. Het college stuurde onlangs een informatienota over dit onderwerp naar de raad.
 
In een achttal schriftelijke vragen probeert de fractie van GroenLinks antwoord te krijgen van het college van B&W over de komst van een ombudsfunctie voor het sociaal domein. Vorig jaar kreeg het college van de raad tot tweemaal toe opdracht om hiermee te beginnen. In een informatienota geeft het college nu wel aan hoe de afwikkeling van klachten is geregeld, maar niet hoe en wanneer de ombudsfunctie er komt. Fractievoorzitter Patrick Rijke reageert teleurgesteld: “In deze tijden van grote verandering is het van cruciaal belang dat mensen met hun twijfels en klachten ergens terecht kunnen. GroenLinks wil dat inwoners die niet tevreden zijn over de ondersteuning vanuit het sociale wijkteam, of de manier waarop zij een tegenprestatie moeten leveren voor hun uitkering, een onafhankelijk oordeel kunnen krijgen.” Nu er in de informatienota geen invulling wordt gegeven aan de opdracht van de raad, vraagt de fractie van GroenLinks zich af of het college de motie en het amendement naast zich neerlegt. Burgerlid Remko de Paus: “In het hele land ontstaan nu gemeentelijke ombudsfuncties, ook in kleine gemeenten als Ermelo, Dalfsen en De Wolden. Ondanks onze aansporingen kiest het college voor een passieve opstelling: ‘we zien wel hoe het loopt’. Het is vrij algemeen bekend dat het mensen in een kwetsbare positie veel energie kost hun bezwaren te uiten en daarover een klacht in te dienen. Met cliëntondersteuning door vrijwilligers en alleen de gemeente waar zelf je met klachten terecht kunt, creëer je volgens mij onvrede. Pas als een klacht niet naar tevredenheid is behandeld, kan een inwoner zich wenden tot de provinciale Ombudsman. Het college kan naar onze overtuiging beter investeren in het gesprek vooraf, dan in klachten achteraf.”