BFO: “Muziek van onze ouders en grootouders”

Zwolle – Het openingsconcert op het Bevrijdingsfestival Overijssel voerde het publiek gelijk terug naar de jaren zestig. De songs van de Zwolse vrouwenband the Bluebettes riepen bij de aanwezige ouderen herinneringen op aan de tijd dat ze op hun draagbare radio’s en pick ups luisterden naar de muziek van Cliff Richard, the Monkees en Dusty Springfield. Het was weliswaar wat frisjes op het festivalterrein, maar de dames van the Bluebettes met hun sixties kapsels, hakken en zwarte glitterjurken wisten de kou snel te verdrijven.

Een ode aan "de muziek van onze ouders en grootouders", zoals sommige jeugdige bezoekers het openingsconcert wisten te waarderen. Met het nummer "Sound Of Silence" van Simon & Carfunkel werd a capella respectvol aandacht gegeven aan de dag van vier en vijf mei. Ook populaire Nederlandse liedjes uit de jeugdtijd van onze ouderen werden door het publiek enthousiast ontvangen, zoals "Spiegelbeeld" van Willeke Alberti. Bij het "Rockin’ Billy" van Ria Valk konden sommige bezoekers zelfs niet stil blijven zitten. The Bluebettes waren niet de enige artiesten op het Bevrijdingsfestival, die ouderen deden terugdenken aan hun jeugd en jongeren deed beseffen dat ook de popidolen van hun ouders prachtige muziek konden maken.

Danny Vera keurig in een grijs kostuum, wit overhemd met das en dito schoenen riep met zijn verschijning de jaren vijftig en zestig in herinnering. Met zijn zware stem deed hij terugdenken aan Roy Orbison en Buddy Holly. Hoewel hij zong in een ouderwetse microfoon en een roodbruine gitaar bespeelde met goudkleurig beslag, was zijn muziek niet louter een kopie van de muziek van tientallen jaren geleden. De muziek van hem en zijn band is harder, sneller en dreunender dan onze ouders gewend waren. Zijn eigen nummer "the devil’s son" riep nog een zweem van het verleden op, maar staat als een stevig popnummer recht overeind in de eenentwintigste eeuw. Vooral zijn mede-gitarist en het blazerstrio gaven veel kracht aan het optreden van deze macho zanger. Het laatste nummer van Danny Vera was echter een ode aan zijn oude idool Johnny Cash. Met zijn zware en lage stem eindigde Danny Vera zijn optreden met "Folsom prison blues" uit 1955, wat ook de jeugd goed kon waarderen.

Niet alleen op het hoofdpodium, maar ook op andere podia van het Bevrijdingsfestival tussen de hedendaagse muziek optredens van artiesten die zich baseerden op vroegere muziekstijlen. Het zeer verrassende optreden van Joanne Shaw Taylor op het Abbott Podium aan het einde van de middag riep herinneringen op aan de classical rockmuziek van de afgelopen vijftig jaar. Deze dertigjarige blonde Britse zangeres en gitariste zette met haar band een portie stevige rockmuziek neer, dat ook op het hoofdpodium niet zou hebben misstaan. Niet alleen met recht-toe recht-aan stampende en doordenderende rock, maar ook weergaloos gitaarspel als er even iets gas werd teruggenomen. Vooral in enkele instrumentale nummers bespeelde ze haar gitaar op een onnavolgbare wijze. Haar vorig jaar uitgekomen album "Wild" is geproduceerd door Kevin Shirley, die ook gewerkt heeft voor Aerosmith en Iron Maiden. Rockbabe Joanne Shaw Taylor heeft zelfs opgetreden in het voorprogramma van Joe Bonamassa. Met ontstellende vingervlugheid weet deze rockartieste haar gitaar te bespelen en gecombineerd met haar rauwe en ietwat hese stem was dit een van de hoogtepunten van het bevrijdingsfestival.

Ook onze regionale muzikant Erwin Nyhoff was aanwezig, maar zijn optreden kon alleen bezocht worden door festivalgangers die erin waren geslaagd aan boord te komen van het bootje dat hen naar de Deltion VIP Lounge wist te punteren midden op een kunstmatig eiland in de vijver van Park de Wezenlanden. Erwin Nyhoff weet met zijn krachtige stem en akoestische gitaar op hoog niveau popklassiekers te coveren. Iedereen weet zich nog zijn deelname aan the Voice te herinneren, waar hij weergaloos het nummer "Nights in white satin" van de Moody Bleus wist te vertolken.

 

Hij begon zijn optreden met enkele tonen uit zijn mondharmonica en iedereen herkende meteen de prachtige intro van het nummer "the River" van Bruce Springsteen. Ook met "Thats all right Mama" uit 1954 van Elvis Presley en "Proud Mary" uit 1969 van CCR voerde Erwin Nyhoff ons terug in de tijd. Hij eindigde zijn optreden met een ode aan de zwarte artiesten, die aan de basis stonden van de moderne popmuziek. Met het nummer "Roll over Beethoven" van de onlangs overleden Chuck Berry betuigde Erwin respect aan de founding fathers van de blues, rock and roll en soul.

Met vijftig optredens op maar liefst zeven podia wisten de organisatoren van het Bevrijdingsfestival ook deze keer weer een zeer gevarieerd programma te bieden aan de vele bezoekers. Uiteraard vooral een festival voor de jeugd, maar ook ruimte voor muziektradities uit de tijd dat de meeste bezoekers nog geboren moesten worden. Hennie Vrielink